Ranking: #9 fiction 🏅
Κοίταξε γύρω της και το μόνο που μπορούσε να δει ήταν αίμα. Πολύ αίμα! Τα δάχτυλα της ήταν υγρά, η όσφρηση της ήταν πιο έντονη από ποτέ. Τα σκούρα καστανά μαλλιά της είχαν θαμπώσει.
Κοίταξε ξανά γυρω της τον χώρο και μετά τον...
Καθημερινά είχε το ίδιο πρόγραμμα. Ξυπνούσε στις έξι το πρωί, μετά πήγαινε για την πρωινή του γυμναστική, γύριζε στο διαμέρισμα του, έκανε ένα κρύο ντους και ετοιμαζόταν για το γραφείο. Δεν είχαν αλλάξει πολλά από τότε που γύρισε από το Λονδίνο. Καθημερινά πήγαινε στο γραφείο του πατέρα του και δούλευε μαζί του. Έτσι και σήμερα έβαλε ένα λευκό πουκάμισο μαζί με το μπλε salvatore ferragamo κουστούμι του. Το κουστούμι τόνιζε υπέροχα τις μεγάλες πλάτες του και έκανε υπέροχη αντίθεση με τα ξανθά μαλλιά του. Τα γαλάζια του μάτια έλαμπαν καθώς αντίκριζε την όψη του στον καθρέπτη. Έβαλε στον καρπό του το αγαπημένο του Rolex ρολόι, έβαλε τα δερμάτινα παπούτσια του και κάλεσε τον οδηγό του ώστε να τον πάει στο γραφείο.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Ποτέ δεν βαριόταν τον θαυμασμό που διέκρινε στις γυναίκες όταν τον αντίκριζαν. Ίσα ίσα, το απολάμβανε. Τους μιλούσε και πάντα φλέρταρε μαζί τους. Τον κοίταζαν εντυπωσιακές γυναίκες, ψηλές και πιο κοντές, ξανθές, καστανομαλλες, μαυρομαλλες και κοκκινομαλλες. Όλες πανέμορφες! Συχνά τον διεκδικούσαν μοντέλα ακόμη και με διεθνή καριέρα. Ήταν το λεγόμενο κελεπούρι, ήταν όμορφος, έξυπνος, νέος μόλις είκοσι έξι χρόνων και με πολλά χρήματα. Ίσως το μόνο του ελάττωμα να ήταν πως του άρεσαν αρκετά οι γυναίκες. Φλέρταρε ασύστολα. Εξάλλου ήξερε καλά το παιχνίδι του έρωτα. Είχε μάθει πως να κάνει μια γυναίκα να τρέμει από το άγχος της και όχι μόνο, κοιτάζοντας την. Ο ίδιος όμως ποτέ του δεν είχε ερωτευτεί. Όσες κοπέλες κιαν είχε γνωρίσει, καμία δεν κατάφερε να τον κάνει να νιώσει έρωτα και είχε συμφιλιωθεί με αυτό. Εκτός από εκείνο το κορίτσι. Εκείνο το όμορφο κορίτσι με τα θλιμμένα μελί μάτια που μετά βίας κατάφερε να τα κάνει να χαμογελάσουν για λίγο. Την σκεφτόταν συνέχεια από εκείνη τη μέρα. Του είχε κινήσει την περιέργεια. Ήταν η πρώτη γυναίκα που δεν του είχε δώσει από μόνη της το κινητό της. Ούτε καν είχε αναφέρει κάτι για να τον ξανά συναντήσει. Μονάχα έφυγε και χάθηκε μέσα στη βουή του κόσμου που μιλούσε υποθέτοντας για πολύ σοβαρά ζητήματα. Όπως συνηθίζεται σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Το μυαλό του Πάρη όμως είχε μείνει στο όμορφο κορίτσι με τα μακριά καστανά μαλλιά. Στο λαμπερό χαμόγελο της που γέμιζε ολόκληρο τον χώρο και στην πικρή γεύση που άφηνε στο τέλος. Ήταν ένα μυστήριο κορίτσι που δεν είχε ξανά δει ποτέ του. Όλες οι κοπέλες που γνώριζε συνήθως ήταν λαμπερές και όμορφες αλλά κακομαθημένες. Έπρεπε να τα βγάλει όμως όλα αυτά από το μυαλό του. Σήμερα ήταν επιτέλους η μέρα που ο πατέρας του θα τον έβαζε να γνωρίσει τα μεγάλα στελέχη της εταιρείας. Είχε έρθει η ώρα να αποδείξει την αξία του. Ο πατέρας του δεν έχανε ποτέ την ευκαιρία να του υπενθυμίσει πόσο πολύ μοιάζει στη μητέρα του. Πως είναι ευαίσθητος και μαλθακός και πως δεν θα αντέξει τον χώρο των επιχειρήσεων.
