Game Over

2ο Κεφάλαιο

<< Καλησπέρα! >>

Ήχησε αυτή η λέξη στα αυτιά της από μια βραχνή και σοβαρή φωνή. Προσπαθούσε να αναγνωρίσει τη φωνή του αλλά ήταν αδύνατο.
Βρισκόταν πάλι μέσα σε ένα αυτοκίνητο καθισμένη δίπλα σε αυτόν τον κύριο που της μιλούσε. Αυτό μπορούσε να το αντιληφθεί.
Ήταν μεγάλος, σίγουρα γύρω στα εξήντα. Μπορούσε να το καταλάβει μονάχα από τη χροιά της φωνής του.

Της έβγαλε το μαντίλι, την κοίταξε και της απεύθυνε για άλλη μια φορά τον λόγο.

<<Καλησπέρα είπα...!>>
Λέγοντας της με ειρωνικό και αυστηρό ύφος σα να την πρόσταζε να του μιλήσει.

<<Ναι καλησπέρα, ότι πεις!>>

Του απάντησε γεμάτη ειρωνεία και απορία για τον λόγο που βρισκόταν εκεί.

<<Φυσικά και θα ήσουν αυθάδης, το περίμενα ήδη αυτό.>>

Απάντησε προκαλώντας την.

Από που το περίμενε ; Δεν την γνώριζε προσωπικά ή μήπως την γνώριζε;
Σκεφτόταν όλα αυτά τα ερωτήματα αλλά κανείς δεν της απαντούσε.

<<Άκου πως έχει η κατάσταση λοιπόν δεσποινίς μου. Έκανες κάτι πολύ άσχημο! >>

Είπε κι χαμογέλασε ξανά με το ίδιο τρομακτικό βλέμμα που την γέμιζε αηδία και τρόμο.

<<Δεν γίνεται λοιπόν να μείνουμε χωρίς αρχηγό στη συμμορία.
Πάντα επιλέγω άτομα θαρραλέα τολμηρά και με ηγετικές ικανότητες. Με έναν παράδοξο τρόπο συμπληρώνεις όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. Θα έλεγα πως εισαι ιδανική για αυτή τη θέση. >>

Της είπε αφήνοντας μια παύση ανάμεσα στον μονόλογο του περιμένοντας την απάντηση της.

<<Δεν φοβάσαι; >>

Του απάντησε παίρνοντας θάρρος για μια ακόμη φορά ενώ συγχρόνως τον πλησίαζε με το σώμα της όλο και περισσότερο.

Δεν είχε τίποτα να χάσει και αυτή ήταν η μόνη σκέψη της.

<< Μόλις σκότωσα έναν άνθρωπο για την πλάκα μου, χωρίς καν να έχω τύψεις, χωρίς καν να με νοιάζει και βλέποντας εσένα, εσένα που φταις για όλη τη μιζέρια των τελευταίων χρόνων της ζωής μου. Τι σε κάνει λοιπόν να πιστεύεις ότι δεν θα σε σκοτώσω απλά αυτή τη στιγμή ;>>
Η αναπνοή της άγγιζε το ξηρό δέρμα του και το ζέσταινε με τη θερμότητα της.

<< Μόλις έθεσες ένα πολύ σωστό ερώτημα και θα στο απαντήσω αμέσως. Γνωρίζω πως δε σε νοιάζει πως θα καταλήξεις εξάλλου η πράξη σου το έδειξε με τρανταχτό τρόπο. Όμως είμαι σίγουρος πως νοιάζεσαι για κάποιους άλλους ανθρώπους. Πιο συγκεκριμένα θα σου δείξω.>>
Της είπε χαμογελώντας ειρωνικά και με απόλυτη ηρεμία στο βλέμμα του, σαν να μην τον άγγιξε καμία από τις απειλές της.