Game Over

4ο Κεφάλαιο

Extra scene

"Τους έβαλε να με χτυπήσουν και εσύ παίρνεις το μέρος της;" είπε σχεδόν φωνάζοντας ο Άγγελος.

" Λυπάμαι Άγγελε αλλά πρέπει να νιώθει πως έχει το πάνω χέρι, δεν μπορώ να σε βοηθήσω."

"Δεν καταλαβαίνω αλήθεια γιατί... Γιατί είναι ζωντανή;" Γεμάτος απορία κοιτούσε το αφεντικό του, τον κύριο Αγγελίδη και περίμενε μια απάντηση αλλά ήξερε πως λειτουργεί η κατάσταση. Ποτέ δεν έπαιρνες απάντηση, μονάχα εντολές.

" Πήγαινε την και γνώρισε την στον αρχηγό της αστυνομίας και μετά άσε την μαζί του, θα την αναλάβει αυτός."

Και έφυγε χωρίς να το συνεχίσει.
Την έψαχνε για λίγη ώρα αλλά την βρήκε να κάθετε στη μπάρα και να μιλάει με έναν νεαρό άνδρα. Ήταν χαρούμενη και έλαμπε. Γελούσε κιόλας με τα αστεία του. Την έκανε να γελάει.

Δεν ήξερε καν ότι μπορούσε αυτή η γυναίκα να γελάσει χωρίς να σε ειρωνεύεται.

Ξαφνικά ένιωθε στο στομάχι του να έχει κόμπους.

"Τι στο διάολο;" είπε και προσπάθησε να της αποσπάσει την προσοχή.

Αυτή τον κοίταξε αλλά την έβλεπε πως τώρα ένιωθε χαμένη. Παρατήρησε πως ξαφνικά σκοτείνιασε το βλέμμα της καθώς τον κοίταζε.

"Εγώ το έκανα αυτό;"

Ήταν το πρώτο που σκέφτηκε.
Τώρα την κοίταζε ακόμη πιο επίμονα και περίμενε. Η Ίρις ξεκίνησε να κατευθύνετε προς το μέρος του και πια μπορούσε να δει ευδιάκριτα πως είχε χαθεί κάθε λάμψη από το βλέμμα της. Αυτός το έκανε! Της θύμιζε μόνο άσχημα περιστατικά η παρουσία του.
Όταν έφτασε κοντά του της μίλησε λίγο και την άρπαξε από τον καρπό του χεριού της χωρίς να την κοιτάζει. Δεν ήθελε να δει πόσο δυστυχία της προκαλούσε.
Όταν έφτασαν στον αρχηγό της αστυνομίας την άφησε και έφυγε σαν κυνηγημένος. Δεν ήθελε να κάτσει μαζί της ούτε μια στιγμή παραπάνω.
Πήγε στο μπαρ και παρήγγειλε ένα ουίσκι με πάγο. Επιτέλους μπορούσε να πάρει ανάσα.
Του θύμιζε τόσο πολύ εκείνη και δεν ήθελε, ήταν πιστός σε εκείνη και θα ήταν για πάντα. Είχε υποσχεθεί στον εαυτό του πως δεν θα ξανά νιώσει ποτέ κάτι για κάποια άλλη γυναίκα, ποτέ ξανά. Δεν υπήρχε χώρος στη καρδιά του, υπήρχε μόνο πόνος και έτσι θα έμενε.

Ξαφνικά ένιωθε πως τον έπνιγε η γραβάτα του και τα ρούχα του, ένιωθε πως ήθελε αέρα, πως δεν άντεχε πια τη μουσική και την πολυκοσμία. Ίσως να ήθελε και ένα τσιγάρο για να χαλαρώσει.