Mission (almost) impossible

Hst. 1

P.O.V Scarlet

Het meisje gilt. ik grijns, en drijf haar in De hoek van de doodlopende steeg. ze kan nu nergens meer heen. "nog een laatste verzoek?" grom ik. het meisje kijkt me met grote ogen vol met angst aan, maar zegt niets. Ik grijns nog dieper. "dan niet." grijns ik. ik hef mijn mes op. het meisje knijpt haar ogen dicht, en begint te schreeuwen. dan is ze plotseling stil. ze valt neer op de grond. Dood. ik kijk naar mijn handen, die onder het bloed zitten. ik grijns. dan hoor ik een geluid achter me, alsof er iemand op de grond springt. ik draai me om. daar staat Grell. ik lach. Grell kijkt om zich heen, naar de lijken die op de grond liggen. "een feestje? en ik ben niet uitgenodigd?" grijnst hij. ik lach weer, en loop naar hem toe. Hij slaat zijn armen om me heen, en geeft me een kus. dan tilt hij me op, en springt hij op het dak van een van de huizen om me heen. Hij begint te rennen. "waar gaan we heen?" vraag ik hem nieuwsgierig. "naar huis." grijnst hij.

Het is twaalf uur 's nachts, en ik en Grell liggen net in bed. "hoeveel mensen heb je nou precies vermoord?" vraagt Grell aan me. "Dat weet ik niet helemaal zeker, volgens mij... eh, ergens rond de zes." Grell fluit. "da's niet mis." ik glimlach. hij trekt me daar zich toe. ik nestel me tegen hem aan, en doe mijn ogen dicht. ik val in een diepe slaap...

"Wakker worden robijntje van me." hoor ik Grell zeggen met een lieve stem. ik kreun, en doe mijn ogen rustig open. "hoe laat is het?" Vraag ik. Grell grinnikt. "het is zes uur." Ik kijk hem boos aan. "waarom maak je me wakker om zes uur!?" "Omdat we zometeen naar William toe moeten, hij wil ons spreken." Antwoord Grell met een onschuldig gezicht. "spreken?" herhaal ik vragend. "waarover?" Grell haalt zijn schouders op. "dat weet ik niet, dat heeft hij er niet bij gezegd. het enige wat hij zei was dat hij ons donderdag, vandaag dus, wou spreken, om zeven uur." ik kijk Grell aan. "waarom heb je dat niet eerder verteld?" Grell wordt rood. "sorry liefste, ik was het vergeten." Ik glimlach naar hem. "jij zou ook eens iets onthouden." Zeg ik plagend. hij kijkt me lachend aan, met rode wangen. is stap uit bed. "ik ga me even omkleden." zeg ik, en ik pak een jurk uit mijn kast en loop naar de badkamer.

Even later zitten we bij William. ik ben zenuwachtig. Grell zo te zien ook. "je wou ons spreken?" vraag ik aarzelend. William knikt. "ik wou het ergens met jullie over hebben..."