Hst. 10

13 1 0
                                    

P.O.V Scarlet

Ik word wakker. ik kijk om me heen, in de hoop dat alles een nachtmerrie was. maar nee. ik ben nog steeds in dezelfde kamer, en ik zit nog steeds met een stalen ketting vast aan de muur. ik zucht. ik hoop dat Grell me snel komt halen. de deur gaat open. de man komt naar binnen. hij heeft een bord vast, met een stuk brood erop. hij zet het voor me neer. "Eet op." zegt hij bars. ik draai mijn hoofd demonstratief om. "Nee." zeg ik. de man draait mijn hoofd om en kijkt me in mijn ogen. "Eet op zei ik!" ik kijk hem boos aan. "Ik sterf nog liever van de honger dan dat ik dat stuk vuilnis opeet." de man loopt naar de muur, en pakt een zweep. ik kijk hem bang aan. hij begint me te slaan, eerst zacht, maar dan steeds harder. ik sla mijn ogen neer, en gil het uit van de pijn. hij slaat alleen maar harder, en ik hou het haast niet meer vol. "Stop, stop alsjeblieft!" maar de man gaat door. ik begin te huilen. "Alsjeblieft..." zeg ik zachtjes. dan word alles zwart...

P.O.V Grell

Ik schiet overeind. Ik ben helemaal nat van het zweet. ik had een nachtmerrie! ik droomde dat Scarlet mishandeld werd... nog erger... ze stierf zelfs! ik knipper een paar keer tegen het felle zonlicht. Ik kijk om me heen. Crash en Undertaker zijn weg! "Shit, hoe kom ik nu ooit bij Scarlet!?" zeg ik kwaad in mezelf. ik sta op, en ren richting een kerktoren die ik boven de bomen uit zie komen. Een dorp! misschien kan ik daar wel vervoer regelen! ik ren nog harder.

P.O.V Undertaker

Ik zit op de rug van Crash. ik grijns. ik heb Grell achtergelaten, en ik ga Scarlet lekker in mijn eentje redden, om haar te laten zien hoeveel ik van haar hou. Ik ben al in Spanje, en ik ben bijna bij de burcht van James Port. ik zie een toren van een grote burcht boven de toppen van de bomen uitsteken. daar moet het zijn! ik laat Crash nog wat harder rennen. hij hijgt. "Goedzo hondje, we zijn er bijna!" roep ik naar Crash.

P.O.V Scarlet

Ik doe voorzichtig mijn ogen open, en probeer rechtop te gaan zitten. ik verkramp van de pijn. ik kijk naar mijn armen en benen. ik zit helemaal onder de schrammen, en mijn kleren zijn bebloed. gelukkig is de man niet in de kamer. ik ben doodsbang voor hem geworden nu ik weet dat hij me wat aan zal doen als ik niet doe wat hij zegt. dan gaat de deur langzaam open. ik krimp ineen. maar dan hoor ik zachtjes mijn naam. "Scarlet?" ik kijk. ik kan mijn ogen niet geloven. "Undertaker! help me!" roep ik zwakjes. Undertaker sluipt naar me toe. "Ik kom je redden!" zegt hij grijnzend. ik kijk hem blij aan. "Waar is Grell?" vraag ik dan bezorgd. Undertaker haalt zijn schouders op met een spijtig gezicht. "Die is terug naar huis gegaan, hij was te laf..." ik voel een steek in mijn hart, en ik kijk verdrietig naar de grond. Ik slik een prop weg die in mijn keel zit. ik kan niet geloven dat Grell me gewoon laat zitten! Undertaker ziet mijn verdrietige gezicht. "Maar geen zorgen, ik ben er nu, en ik zal er altijd voor je zijn..." zegt Undertaker snel. ik kijk hem lief aan. hij bloost, en begint te frunniken aan de ijzeren halsband. "Shit, ik krijg hem niet los..." sist Undertaker. ik kijk strak voor me uit. dan gaat de deur weer open. Undertaker heeft niks door. James komt de kamer binnen, en kijkt verbaast naar Undertaker. "Zozo, daar zul je de eerste Reaper al hebben." zegt hij dan grijnzend. Undertaker draait zich om. ik kijk bang. James loopt naar Undertaker toe, en slaat hem keihard op zijn hoofd. Undertaker valt neer op de grond. Ik gil. James kijkt me waarschuwend aan, Maar wendt zich dan weer tot Undertaker. hij pakt hem op en maakt hem ook vast met de stalen kettingen aan de muur. Dan pakt hij zijn zweep, en begint hij me weer te slaan. ik schreeuw, en de tranen springen in mijn ogen. ik voel bloed uit mijn neus lopen, over mijn voorhoofd en rug, en over mijn armen en benen. Overal doet het pijn. Ik gil weer. James stopt met slaan, gooit de zweep op de grond, en loopt de kamer uit. ik leg mijn hoofd op mijn knieën en begin te huilen.

P.O.V Grell

Ik ben aangekomen in het dorp. er staan hier veel koetsen, maar het valt te veel op als ik er een steel, dus ik zal iets anders moeten verzinnen. ik zie een man op een paard een steegje in rijden. ik grijns. ik loop er onopvallend achteraan. ik spring op een dak, en ren een stukje. als ik voor de man uit ren, spring ik voor hem op de grond. het paard schrikt, en gooit de man van zijn rug. ik pak de teugels van het paard, en haal dan mijn kettingzaag tevoorschijn. voordat de man weg kan rennen, steek ik mijn kettingzaag in zijn rug. de man valt morsdood neer op de grond. ik grijns, en spring op het paard. "Yeehah!" het paard steigert en hinnikt, en galoppeert dan vooruit. mensen voor me springen aan de kant en gillen, maar het kan me niks schelen. ik wil zo snel mogelijk bij Scarlet zijn!

Mission (almost) impossibleWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu