Desperate Hearts (Couple Heart's Series #1) (Completed)

Chapter 33: Desperations

Desperate Hearts

Chapter 33:

Desperations~

•°•°•°•

Christopher

"Where... Where am I?"

Dahang-dahan kong iminulat ang aking mga mata nang natukalasan kong andito ako sa isang pamilyar ng kwarto. I stared at the ceiling and thinking about what happened, but unfortunately, wala akong matandaan kahit isa. Well, I couldn't even remember of why am I here in the first place.

Sinubukan ko munang tignan ang mga nasa paligid ko- baka may matatandaan pa ako kung bakit ako andito... Well, I looked here and there, and merong mga apparatuses na nasa tabi ko as well as ang dextrose na nakatusok sa pulso ko. puro puti lang ang kulay ng pader ngunit may black-tainted glass window doon sa kanang bahagi ng kwarto ko and the brown door just a few meters malapit sa bintana. Seconds passed, I realized na andito pala ako sa isang ospital.

I closed my eyes for a bit as I feel the chilly wind na umiihip mula sa aircon ng kwarto ko. Gusto ko sanang tumayo pero feeling ko ay hinang-hina talaga ako ngayon, so I'd lay myself down for a bit.

"Kuya Cris? Gising ka na?"

I suddenly opened my eyes. Mula sa pintuan ng kwarto ko ay nakita ko ang isang babaeng nakaputing dress tas may brown na shoulder bag sa gilid niya. She had those long untied black hair, cute face, green eyes, slim posture and based on her appearance, she's still a thirteen year-old little girl. While looking at her faintly, I can't really tell na nagkakilala na kami noon.

"Um... Pardon me, pero... Sino ka?"

I smiled at her as if na gusto kong maging kaibigan siya, yet I can see the surprised look embedded on her face. Unti-unti rin akong bumangon mula sa aking pagkakahiga nang may nakita akong luha ng dumaloy mula sa kanayang mga mata.

"So... Tama nga si dok. There is a high possibility na magkaka-amnesia ka. I wouldn't be that surprised though."

Pinilit niyang pahirin ang kanyang mga luha sabay tayo ng tuwid. Knowing that she's somehow hurt, I quickly apologized right away.

"I'm sorry... Did I say something wrong?"

"Don't worry Kuya. Wala kang nasabing mali. Well, nabigla lang ako so I'm the one who should say sorry. But yeah, allow me to introduce myself once again, okay? My name is Lily Rose De Guzman. And I am your little sister, Kuya... "

She smiled at me as if ngayon lang kami nagkakilala. Suddenly, a glimpse of flashback projected into my mind, make me a bit dizzy.

"Sandali... Lily? I... Don't remember... Any names like that... Just as... I know... Lilith..." Mas lalo pang sumakit ang puso nang bigla akong napahiga sa kama ko.

"Kuya Cris! Anong nangyayari sa'yo?! Kuya Cris gumising ka! "

Bigla na lang nanlabo ang mga paningin ko habang pinipilit akong ginigising ni Lily. Pinilit kong imulat ang aking mga mata ngunit bigla na lamang nag-iba ang nasa paligid ko.

Nang iminulat ko ang mga mata ko, nakita ko siya ulit- that girl with a pigtailed hair na nakahiga sa isang kama.

Sandali... Parang... Pamilyar sa akin ang scenario na ito ah... Wait, totoo ba ito? Nangyari ba talaga ito noon?

"Cris... I'm sorry... Pero hindi ko na alam kung hanggang kailan ako mabubuhay dito sa mundong ito... Ayoko rin namang mamatay na may iiwan akong tao na pinakamamahal ko na naghihinagpis sa pagkawala ko, at mas lalong ayokong makitang ikaw yung taong iyon Cris... That's why... That's why..."