Voy por ti (leonetta,fanfiction,violetta,dutch)

Hs 3

Het is 1 uur en loop richting het centrum. In de verte zie ik het reclamebord al. ik ga wat sneller lopen. als ik naar binnen loop zie ik tot mijn verbazing leon al zitten. hij ziet mij ook.

"hee je bent er al" Zegt hij.

"ik hou van op tijd zijn" zeggen we tegelijk. ik word rood en ik kijk naar mijn schoenen. Leon legt zijn vinger onder mijn kin en tilt hem op

"niet naar je schoenen kijken daar ben je veel te mooi voor. ik staar in zijn mooie ogen. dan ga ik zitten.

"wat wil je drinken?" vraagt Leon.

"een smootie met mango" zeg ik verlegen. leon roept de ober.

"wat kan ik voor jullie doen" vraagt een vriendelijke man"welke smooties heb je?" vraagt leon.

"vanille, mango en de populairste is aardbei".

"nee geen aardbei, die maar 2 mango"

"komt eraan" zegt de ober.

hij noteert iets op zijn boekje en loopt weg.

"lust je geen aardbei?" vraag ik.

"nee ik heb een allergie, als ik aardbei eet zwelt heel mijn keel op. Maar dat wilde je vast niet weten" zegt hij. ik lach omdat ik niet weet wat ik moet zeggen. dan komt de ober terug met onze drankjes.

"Behalve dat je violetta heet dat je overdag droomt en je snel bloost wat trouwens heel schattig is. weer ik niks van je. maar ja jij weet ook niks van mij". ik lach zachtjes. "nou ik ben Leon Vargas. ik ben 15. ik volg les in studio 21. En mijn passie is zingen en muziek maken". hij houd van muziek en zingen net als ik.

"Ik hou ook van zingen" zeg ik enthousiast

"Echt, leuk dan moet je echt een keer meegaan naar de studio. het is hier niet ver vandaan en over een uurtje heb ik weer les.wil je mee?"

"Ja graag".... als we onze smooties op hebben lopen we naar buiten.

"Maar vertel eens iets over jezelf" zegt leon

"Ik ben Violetta Castillo, ik ben 15 jaar, Ik hou van zingen. ik heb geen broertjes of Zusjes en mijn vader heet herman"

"En je moeder?" vraagt leon

"Die....." een traan rolt over mijn wang

"Ooh sorry, je hoeft het niet te zeggen" hij komt dichterbij me staan en slaat zijn armen om me heen. het voelt vertrouwt. na een tijdje maak ik me los uit zijn armen.

"Ze is overleden toen ik nog klein was" ik bedenk me weer dat ik eigelijk tegenover een vreemde sta.

"Het spijt me"zegt leon nogmaals.

"Hoeft niet, je kon het niet weten"

We lopen verder. in stilte...

Dan Zie ik een gebouw met groot Studio 21 erop.dit moet het zijn...