NOT YOUR BABE.

Chapter 16

Kiel and Jessie offered Ely to move in US, para magpagamot sa tulong narin ng kanilang mga magulang. Parang anak nadin ang turing ng mga magulang ng mga ito kay Ely, kayat hindi nila kakayanin kung pati ito ay mawawala sa kanila. Ely's parent are good friends of them.

"Kiel? Ano ba? Tatawagan ko ba siya?!" pangungulit ko dito.

"I dont know, If that's what you want."

"But? What if it take years bago ako makabalik? What if--------" Jessie cut me.

"Stop that what if. Kung kayo talaga para sa isat-isa,kayo talaga.At kung mahal ka talaga niya, kahit pa gaano ka katagal mawala maghihintay siya."

Saan to humuhugot ha?!

Sandali akong napaisip. Tama naman talaga si Jessie kung mahal niya ako, hihintayin niya ko.

"Can you focus on your treatment? Dont think to much. Baka sumakit na naman yang ulo mo. " kiel yelled at me.

"Such a jelous baby.." panguurat ni Jessie dito.

"I-Im not!" kiel glared at her.

Agad ko namang nilapitan silang dalawa at piningot ang mga tenga.

"Ano ba Ely! What is your problem? Basta basta ka nalang namimingot!" reklamo ni kiel habang hinihimas himas ang namumulang tenga.

"Oo nga! Parang ano to!" at ganon din naman si jessie.

Hindi ko alam kung matatawa o maiinis na lang sa dalawang to!

Tumakbo ako palapit sa kanila para yakapin ang mga ito ng mahigpit.

Tss! So clingy!

****
Kaagad ako hinatid ni Jessie sa bahay para magimpake at umalis, habang nasa isang business trip pa si Ethan. Nag'iwan ako ng isang sulat sa center table ng kwarto namin, goodbye letter. I guess.

"Sana maintindihan niya ako." Buntong hininga ko. "He deserve a happy life, hindi ganito."

Unti unti kong isinara ang saradura ng pintuan, matagal kong tinitigan ang aming napakagandang bahay na regalo ng kanyang magulang.

"I will surely miss you, babe.." Marahan kong bulong sa hangin.

Nagtatangis ang aking puso't isipan dahil sa labis na aking nararamdaman.
Should I leave or stay?

Humakbang ako paalis, bitbit ang maleta ko. Huminga ako ng malalim at muling tumingin bilang huling pamamaalam. Nagsimula ng kumawala ang impit na hikbi, na kanina ko pang pinipigilan. Mabilis aking paghinga, habang sapo ang aking dibdib, palayo ng palayo, palakas ng palakas ang aking paghikbi. Hindi ko lubusan na maisip na maaring hindi ko na muling makikita ang asawa ko. No one knows, how much I love him.

"Its gonna be alright Ely." pag'alo ni jessie sa aking likuran.

Habang hindi naman maipinta ang mukha ni Kiel na nagmamaneho sa unahan. Bakas ang iritasyon nito sa muka dahil siguro sa labis na pagiyak ni Ely, hanggang sa makatulog na ito sa balikat ni Jessie.

Tsk!

Wala pang isang oras ay dumating na sila sa airport at agad namang nakapag'check in.Hinihintay na lang nila matawag ang eroplanong kanilang sasakyan.

Habang nasa eroplano sila ay hindi parin tumitigil ang mga luha ni Ely.

Sumalubong ang magulang ni Jessie at Kiel sa kanila sa airport. Nauna na sila umuwi dito, dalawang linggo mula ngayon.

**
Maagang nakauwi si Ethan sa business trip dahil sabik na sabik na itong makita ang pinakamamahal na asawa. Labis ang kaba ang lumukob sa kanya ng makitang tahimik ang kabahayan at wala ni anino sa paligid ang asawa. Agad naman itong dumeritso sa kwarto nila at nakita ang puting papel sa center table ng asawa.