CASSIE'S POV
Talaga ngang gagawin mo ang lahat para sa mahal mo...
Ang mahina tumatapang...
Ang mabit tumataray..
Ang inaapi lumalaban...
Lahat naman tayo pagnasasaktan ang mahal natin ..ginagawa natin ang lahat ..yung tipong kahit ikaw nalang ang lumalaban...Ikaw nalang magisa...Dahil ayaw mong makita na sinasaktan siya nang iba kahit siya mismo ang nanakit sayo ng hindi niya alam..
"Hindi pa tayo tapos"..yan ang huling sinabi ni Kim habang inis na inis siya at umalis..At alam kong simula na nang laban namin..Sa totoo lang hindi lang naman ito laban namin ni KEn..gusto ko din sanang marealize niya na hindi niya makukuha ang lahat nang gustuhin niya ..Wala kasing lumalaban sa kanya kaya akala niya tama ang lahat...Porket queen bee...SIya na...Pano pa kaya yung hindi mavoice out yungf eelings...Eh di kawawa na...
Nakita kong nabigla si KEn sa ginawa ko..But alam kong alam niya na ginagawa ko to para sa kanya...SInubukan niya ngang habulin si Kim pero hinawakan ko siya..Pinigil ko siya...."wag"..sabi ko habang nakatingin ako sa kanya....Pero hindi niya ko pinakinggan..Masakit sakin na kahit andito na ko sa harapan niya, hindi pa din niya ko mapansin, na kahit ang layo layo na ni Kim siya parin ang gusto niyo
"Sorry",..bulong niya habang tumakbo papaalis...
Napaupo nalang ako..Hindi ko alam kung bakit ako nasasaktan..Kung bakit ako nakakaramdam nang ganito kasakit..Hindi naman kami..at lalong hindi niya ko mahal...Halos lahat ng tao nakatingin sakin..Ang sakit pala..ang sakit pala na iwan ka matapos mong gawin ang isang bagay para sa kanya..Yung tipong handa mo irisk ang lahat para matulungan siya pero yun pala parang ikaw lang ay may gusto...Akala ko naging malinaw na sa kanya lahat ng plano namin pero nagkamali ako..Siguro ganon niya kamahal si Kim kaya hindi niya ito matiis...
Hindi tama na ganito yung maramdaman ko,dahil unang una hindi niya to hiningi,kusa kong binigay yung sarili ko para tulungan niya,pangalawa hindi kami at hindi niya alam yung nararamdaman ko,kaya hindi dapat ako magalet sa kanya at panghuli wala ako sa buhay niya.Ako lang pumipilit na ipasok ang sarili ko sa buhay niya..
Kinuha ko ang bag ko at umalis nalang..NAng makita kong pabalik si Ken...Pero hindi ko siya pinansin...Hinawakan niya ko at sinabi niya "Sorry"..Tinignan ko lang siya tapos umalis...Sumakay na ko nang taxi...Then doon ako umiyak....Gusto ko siyang tulungan pero mas doble ang sakit na ibinibigay niya sakin kesa yung mga oras na hindi niya ko napapansin o nakikita...Tama nga ba yung inasal ko?,wala akong karapatan na magselos o magalet sa kanya,pero hindi ko mapigilan.
Umiiyak padin ako hanggang sa makauwi na kami,kinuha ko yung diary ko para mabawasan yung sakit na anraramdaman ko...
Dear Diary...
Ang sarap ng feeling na ang taong pinapangarap mo at abot kamay mo na..Nakikita ng malapitan...Nakakausap...Nahahawakan at natitigan...Hindi tulad ng dati na laging panakaw ang tingin at sa malayo lang nagaabang...Pero mas masakit pala at doble lalo na at nakikita mong meron siyang ibang mahal...Ano man ang effort mo..nababalewla kapag andiyan ang taong mahal niya...Gusto ko lang naman na tulungan siya ...para hindi na siya muling masasaktan...hindi na muling iiyak pa...
Hindi ako nainform na..double pala yung balik sakin...doble yung sakit...kapalit nang mga oras na malapit at nakakusap ko siya ay ang tagusang sakit na makukuha ko sa kanya sa tuwing iba ang hinahanap niya at iba ang kailangan niya...Sabagay sinu ba ang may gusto nito...
Ako diba...hindi naman siya humingi ng tulong...ako ang nagbigay ..ako nagoffer..tapos ngayon masasaktan ako....Ang gara...Sana paggising ko wala na yung pain...kasi alam kong simple palang ito sa mararamdaman ko sa plano na ako ang gumawa....
