Dear Diary,
Nakakainis yung pagmumukha niya, kinukulit niya ako. Kahit saan sinuaundan niya ako. Tapos sa klase ko makiki-sit-in siya kahit na totally magkaiba ang subjects and schedule namin. Papaalisin niya yung katabi ko sa pamamagitan ng pagtingin ng masama dito. Hindi ko na lang siya pinansin.
Pero nung papauwi na ako, sinundan pa rin niya ako. Habang naglalakad, dinadaldal niya ako, ililibre daw niya ako. Tapos hanggang sa mabanggit niya yung tungkol kay Angela, kung naaalala ko ba daw siya, dun na ako nainis talaga to the point na naisgawan ko siya.
Tanda ko pa nga sinabi ko sa kanya,
"Alam mo, nakakainis ka na! Hindi mo ba alam kung paano itikom ang bibig mo?! Kung pano tumahimik?! Sana pag-aralan mo kasi nakakairita. Sana rin 'wag mo ng ibalik ang nakaraan kasi past is past! Kung hindi mo alam kung pano tumahimik, sana naman alam mo kung paano makaalala!! Sana maalala mo lahat ng ginawa mo sa'kin bago mo ako muling harapin at kausapin. Sana mahiya ka naman. Sana..." and after I said the last word, I burst out to tears. I ran away leaving my bag behind and leaving him behind...
---
Medyo heavy!!! XD
BINABASA MO ANG
Dear Diary... (2014)
HumorAll characters in the story do not exist and are mere products of the author's creative and wide imagination. Any resemblance and similarities to an actual person, maybe dead or living, is purely coincidental. --- Blueheart: Dear Diary, ...... Nagma...
