Bóg i Demon (inazuma eleven Ares )

Rozdział II

Pov. Kira hiroto
Nie wiedziałem co chce zrobić tylko patrzyłem w jego ślepia. Nagle wbił mocniej swoje palce w moją szyję i po chwili powiedział
- wielki~bóg boi się?! - nie mogłem powiedzieć prawdy ponieważ mnie wyśmieje
- mam się bać takiego debila jak ty? A to dobry żart Ryouhei - po tych słowach wbił palce jeszcze mocniej i póścił mnie niewiedziałe dlaczego aż wkońcu zauważyłem jego mama do nas podeszła
- co robicie chłopaki? - zapytała takim miłym głosem. Miałem się już odezwać gdy ten demon mnie wyprzedził
- wszystko ok gadaliśmy i idziemy na górę
- dobrze tylko zbytnio się rządź bo jesteśmy to tylko gościnnie - odparła i odeszła. wsumie to ona przypomina mi mamę bardzo za nią tęsknię a mój ojczólek myśli że ja mam w to gdzieś.
- idziemy makaronie - odparł Ryouhei
- dlaczego makaronie co demonie - darłem się aż debil zwany Ryouheiem zatkał mi buźę ręką. Co ja poradzę że tak jestem. Zabiję albo wiem co zrobię. Wkońcu odetkał mi buźę i zrobiłem coś co go zdenerwowało
- dobra babo idziemy na górę - wszedłem na pierwszy stopień i czekałem aż tej babie zachce się ruszyś spod drzwi (dop. aut. Zapomniałam napisać że cały czas stoją w holu przy drzwiach)
Podszedł do mnie i popatrzył z pogardą a ja po słałem mu chytry uśmiech i zapytał
- idziemy do twojego pokoju? - no i ruszyliśmy w stronę pokoju gdy byliśmy przed nim haizaki mnie popchnoł od tyłu i uderzyłem nosem o drzwi do mojego pokoju i zaczęła mi lecieć krew gdy wstałem i przystawiłem rękę do nos żeby nie zakrwawiła mi bluzy Ryouhei odparł
- to za to że nazwałeś mnie babą - powiedział i wszedł do mojego pokoju no jak tak można a podobno ja jestem nie wychowany. Wszedłem do mojego pokoju i poszedłem do łazienki żeby ogarnąć się trochę po 10 min wyszedłem. Zanim zorientowałem się haizaki stał prze demną. I powiedział obojętnie
- moja mama i twój tata chciał coś nam powiedzieć.
- no i co związku z tym? - jak to ja odparłem z taką obojętnością że sam siebie zaskoczyłem
- I to ma związku z tym że chcą żebyśmy zeszli.
Wyszliśmy z pokoju i kierowaliśmy się w stronę salonu gdzie siedzieli, nie wiedziałem co się stanie. Nagle mój ojciec wstał i że spokojem powiedział
- musimy wam coś dzieciaki powiedzieć....