De Verdwaalde Kogel

Hoofdstuk 5 ♱ Vormen en Rituelen

'Het is maar een kaarsje.' 

'Ja. Een kaarsje. Maar dat staat ook voor je overgeven. Raad vragen. Er niet alleen voor staan.' 

- Aldus Zuster Serafine. Gif Sz6.

________________

Opnieuw werd Eva gewekt door de luide kerkklokken én een zoemende telefoon. Dit keer werd ze wakker in een koud en leeg bed. Slaapdronken nam ze op. 'Goedemorgen Zuster van Dongen.' Klonk het zwoel aan de andere kant van de lijn. Eva kreunde protesterend, terwijl ze zichzelf uitrekte. 'Dat wat je gisterochtend zei vond ik toch iets aantrekkelijker.' Merkte ze op. Wolfs grinnikte. 'Ik ben gisteravond nog even snel voor je naar het lab geweest. En heb Chantal naar het materiaal laten kijken. Ze heeft geen DNA overeenkomst kunnen vinden tussen de dreigbrief aan van Berkum en de enveloppe die jij ontvangen hebt. Maar ik zeg je Eef. Het is dezelfde persoon. Zowel de kogel als de huls en de brieven zijn onderdeel van een groter plan.' Ze humde. 

'Ik heb nog eens nagedacht. Die van Berkum, Wolfs. Ik vertrouw hem niet. Hij is de man met het geld. Een paar kleine bedreigingen en hij staat bij ons op de stoep. Een beetje groot heer mét geld zou dat zelf regelen.' Wolfs schudde bedenkelijk zijn hoofd. 'Doet er een keer iemand aangifte is het weer niet goed. Wat wil je weten?' 

'Kunnen we hem doorlichten?' 'Pff Eef. Weet je wat je van me vraagt? Op basis van aannames ga ik dit er niet via de officiële kanalen doorheen krijgen. Zeker niet bij Mechels nu zonder jou.' Wolfs was bij zijn leidinggevende meestal voor de non-subtiele aanpak, waardoor Eva meestal zijn plannen of suggesties wist te redden met een aantal zachtere woorden en goede argumenten. De perfect aanpak. Iets wat lastig zou worden nu Eva niet aanwezig was. 

Eva zuchtte. 'Een formeel gesprek met van Berkum in het safehouse dan? Als dat iets oplevert gaan we gelijk door via de officiële kanalen.' Besloot ze. 'Wat krijg ik van je?' Vroeg hij haar zo lief mogelijk. Ze schoot in de lach om de toon van zijn stem. 'Eeuwige roem. En als ik terug thuis ben zal ik voor je koken.' Nu was het zijn beurt om in de lach te schieten. 'Laten we dat maar niet doen in verband met de volksgezondheid. Ik zal je wel assisteren als het zover is.' Ze grinnikte. 'Deal?' 'Deal.' Tevreden hing ze op. 

Wolfs gooide het autoportier achter zich dicht en sloot de auto af. Nonchalant haalde hij een hand door zijn haar en liep richting het safehouse. Hij hield stil toen hij in het voorbijgaan een opvallende poster met veel gouden opsmuk opmerkte. December - Limburg presenteert: Processie Maastricht. Grinnikend maakte hij een foto voor Eva. Hier moest en zou hij haar mee plagen, aangezien zij nu onderdeel van het klooster uitmaakte. 

'Wilt u iets drinken meneer Wolfs?' 'Nee dank u.' Hij nam plaats aan de keukentafel in het safehouse en keek onderzoekend de ruimte rond. Van Berkum schonk voor zichzelf een goede kop koffie in. 'Bevalt het hier een beetje?' Van Berkum knikte vriendelijk. 'Niet zo goed als thuis uiteraard. Maar goed genoeg. Waarover wilde u mij spreken?' Wolfs liet een stilte vallen. 

'Mijn collega en ik vinden het nogal opmerkelijk dat de bedreigingen aan uw adres vanuit het niets lijken te komen. Jaren is er niets aan de hand. En plots blijven de bedreigingen elkaar maar opvolgen. Weet u zeker dat er niets is voorgevallen de afgelopen tijd waarmee u onbewust iemand gekwetst zou kunnen hebben?' Van Berkum zette zijn koffiemok met een klap op de keukentafel. Een flinke golf koffie vloog over de rand. 'Wat insinueert u? Dat ik deze bedreigingen over mijzelf heb afgeroepen? Dit is schandalig. IK ben hier het slachtoffer!' 

Wolfs keek naar de koffievlek die zich op de tafel vormde. 'Ik insinueer niets. Wij hebben onze bedenkingen bij deze situatie. Is er iets wat u ons niet verteld heeft?' Van Berkum schudde driftig zijn hoofd. 'Wat mij betreft is dit gesprek afgelopen.' Wolfs stond op om de man tegen te houden. 'Ho ho meneer van Berkum. Zo zijn we niet getrouwd. Wij beschermen u. Maar kunnen dit alleen doen met de juiste informatie.' Verslagen liet van Berkum zich zakken op de keukenstoel. 'Goed.'