Oddech Ostatniego Łowcy [Zakończone]

Powrót

ISABELLA

-Skończyliście gołąbki? Dostałam ognistą wiadomość, że Sewerus już wraca sam wiesz z kim. Czas wracać do domu.

-Mogę tak sobie wyjść? - spytał zaskoczony Simon.

-A myślisz, co ja robiłam przez tyle czasu jak się migdaliście? – powiedziała z oburzeniem – Wszystko jest załatwione.

-Czyli zbieramy się – powiedział Stefan – Dasz radę iść?

-Nie rób ze mnie kaleki.... Ej! Ja mam runy! – ściągnął kołdrę i spojrzał na swoje ciało – Ale jak?

-Mogłeś tego nie przeżyć jako zwykły śmiertelnik, więc na szybko zrobiono z ciebie nocnego łowcę. Wybacz, nie mam żadnych kwiatów.

-Woah – szepnął.

-Chłopcy, czas nas goni – mruknęła Isabell.

Stefan pomógł chłopakowi wstać i zaprowadził go do łazienki, gdzie miał przygotowane ubrania. W tym czasie, gdy Simon zmieniał ubrania Isabell wzięła go na słówko.

-No więc – zaczęła – Oficjalnie jesteście razem? – poruszyła sugestywnie brwiami. – Mogę was jakoś nazwać?

-Ja...- zarumienił się – Nie pytałem się go o to.

-Co? - spytała zaskoczona – Ty jesteś głupi czy udajesz? Miałeś taką okazję!

-Co się tak interesujesz? - przewrócił oczami.

-Jestem specjalistką w związkach! – powiedziała dumnie wypinając pierś.

-Jakoś tego nie kupuje – mruknął. – Uda nam się wrócić bez problemu?

-A i owszem. Wracamy wieczorem, więc zdążymy złapać się na kolacje do Anastazji – powiedziała opierając się na policzku.

-Jakbyś potrafiła gotować to byśmy nie umierali z głodu – prychnął.

-Nie gotuje tak źle! – tupnęła nogą.

-Mam Ci przypomnieć twoją magiczną zupę? Dyrektorek nie wychodził z kibla przez cały tydzień.

-To nie moja wina, że ma słaby żołądek – mruknęła.

-Gotowy – rzucił Simon przerywając rozmowę rodzeństwa.

Simon miał na sobie czarne skórzane spodnie, w którą włożoną miał ciemnozieloną koszulkę. Na wierzch założył kurtkę z dużą ilością kieszeni. Nie wyglądał jak mały chłopiec tylko młody przystojny mężczyzna, który mógł mieć swój mały harem. Isabell na jego widok zagwizdała, a Stefan kiwnął głową starając się nie ślinić.

-Chodźmy! – powiedziała wesoło.

SEWERUS

Obserwował jak Agnes oglądania zdjęcia albumu, które przyniosła Anastazja. Uśmiechała się szeroko i przyglądała się obrazkom z bliska, szukając najmniejszych szczególików. Ciężarna kobieta zajadała się czekoladowymi ciastkami opowiadając zabawne sytuacje z brata głównej bohaterki.

-Trzy dni próbował mi się oświadczyć. Zawsze ktoś mu przeszkadzał! – zachichotała – Postanowił włamać się do mojego domu i wcisnąć mi pierścionek w dłoń. Nie wziął pod uwagę, że mam lekki sen oraz patelnie przy łóżku. Biedny, cały tydzień mnie przepraszał.

-Kto mógł się spodziewać – powiedziała zaskoczona Agnes.

-Albo kiedy powiedziałam mu, że jesteś w ciąży to z pełną powagą zapytał mnie, czy dzieci nie biorą się z kapusty, po czym zemdlał. – Sewerus prychnął śmiechem.