Gerçekten yoruldum,
boğuluyormuş gibi hissederken bile gülümsemekten,
her gün aynada kendime bakıp ağlamak istemekten,
izleri biri görecek endişesinden,
tartıdaki sayıyı görünce kusmak istemekten,
arkadaşlarımın yanında çirkin hissetmekten,
''iyiyim, herşey yolunda, birşeyim yok'' demekten,
okuldaki insanların bana bakışlarından,
sınavlardan ve insanların benden beklediği şeylerden,
etrafımdaki gereksiz aptal insanlardan,
yoruldum artık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Varoluşum Kırıkları
Poetryhiçlikle dünya arasında sıkışmış ruhlar, kırılmış kalpler ve yaralı bedenler... 26/11/2014 13:11