Eğer intihar etseydim bu bileklerimi keserek olmazdı sanırım çünkü acı çekerek ölmek istemezdim. Hap içerek de olmazdı çünkü hap içmekten nefret ederdim. En mantıklı olan; atlamaktı. Ama çok yüksek bir yerden olmalıydı ki o mükemmel hissi daha uzun yaşayabileyim. Atlarken rüzgar tenimi okşardı ve benim yüzümde ilk kez gerçek bir gülümseme olurdu. Hatta belki de suya atlardım ve boğulurdum. Suya doğru yaklaşırken ki o müthiş heyecanı hissederdim.
Ölümü düşünerek çok fazla zaman harcıyorum sanırım. Yaşıtlarım gerçek aşkını bulma hayalleri kurarken benim kendi ölümümü hayal etmem normal mi?
*reklam*
uhm, profilimde teacher adında bir calum hood fanfic'i var bakarsanız sevinirim
*reklam*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Varoluşum Kırıkları
Poetryhiçlikle dünya arasında sıkışmış ruhlar, kırılmış kalpler ve yaralı bedenler... 26/11/2014 13:11
