"O" histen nefret ediyorum.
Üzgün olduğun ama nedenini anlamadığın o his.
Hiçbir şey olmadığı halde çok boş hissediyorsun.
Sana ne olduğunu soruyorlar, ama açıklayamıyorsun.
Ya da sormuyorlar bile, hangisinin daha kötü olduğunu bilmiyorum.
Bu hiç tanışmadığın birini özlemek gibi hissettiriyor.
Bana ihtiyacı olmayan birine ihtiyacım varmış gibi.
Üzgünlük benim tek ve en iyi arkadaşım oldu.
Kendimden nefret etmeye başladım ve herkesin beni yalnız bırakmasını istiyorum.
Ama aynı zamanda, bana sarılacak ve herşeyin iyi olacağını söyleyecek birini istiyorum.
Bu histen nefret ediyorum.
Ne hissettiğini bile bilmediğin bu histen,
nefret ediyorum.*Bu bir çeviri bölümü, kime ait olduğunu bilmiyorum.*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Varoluşum Kırıkları
Poetryhiçlikle dünya arasında sıkışmış ruhlar, kırılmış kalpler ve yaralı bedenler... 26/11/2014 13:11