Varoluşum Kırıkları

49

Düşüncelerim beni boğuyor

zaten en dipte olmama rağmen beni daha da aşağı çekiyor

Sanki küçük bir kutunun içinde kaybolmuşum gibi hissediyorum. 

O kutunun içinde hergün biraz daha boğuluyorum 

oksijenim gittikçe azalıyor

Ve bazen beni kurtaracak kimsenin olmadığını düşünüp 

umutsuzluğa kapılıyorum.

Ölümün tek kurtuluş yolu olduğunu,

bunlara son vermek için tek anahtar olduğunu biliyorum

ama o anahtarla kapıyı açacak cesaret bende yok