Downpour

Chapter 26 - Jimmy

Chapter 26 - Jimmy

Tahimik kaming nakasakay sa jeep ngayon. Malalim ang iniisip ko samantalang nakikinig sa music sa earphones si Jen. Alam kong kahit nililibang niya ang sarili niya, kinakabahan pa rin siya sa mga nangyayari, lalo na kay Yana.

Paminsan-minsan niyang sinasabayan ang kanta mula sa earphones, at masasabi kong Army pa rin siya.

"Euphoria," wika ko kaya napatingin siya sa akin at ngumiti. Tinanggal niya ang earphones niya bago kumunot ang noo, hindi pa rin nawawala ang ngiti mula sa labi.

"Alam mo?" She asked then I nod. "How come?"

"Three years ang lumipas Jen. People change. Isa pa. I can't consider myself as an Army, pero naging hilig ko na ang mga kanta at sayaw nila. Maybe because of your influences," saad ko bago tumingin sa labas ng jeep mula sa siwang ng bintana kung saan sumasalubong sa akin ang malamig na hangin.

Wala akong pakialam kung nakablazer lang ako at shorts. Ang importante ay makita kong muli si Yana. I'm really excited and nervous at the same time. Knowing na masama ang lagay niya ngayon.

"'Yun lang ba talaga ang dahilan kung bakit ka nahilig sa kanta ng BTS? Impluwensya nga lang ba talaga namin?" Mapanuring tanong ni Jen kaya napatingin ako sa kaniya. She's wearing this mischievous smile that irritates me.

"Why bother to tell you the real reason kung alam mo naman na talaga kung bakit ako nagkabasido ng mga kanta ng BTS. Kung bakit ko kinabisado ang mga sayaw nila," I said.

She giggled.

"Sabi na nga ba. Gusto mo lang magpasikat kay Yana. Para kapag nagkita kayo, may kakantahin ka sa kaniya. May isasayaw ka sa harap niya para ang feelings, maging mutual. Hulaan ko pa, kabisado mo na ang mga kanta at sayaw ni Jimin?" Mapang-asar niyang saad kaya mas lalo akong nainis.

Tatlong taon na ang lumipas.

Hanggang ngayon ba gano'n pa rin ako kabilis mabasa?

"Whatever Jen," tangi ko na lamang tugon.

Natawa naman siya at binalik sa tainga niya ang earphones.

Huminto ang jeep sa isang malaki at halos modernong gusali. Pagbaba namin ni Jen, doon ko ulit naramdaman 'yung pinaghalong kaba at excitement.

Kinakabahan dahil hindi ko alam kung anong Yana ang makikita ko.

Excitement dahil after three years, malalapitan at makaka-usap ko na ulit si Yana. Hopefully.

Sinalubong kami ng malamig na nagmumula sa gusali. May security guard sa may bandang pintuan at halatang inaantok na siya pero pilit niya pa ring ginigising ang sarili niya. Kalmado at tahimik ang ambiance sa loob ng ospital. May mga nurse na naglalakad sa bawat pasilyo at naglilipat-lipat ng mga k'warto.

Sumusunod lang ako kay Jen. Dumiretso kami sa elevator. Kaming dalawa lang ni Jen ang nasa loob at isang babae na nakasuot ng formal attire. May kausap ito sa telepono kaya hindi naging tahimik sa loob. Pinindot ni Jen ang 4th floor ng gusali.

Pagbukas ng pintuan ng elevator, wala pa ring nagsasalita sa pagitan namin ni Jen. Same in the lobby, may kaunting mga nurses na naglalakad sa corridor. May ilang mga pasyente na nakasakay sa wheel chair at tulak-tulak ng mga nurses papunta sa kung saan.

Huminto si Jen sa tapat ng isang pintuan. Doon din ako huminto.

Tumingin si Jen sa akin. Forcing to create a genuine smile but failed to do so. Hinawakan niya ang doorknob at pinihit ito ng dahan-dahan.