Time Againts On Us

CHAPTER 13

Time Againts On Us
Yourownshadow

"Kailan poba natin sya maaaring ipadala sa U.S? doc ayoko papong mawala sakin ang anak kona yan, hanggat maaari po doc gawin na natin eto ng mas maaga" rinig ko ang bawat pag hikbi nya sa bawat salitang binibitwan

"Huwag ho kayong mag alala Mr. Pervera, tatawagan na ng ating mga kawani ang mga maaaring sumundo kay Isaac sa airport pagkarating nyo doon, pano aalis muna ho ako babalik ako mamaya" nagpaalam na ang doctor at naramdaman kong naupo na si tatay fe sa tabi ko, nahihirapan akong imulat ang mga mata gustong gusto kong imulat ang mga ito para sana mapunasan ang mga luhang bumabagsak sa mga nya

JULIA'S SIDE

Im sorry Dominique but i have to do this, i don't want Isaac leave me gusto ko muna syang makita

Ngayon ang oras ng kasal namin ni Isaac, nagpunta ako sa massive mansion nya pero ang sabi ng mga katulong doon ay isinugod sya sa ospital ni tatay fe kahapon dahil sa labis na panghihina, panigurado akong magagalit at itatakwil ako ng pamilya ko pero wala nakong pake ang buhay ni Isaac ang mas mahalaga sa ngayon

Patuloy kong tinatahak ang daan papunta sa Makati Hospital, doon nila pansamantalang naiconfine si Isaac

Please Isaac hold tight, my love.

Agad akong bumaba ng sasakyan ng maiparke ko ito at agad na itinanong sa nurse desk kung anong room si isaac ng malaman ko ay agad kona itong tinungo

Halos manlambot ang tuhod ko sa nakikita kong lagay nya ngayon, puro tubo ang nakasalpak sa ibat ibang bahagi ng katawan nya, sa ilong sa bibig sa kamay braso at maging sa mga binti at ulo nya meron

"I-isaac" naiiyak kong banggit sa pangalan nya ng makalapit ako sa kanya, dahan dahan nyang idinilat ang mga mata saka marahan na ngumiti

"J-juli-lia" nahihirapan nyang banggit sa pangalan ko

hinawakan ko ang kamay nya saka naupo sa tabi nya

"Kumusta ka? anong nararamdaman mo? may masakit ba sayo ha? sabihin mo sakin" umiiyak kong tanong

"S-shh, please don't c-cry mas l-lalo akong na-nanghihina" tumango ako saka pinahid ang luha at ngumiti

"Lumaban ka Isaac, tutuparin mopa ang pangako mo sakin na mabubuhay kapa ng matagal" anya ko pilit na pinipigilan ang paghikbi

"M-mamaya n-na ang alis n-namin, wi-will you please s-stay? ju-just for a while, i j-just want to s-spend my t-time with you before i live" tumango ako saka ngumiti

"Yes, yes isaac i'll stay"

"Julia, im tired everytime na tumatagal ang oras ko m-mas lalo akong nahihirapan gusto ko na m-magpahinga"

"N-no isaac, lalaban ka diba? sabi mo lalaban ka" diko na mapigilang mapahikbi

Hinawakan nya ang kamay ko saka ngumiti

"No matter how hours hate us, i will do anything just to make sure that our love will continue" tumango tango ako saka nilagay ang kamay nya sa pisngi ko

"K-kaya wag kana umiyak, o-okay? n-nasasaktan lang a-ako eh"

Isaac..

Bigla na lang nakatulog si Isaac dahil sa sobrang panghihina, hinayaan ko muna syang matulog hanggang sa dumating na si Dr. Manuel-- ang head doctor dito sa makati

"Doktora Nolasco, you're here" nagulat si dr. manuel ng makita ako pero agad din naman nya itong binawi ng mapagtanto nya kung bakit ako nandito

"Makakasurivive pa sya diba dr. manuel? mabubuhay pa sya ng matagal diba?" puno ng pag asa kong tanong habang nakatingin sa katawan ni isaac na nagpapahinga

"Diko alam doktora, umasa na lang tayo sa dasal" anya, maya maya din ay nagising na si Isaac

"A-aalis nako" hinang hina nyang pag papaalam, hindi ko kayang di pigilan ang luha sa mga mata ko, nasasaktan parin ako

"B-basta m-mabubuhay ka ha? mababalik ka Isaac, b-babalikan mopa ko"

"Im not good at promises but i want you to hold this promises of mine, I'll be back. maybe my mind don't remember you but my hearts only belongs to you"

Yan ang huli nyang sinabi bago sya tuluyang umalis at dalhin sa ibang bansa, kung saan kailangan nyang mag spend ng matagal na panahon