Δυσκολεύεσαι πολύ να μην παρακούσεις μια απαγόρευση
Έτσι νιώθεις και για μια προσταγή
Αισθάνεσαι ακόμα περισσότερο την μείωση των ελεύθερων επιλογών σου
Αυτό ένιωσα όταν με κοίταξε με εκείνο το σκληρό βλέμμα
τα τρεμάμενα χείλη
τα κατακόκκινα μάγουλα.
Κι όταν με πρόσταξε να μην την κυνηγήσω ξανά,
όταν τα ματάκια της γέμισαν δάκρυα
δάκρυα που δε θα μ' άφηνε να δω
να σκουπίσω απ' τα μάγουλά της
<<Φύγε!>>
φώναξε όταν έμεινα κοκαλωμένος να την κοιτώ
Το <<φύγε>> της δεν απευθυνόταν αποκλειστικά σε 'μένα
Ήταν παράκληση στον πόνο της
στον πόνο που ηθελημένα της προκάλεσα
σε μια έκρηξη οργής και τρέλας
χωρίς να μελετήσω τις συνέπειες
ή τα μάτια της την προηγούμενη νύχτα,
όταν την είχα αγκαλιά μετά από καυγά
Το <<φύγε>> ήταν έκρηξη μίσους προς την αδυναμίας της
να σταματήσει τον πόνο της
Το <<φύγε>> ήταν η αντίστασή της για να μη χύσει τ' αλμυρά δάκρυά της
Ακόμα κοκαλωμένος πήγα να της χαϊδέψω την πλάτη,να την ηρεμίσω
μα σταμάτησα
ο ψίθυρος που βγήκε ακούστηκε σαν καμπάνα στ' αυτιά μου
<<φύγε>>
τόσο αδύναμος ήχος
μα τόσο ισχυρός επάνω μου
Συνειδητοποίησα ότι εγώ ήμουν τ' αγκάθι που άγγιζε κάθε φορά όταν έπιανε το τριαντάφυλλο
Έπρεπε να φύγω
Σηκώθηκα
Σταμάτησε να κλαίει
Γύρισα το βλέμμα μου να μην την κοιτώ
Πήρε κοφτή ανάσα
Έκανα βήματα
τα πρώτα με το ζόρι,τα επόμενα επιτάχυναν
Άρχισε να ουρλιάζει τ' όνομά μου
δεν γύρισα να την κοιτάξω
θα επέστρεφα
και δεν έπρεπε.
Έφυγα
κι άφησα την καρδιά μου σ' εκείνην
Μόνο όταν θεραπευόταν η δικιά της απ' όσα της προκάλεσα
μόνο τότε θα γιατρευόταν κι η δικιά μου
Αλλά
Θέλαμε κι οι δυο χρόνο
YOU ARE READING
Σελίδες αυτών που ερωτεύτηκαν βουβά
Poetry- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Αυτό είναι για όλες τις χαμένες ελπίδες Για των ματιών σου τις μικρές καταιγίδες Για λόγια που βαστάνε όπλα Για καρδιές που δε σηκώσαν ασπίδες -Ρώσικη Ρουλέτα,WNC ...