Συνηθίζαμε να ανεβαίνουμε να ανεβαίνουμε στην ταράτσα το καλοκαίρι.
Την είχε γεμίσει με φυτά ποικίλων μεγεθών,
Είχε και μια μεγάλη κούνια γεμάτη μαξιλάρια
Περνούσαμε ώρες ολόκληρες εκεί πάνω
Και παρά το γεγονός ότι κάθε μέρα τα διάφορα άνθη μοσχοβολούσαν
Το μόνο άρωμα που μ' έπνιγε ήταν της λεβάντας
Το δικό της, φυσικό, άρωμα.
Λες κι ο Θεός την προόριζε για άνθος.
Χανόμουν πάντα στο άρωμά της
χειμώνα καλοκαίρι,χρόνια ολόκληρα
Μα σαν παραμύθι,σαν την ολική έκλειψη,την μια φορά κι έναν καιρό
Έφυγε η λεβάντα μου,τα ηλιοβασιλέματα στον κήπο της Εδέμ
Έχασα το φάρμακο και ναρκωτικό μου
Έσβησε το όνειρο θερινής νυκτός
Κι έμεινα στην ανάμνηση εκείνης
Εκείνης, και της λεβάντας της
YOU ARE READING
Σελίδες αυτών που ερωτεύτηκαν βουβά
Poetry- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Αυτό είναι για όλες τις χαμένες ελπίδες Για των ματιών σου τις μικρές καταιγίδες Για λόγια που βαστάνε όπλα Για καρδιές που δε σηκώσαν ασπίδες -Ρώσικη Ρουλέτα,WNC ...
