Σελίδες αυτών που ερωτεύτηκαν βουβά

🔅

Μες την γαλάζια,ξύλινη μπιζουτιέρα μου

Σε μια θέση ολομόναχο

Βρισκόταν ένα λευκό κοχύλι περασμένο σ' ένα κορδόνι

Πολλές φορές το χάζευα για μερικά λεπτά

Αλλά σχεδόν πάντα έμενε κλεισμένο στη θήκη

Δεν το έβγαζα από εκεί

Δε το άντεχα

Αν το περνούσα στο λαιμό και το κοιτούσα

Το λευκό του χρώμα μου θύμιζε το χαμόγελό του

Κι η ανάμνησή του προκαλούσε ένα σφίξιμο στο στομάχι

Το 'βγαζα και το άφηνα πάλι μέσα στο κουτί

Όταν το έβλεπαν οι φίλες μου,απορούσαν γιατί δε το φορούσα

Ήταν πανέμορφο

Μα όταν έβλεπαν τα δάκρυα το ξεχνούσαν και με κρατούσαν στην αγκαλιά τους

Ούτως ή άλλως όλες γνώριζαν

Γνώριζαν για τον νεαρό που μου χάρισε το κολιέ

Κι εγώ του χάρισα ένα κομμάτι της καρδιάς μου

Ήταν το άτομο που πρωταγωνιστούσε σε εκείνο το καλοκαίρι

Ήταν εκείνο που διαβάζαμε μαζί ποίηση όσο ξαπλώναμε στην αιώρα με το χαλαρό αεράκι να μας σμπρώχνει

Ήταν αυτός που μου παρουσίασε την μαγεία του ωκεανού

Που μου έδειξε την κασετίνα με τα χρώματα της θάλασσας και του δειληνού

Με αυτόν καθόμασταν στην παραλία

Αυτός μπύρα,εγώ λεμονάδα

Είχαμε τα κύματα για συνοδεία

Και συζητήσεις πέρα του βυθού και των ουρανών

Κι όταν με έγερνε στον ώμο του και ατενίζαμε τ' αστέρια και την αντανάκλασή τους

Δεν χρειαζόμουν τίποτα άλλο για να χαμογελάσω

Κι εκείνη την τελευταία νύχτα

Ήταν η τελευταία μέρα του καλοκαιριού μου

Όταν πήγαμε για το τελευταίο βραδινό μπάνιο

Κι ενώ γελούσα επειδή με πιτσιλούσε

Με κοίταξε στα μάτια

Αυτά τα μάτια χαμογελούσαν

Μα λες και συνειδητοποίησε κάτι,το χαμόγελο έγινε και λίγο θλιμένο

Και τότε

Τότε με σύστησε σε μάγια διαφορετικά από εκείνα του βυθού

Μάγια που δεν ήταν όρατα

Εκτός αν ήσουν πολύ προσεκτικός

Κι έβλεπες εκείνα τα κρυφά βλέμματα που έριχναν ο ένας στον άλλον

Ή τα χαμόγελα όταν ξεκαρδιζόταν ο άλλος με ένα αστείο σου

Μάγια που ενώ είχαν γίνει πολύ καιρό πριν

Έδεσαν την στιγμή

Εκείνη την μαγική στιγμή που με φίλησε

Κι ήρθε η επόμενη μέρα

Που πριν μπω στο αυτοκίνητο

Έτρεξε και με τράβηξε σε μια τελευταία αγκαλιά

Έκλαιγε

Έκλαιγα κι εγώ

Μα με κοίταξε

Και μου έδωσε το κολιέ

Αυτό το κολιέ

Σηματοδότησε έναν έρωτα

Όχι τόσο σαρκικό μα κυρίως πνευματικό

Πέρασε καιρός

Ώσπου ήρθε η μέρα που αποφάσισα

Να φορέσω την αγάπη του

Γιατί ήξερα πως κι η αγάπη μου

Μαζί του

Ήταν ασφαλής