Σελίδες αυτών που ερωτεύτηκαν βουβά

🌀

Η κόρη μου μια μέρα μου ζήτησε να της δείξω φωτογραφίες απ' τα νιάτα μου. Για να μη της χαλάσω χατίρι, ανέβηκα στη σοφίτα για να βρω το άλμπουμ που είχα.

Η σοφίτα ήθελε καθάρισμα κι είχε πολλά πράγματα αραδιασμένα, με την διάθεση να συμμαζευτούν όταν θα είχαμε χρόνο. Τα περισσότερα κουβαλούσαν μια ιστορία για 'μένα. Κάποια του άνδρα μου, δεν γνώριζα τις αναμνήσεις που έκρυβαν αλλά με τη φαντασία μόνο γέλιο μου προκαλούσαν.

Βρήκα σε μια γωνιά το κουτί που τα είχα όλα συμμαζέψει. Το άνοιξα αργά, λες και θα ξαναζωντάνευαν οι χαρακτήρες και τα γεγονότα.

Βρήκα μέσα πράγματι το άλμπουμ με τις φωτογραφίες που είχα μαζέψει, όμως βρήκα και τετράδια γεμάτα.

Το ένα είχε στις σελίδες του κολλημένα αποξηραμένα άνθη, ένα άλλο γραμμένες όλες οι ιδεές για βιβλία που ήλπιζα κάποτε να γράψω. Το πιο μικρό ήταν το ημερολόγιο που κάποτε κρατούσα. Ένιωσα ξανά την υφή του. Μου το είχε πάρει η μητέρα μου μια χρονιά για τη γιορτή μου.

Είχα όμως κι ένα μεγαλύτερο, εκείνο είχε λευκές σελίδες γεμάτες με χρώματα,ζωγραφιές και φωτογραφίες. Αναφώνισα ατην εύρεσή του. Ήταν ένα δώρο απ' τις φίλες μου την τελευταία χρονιά του λυκείου που θα έφευγα για σπουδές στο εξωτερικό. Φαίνονταν ακόμα τα σημεία στα οποία είχαν στάξει δάκρυα.

Οι κοπέλες στην πρώτη φωτογραφία είχαν όλες γελοία χαμόγελα ενώ ξάπλωναν στο χορτάρι.

Πώς χαθήκαμε έτσι;

Τις χάιδεψα,μία προς μία. Μου έλειψαν. Ξεφύλιζα για αρκετή ώρα το τετράδιο όταν έφτασα στις τελευταίες σελίδες.

Σε εκείνες τις σελίδες κυριαρχούσε ένα διαφορετικό πρόσωπο. Κυριαρχούσε εκείνος.

Πόσο τον είχα αγαπήσει, για πολλά χρόνια. Και με είχε αγαπήσει κι αυτός...

Αλλά η μοίρα μας έπαιξε φιδάκι κι εκεί που είμασταν μαζί ένα βήμαπριν την κορυφή

Εκείνος έπεσε στο σημείο εκκίνησης.

Είχε έρθει η ώρα του να αναγεννηθεί.

Κι εγώ να πάρω τον δικό μου δρόμο.

Όταν ξαναπαντρεύτηκα, ήξερα μέσα μου ότι με επαινούσε για την απόφασή μου. Ήταν μαζί μου σ' εκείνη την τελετή ως ο κολλητός μου και φύλακας άγγελος του γάμου μου.

Δάκρυα έπεσαν ξανά στις σελίδες του παλιού τετραδίου. Δεν τα απέτρεψα.

Άκουσα τα βήματα της κόρης μου και την περίμενα να 'ρθει στο πλάι μου. Όταν είδε τον νεαρό της φωτογραφίας με ρώτησε για την ταυτότητά του.

Την κοίταξα με τα μάτια υγρά.

"Γιατί κλαις μανούλα;"

Άγγιξε το μάγουλο μου στο σημείο που έρρεε το δάκρυ. Κράτησα το μικρό της χεράκι εκεί και πήρα μια ανάσα.

"Γιατί αυτός είναι ο φύλακας άγγελός σου. Αυτός ήταν ο πρώτος μου μεγάλος έρωτας."

"Είναι ο μπαμπάς; Γιατί κλαις ακόμα μανούλα;" τα μάτια της φαίνονταν ακόμα μπερδεμένα.

Γέλασα στην αθώα σκέψη της.

"Όχι γλυκιά μου,δεν είναι ο μπαμπάς σου;"

"Και τότε γιατί τον αγαπάς;"

Δυο δάκρυα κύλησαν εώς την λαιμόκοψη της μπλούζας μου.

"Γιατί η καρδιά χωράει πολύ αγάπη. Ειδικά αν χάσει πρώτα μία."