Virgin River

Come back

Nadat Jack zich zelf weer overeind heeft geholpen voelt hij zich verloren in zijn problemen. Hij heeft geen afscheid van Mel kunnen nemen en waarschijnlijk komt ze nooit meer terug. Voor het eerst voelde hij iets wat hij niet kan beschrijven, maar hij wist dat zijn gevoel liefde was en dat het deze keer écht was, niet vrijblijvend, voor hem dan. Hij kan het Mel niet kwalijk nemen, maar had gehoopt dat ze bleef. Als je weggaat, zal je gemist worden. Herinnert hij zijn eigen gesproken woorden nog, maar dat hij vader wordt komt net voor Mel als voor hem zelf als een vuurpijl. Jack staat letterlijk tussen twee vrouwen in. Voor hem is de keuze snel gemaakt, maar dat geldt niet voor Mel en Charmaine. Hij zal zijn verantwoordelijkheid moeten nemen en een vader zijn voor zijn eigen baby en natuurlijk gaat hij dat doen, maar hierdoor is hij bang dat hij Mel kwijtraakt. Hij hoopt dat liefde het risico waard is en dat hij Mel terug zal zien en hij deel mag uitmaken van Mel's toekomst. Ik kan je verleden niet veranderen, maar ik wil deel uitmaken van jouw toekomst. Had hij tegen Mel gezegd, voordat ze vertrok. Jack haalt alle moed die hij nog heeft uit zijn tenen om nog wat van zijn dag te maken. Hope wacht hem op in 'Jack's bar' . "Jack, en?" Jack's ogen kijken bedroefd, maar hij probeert zich niet te laten kennen. "Ze belt me hopelijk terug, ik moet door" Merkt Jack op en gaat op zijn vertrouwde plekje achter de bar staan. Hope leunt met twee ellebogen op de bar en buigt ietwat voorover. "Is Mel weg?!" "Hope, niet nu" Zucht Jack en slaat een theedoek over zijn schouder heen. "Als jij het mij niet verteld Jack, ga ik zelf kijken. Ik moet weten of Mel terugkomt" Hope haast zich naar de uitgang. "Hope!" Roept Jack, maar als Hope iets in haar mars heeft laat ze niet los en dat weet Jack ook. Hij loopt de eigenwijze oude dame met vlugge passen achterna. "Hope!" Roept hij opnieuw. Hope negeert Jack en stapt het hutje in. "Mel?" Merkt Hope terughoudend op. De ogen van Hope vallen op het briefje wat op de grond ligt. Ze raapt het op en leest de geschreven woorden op het papier. "Jack, je moet je vreselijk voelen. Wat ga je doen?" Keert hope zich om naar Jack. Hij trekt zijn schouders op. "Ze heeft tijd nodig, maar ik twijfel of ze nog wel terugkomt" Bekend Jack zijn twijfels. "Jack, wat jullie hadden was speciaal. Ik heb het met eigen ogen gezien" Stapt Hope op Jack af. Als Mel Melvin had geheten hadden wij dit gesprek niet gehad. Jack herinnert zich deze woorden die Hope naar hem had toegeslingerd. Hij kan er niet omheen, want het was nu eenmaal waar. Toen hij Mel voor het eerst zag en met haar in gesprek ging wist hij dat dit niet gewoon was. "Ik wacht tot ze me belt" Merkt hij op. "Jij en wachten? Je hebt jaren gewacht om de ware te vinden en nu laat je haar gaan!" Roept Hope onrustig. "Ik kan haar moeilijk uit LA halen Hope! Mel heeft veel meegemaakt, misschien was dit ook wel vrijblijvend," Jack neemt plaats op het bed van Mel. "Ik weet het niet" maakt hij zijn zin af. "Als je dat denkt hou je jezelf voor de gek" Antwoord Hope. Jack zucht. Hope verlaat het hutje en laat Jack alleen achter met gedachtes die hij het liefst heel diep wegstopt.

Mel heeft haar tijdelijke logeerkamer ingericht. Toen ze arriveerde in Virgin River hoopte ze weer snel naar LA terug te kunnen om in haar vertrouwde bed te kunnen slapen. Het hutje was namelijk oud en buiten dat Hope een vogelnest uit de over haalde, was de veranda stuk, stond er geen bed en was er geen haard of warm water. Jack heeft voor Mel samen met Ricky, de broer van Jack, de hut opgeknapt in de hoop dat Mel zich thuis zou voelen in Virgin River. En Mel begon zich zeker aardig thuis te voelen, maar haar verleden bleef aan haar knagen. In tegenstelling tot haar gevoel om terug te willen naar LA, mist Mel het hutje, Jack's Bar en Jack zelf. Ze pakt haar telefoon, maar opent hem niet. Joey wilt een blik vangen in de kamer waar Mel slaapt. "Heeft Jack je gebeld?" Vraagt ze, omdat Mel met haar telefoon prutst. Mel zucht. "Ik kan het niet, nog niet" Antwoord Mel. "Hou je van hem?" Mel sluit haar ogen en perst haar lippen op elkaar. Joey ziet een traan bij Mel naar buiten glippen. Joey loopt op haar zusje af en komt naast haar op het bed zitten. "Ik weet hoe je je voelt over Mark, maar ik heb ook gezien hoe jij en Jack naar elkaar keken," Mel opent haar ogen en schudt haar hoofd. "Vanaf het begin dat ik in Virgin River kwam heeft hij mij het dorp als thuis proberen te laten voelen, maar hij wordt vader en ik zal nooit de moeder zijn van zijn kind, ik weet niet of ik dat kan Joey" Mel kijkt haar zus met tranen in de ogen aan. Joey glimlacht klein en omhelst haar zus. "Neem de tijd, maar denk er over na. Er zijn mogelijkheden en als jij en Jack van elkaar houden dan kan het goed komen" Mel haar mondhoeken krullen iets omhoog. "Dat zei Jack ook" 'Alles komt goed' Zei hij voor hij de hut verliet, voordat Mel haar koffers ging inpakken. "Daar heb ik vertrouwen in, nu jij nog" Spreekt Joey moed bij haar zusje in terwijl ze opstaat. "Bedankt, voor je steun" Merkt Mel op terwijl ze haar wangen droog veegt. "Geen dank" Zendt Joey een knipoog naar haar zusje toe.