Virgin River

Hope wins

Er zijn vier maanden verstreken nadat Mel haar koffers inpakte en Virgin River verliet. Jack heeft geen contact meer gezocht met Mel na het eerste en laatste telefoontje. Zijn gevoelens voor haar zijn nog altijd hetzelfde gebleven en misschien is het verlangen nu juist nog wel groter geworden, maar Jack wilt Mel op geen enkele manier dwingen en hoopt dat ze zelf terugkeert in haar eigen tempo. Jack weet dat Mel dit nodig heeft en dat respecteert hij. Ook al vind hij het onwijs moeilijk, want elke dag wordt hij opnieuw geconfronteerd met zijn eigen gevoelens en herinneringen. Hope denkt er overigens heel anders over en denkt dat Mel niet zomaar uit zich zelf terug zal komen. Terwijl Jack zijn auto aan het inladen is met omgehakte boomstronken, loopt Hope achter Jack aan te mekkeren. ''Het is nu al paar maanden geleden dat jullie elkaar hebben gesproken, straks heeft Mel daar een nieuw leven opgestart,'' Jack zucht en pakt een nieuwe stronk op. ''Misschien heeft ze wel een eigen praktijk, een partner of..'' Hope wordt onderbroken door Jack. ''Genoeg Hope, je moet een beetje vertrouwen hebben in de menselijke aard en al helemaal dat van Mel'' Merkt Jack op. Hope schudt haar hoofd en haalt Jack in tijdens het heen en weer lopen van de stronken naar de auto. ''Het probleem met jou is, is dat jij te veel vertrouwen hebt in de mens Jack-'' ''Mel is anders en ze heeft daar alle redenen toe'' Walst Jack over de woorden van Hope heen, waardoor ze haar zin moest stoppen. Hope legt een hand op Jack's schouder en kijkt hem doordringend in zijn ogen aan. ''Jack, is het niet de tijd om zeker te weten of Mel wel terug komt? Je wordt vader'' Jack knikt zacht, maar het gaat totaal tegen zijn gevoel in. ''Je bedoeld het goed Hope, deze keer, maar ik heb Mel aan de telefoon gehoord en ik moet mij aan mijn woord houden'' Hope haalt haar hand van Jack's schouder en tikt nu met haar wijsvinger op zijn borst. ''Dat was vier maanden geleden!,'' Roept Hope duidelijk. Jack zwijgt en lijkt na te denken door de frons in zijn voorhoofd. ''Als jij Mel niet gaat halen doe ik het!'' Loopt Hope weg van Jack en neemt de benen, omdat ze weet dat jack er niet van houdt om tussen de keus in te staan. ''Wat er is tussen mij en Mel zijn mijn zaken, niet de jouwe, Hope! Ik dacht dat je dat ondertussen wel wist!'' Roept Jack en hoopt dat Hope terugkrabbelt. Echter loopt Hope door en dat verbaasd Jack niets. Het was ook te gemakkelijk geweest, denkt hij dan ook. ''Hope!'' Roept hij gehaast. Hope houdt het bij een hard hoofd. ''Wacht,'' Pakt Jack hope bij haar schouder. ''Doe als je blieft geen domme dingen Hope, verpest het niet nog eens'' Wijst Jack Hope er duidelijk op. Hope ziet de oprechtheid in Jack's ogen staan maar het houdt haar niet tegen. ''Ik wil je gelukkig zien Jack, dat zet ik niet op het spel'' ''heb je al gedaan'' Valt Jack, Hope in de reden. ''Deze keer zal je mij dankbaar zijn'' Antwoord hope en loopt verder. ''Ik kan je niet tegenhouden hé?!'' Roept Jack nog na. ''Zelfs mijn pacemaker niet!'' Roept Hope terug en dan verdwijnt ze voor Jack uit het zicht. Jack heeft gelijk spijt dat hij niet harder is geweest. Hij is niet eens echt boos geworden op Hope, omdat ze naar LA gaat, naar Mel. Misschien heeft hij er stiekem diep van binnen, ver weg in zijn hart gestopt, er wel vrede mee. 

Later op de dag is Dok, zoals Vernon in Virgin River wordt genoemd, omdat hij arts is, op zoek naar Hope. Hope is nog altijd de vrouw van Vernon, ze heeft een tijdje terug op het punt gestaan om te willen scheiden, maar de papieren die ze toen destijds had ondertekend waren zo verouderd en Hope kwam uiteindelijk tot het besluit dat ze een man, zoals Vernon in haar leven nodig had. Dok heeft zijn handen vol om zijn praktijk overend te houden, maar kon nu nog even een biertje naar binnen werken. Mel stond, tot tegenzin van Dok in het begin, Dok bij met zijn patiënten en net voor Mel vertrok begon Dok juist in te zien dat de bewoners van Virgin River de patiënten van hem en Mel samen zijn. Dok loopt Jack's bar binnen en besteld een biertje bij Preacher. Jack komt de klapdeuren uitgelopen en begroet de oude wijze en vooral eigenwijze man. ''Dok, wat brengt jouw hier op dit tijdstip, geen werk?'' Merkt Jack vragend op. ''Ja, te veel werk als je het mij vraagt. Sinds Mel..'' Dok stopt zijn zin bij het realiseren dat dit onderwerp gevoelig ligt bij Jack. ''Heb jij Hope gezien?'' Komt hij maar terug op waar hij echt voor kwam. ''Niet gezien, maar ze vertelde me dat ze naar LA wilt'' Antwoord Jack terwijl hij een bord met borrelhapjes aan een klant serveert aan de linkerzijde van Dok. ''LA, is ze gek geworden?!'' Jack haalt zijn schouders op terwijl Preacher hem aankijkt. ''Je hebt haar niet tegengehouden?'' Vraagt Dok. ''Alsof iemand Hope kan tegenhouden, ze was vastbesloten'' Biecht Jack eerlijk op. Dok fronst. ''Waar gaat ze naartoe?'' Preacher luistert aandachtig mee, maar heeft wel een idee. ''Gaat ze naar Mel?'' Vraagt Preacher dan ook . ''Ik ben bang van wel'' Tot de verbazing van Dok en Preacher is dat het enige wat Jack erover te zeggen heeft. ''En jij vind dat oké?'' Vraagt Dok met grote ogen. ''Ik wilde het niet, maar Hope denkt daar anders over'' Dok' s mond valt open, dat Jack er echt vrede mee sluit dat Hope zich met zaken bemoeit tussen hem en Mel? ''Dat slaat echt alles, is het wel tot je doorgedrongen dat Hope het besluit van Mel kan beïnvloeden of ze überhaupt nog wel terugkomt naar Virgin River, Jack?'' Vraagt Dok voor de zekerheid. Preacher kijkt zijn vriend afwachtend aan. ''Ik weet in elk geval dat ze zal vertellen dat ze niet namens mij komt'' Hierop lacht Dok een grinnik weg. ''Dat hoop je'' Antwoord hij dan ook. ''Is het niet verstandiger als je zelf gaat of in elk geval met haar mee gaat?'' Vraagt Preacher aan Jack. ''Ik laat het tussen Hope en Mel, voor nu'' ''Man, ik zal voor je bidden'' Knikt Preacher moedig. ''Daar komt niets van in, Hope kan nog geen winkelkar besturen, laat staan een auto'' Dok stapt van de barkruk af en legt wat munten op de bar en verlaat de eettent. Preacher kijkt zijn vriend nog eens aan. ''Morgen denk je er wel anders over, weet je al of ze weg is? Anders kan je nu nog het stuur overnemen'' Jack grijnst. ''Ik denk dat ik mezelf overvol zuip en pas wakker wordt als Hope terug is'' Lacht Jack.