Virgin River

Home?

Mel heeft nadat ze haar koffers heeft ingepakt, de auto ingeladen. Het was al laat, ze was moe en haar tranen kon ze niet bedwingen, maar besloot uiteindelijk toch de auto in te stappen en het dorpje wat ze steeds meer begon te waarderen, of eigenlijk de mensen, te verlaten. Haar verleden blijft zich in haar hoofd afspelen. Nu ze weet dat Charmaine en Jack een baby verwachten, is haar keus niet makkelijker, maar deze situatie wel de druppel. Ze parkeert haar auto voor het huis van haar zus Joey. Het is half acht in de morgen en de deur wordt al voor haar open gedaan. Na vijf en een half uur in de auto te hebben gereden, lijkt Mel een wrak. Ze stort zich op haar zus en laat haar tranen stromen. ''Mel, lieverd, wat fijn dat je weer thuis bent,'' Merkt haar bezorgde zus op. ''Kom binnen'' Joey sluit de voordeur en loopt achter haar zusje aan naar binnen. Mel laat zich zakken op de bank. Joey maakt thee klaar terwijl Mel zich in het hoekje van de bank wurmt met opgetrokken knieën. Joey zet de thee op tafel en komt naast haar zusje zitten. Mel laat haar hoofd op de schouder van haar zus rusten, ze zucht. ''Hoe reageerde Jack?'' Vraagt Joey. Mel knijpt een tel haar ogen dicht. ''Ik heb het hem nog niet verteld'' Biecht Mel op. Joey blijft een moment stil en observeert de blik van Mel. ''Mel, wat is er toch gebeurt? Jullie waren zo close samen en dat nadat..'' Joey stopt haar zin. Ze ziet dat Mel er te moe voor is om het er nu over te hebben. ''Het is me nu allemaal even te veel Joey, sorry'' Sluit Mel haar ogen. Joey knikt, staat op en pakt een deken voor Mel.

In Virgin River zijn de vogels allang wakker en fluiten vredig. De zon komt langzaam wat feller door de bossen heen. Jack is al even wakker en probeert te rekken, maar om kwart over negen kan hij zich niet meer inhouden en pakt zijn telefoon. Hij draait het nummer van Mel, zoals beloofd 'ik bel je morgenochtend'. Met zenuwen hoopt hij dat ze opneemt, maar het is tevergeefs.

Mel wordt na een paar uur te hebben bijgetankt wakker op de bank. Ze staat op en legt haar hand op haar voorhoofd. De hoofdpijn lijkt alleen maar toe te nemen. Ze loopt naar de keuken, op zoek naar paracetamol. Wanneer ze de pil tot zich heeft genomen met een slok water, vallen haar ogen op een briefje op de keukentafel. Ik ben boodschappen doen, neem de kamer van Jim maar. Mel loopt terug naar de woonkamer en pakt haar telefoon. -2 gemiste oproepen van Jack- Staat er bij het openen van haar beeldscherm. Mel zucht, legt haar telefoon een tel tegen haar kin aan waarna ze haar koffers uit haar auto haalt en haar tijdelijke slaapkamer inricht, ze wilt namelijk niet afhankelijk zijn van haar zus, ook al zou Joey willen dat Mel voor eeuwig zou blijven.

Jack krijgt geen gehoor. 'Jack's Bar' is al geopend, maar hij kan, nu het nog redelijk rustig is er even tussen uit knijpen. ''Neem jij de bar even over?'' Vraagt Jack aan Preacher, zijn vriend en werkpartner in de bar. Jack en Preacher kennen elkaar nog van vroeger, in de tijd dat ze samen in het leger zaten en nu werkt Preacher als kok in de bar van Jack, maar neemt, zoals nu, ook wel eens de bar over. ''Ja, zie je zo'' Antwoord preacher waarop Jack zijn duim in de lucht steekt. Onderweg komt Jack Hope tegen, ''Jack, daar ben je. Weet jij waar Mel is? Haar auto is weg en ik wil haar echt even een hart onder de riem steken'' Hope heeft Jack altijd al een beetje als haar zorg gezien, aangezien ze hem heeft opgevangen na zijn legertijd en hij hier in Virgin River is komen wonen. ''Hope, je zou haar even met rust laten, als je blieft'' Benadrukt Jack. Hope zucht en vraagt zich af of de laatste woorden die ze genoemd heeft, tot hem zijn doorgedrongen. Jack loopt naar het hutje, die hij voor Mel heeft opgeknapt. De auto van Mel ziet hij inderdaad niet staan. Zijn hartslag gaat een tel omhoog. Alle gordijnen zitten dicht. Hij loopt de veranda op en klopt op de deur. ''Mel, ik ben het, Jack, ben je oké?'' Het blijft muisstil. ''Mel?'' Herhaalt Jack. Hij voelt aan de deurklink en tot zijn verbazing is de deur open. Voorzichtig stapt hij naar binnen. Het is donker. Hij drukt op de lichtschakelaar en loopt verder naar binnen. ''Mel?'' Roept Jack nogmaals. Op hetzelfde moment ziet hij bij de openhaard een briefje liggen. Jack slikt een brok in zijn keel weg. Langzaam loopt hij op de openhaard af. Hij pakt het papiertje op terwijl zijn hart in zijn keel klopt en neemt de woorden in zich op.

Lieve Jack,

Als je dit leest, ben ik niet meer in Virgin River. Ik zal het kort houden, want letters op papier doen je alleen maar verdriet en dat is de reden dat ik ook niet kon blijven. Ik heb tijd nodig. Weet dat jij mijn tijd hier waardevol hebt gemaakt. Ik bel je terug.

Liefs,

Mel

Jack leest de woorden nog een keer, in de hoop dat hij de tekst door woorden kan vervangen wat hem beter zou laten voelen, dat één woord zijn zorgen weg zouden kunnen nemen. Hij laat zijn hand zakken en laat het briefje uit zijn vingers glijden en de grond raken. Zijn voeten lijken versteend, hij laat zich op de grond zakken, met zijn rug tegen de haard aan en voelt een traan over zijn wang rollen.