stray club (minsung)

🌈2🌈

"Sanırım hala anlamadım, ne demiştin Jisung?"

Baba, şaka mısın şaka taklidi mi yapıyorsun dememek için kendimi tutuyordum. Ruh sağlığım ile IQ seviyem aynı anda düşüşe geçiyordu ve birazdan odanın köşesine çöküp zırlamaya başlayabilirdim.

"Dedim ya baba! O çocuğun özel güçleri var! Ormanda saldırıya uğradık ikimiz de!"

"Ah, şimdi anladım!"

Babam ilk defa olumlu bir tepki verdiğinde mutlu olmuştum, sonunda inanabilmişti bana!

"Tüm fantastik kitap ve filmleri, ayrıca gece atıştırmalıklarını sana yasaklıyorum. Ayrıca çocuğun da durumu iyi görünmüyor, hastaneyi arıyorum."

Babam masada duran telefonuna uzandığında ben sinirden tepinmek istiyordum. Ne yani, o kadar mı mantıksız görünüyordu anlattıklarım?

Bence baya mantıklıydı!

"Bekleyin...lütfen kimseyi aramayın."

Eve geldiğimizden beri koltukta uyuyan çocuk konuşmuştu. Geldiğimizde resmen onu bulduğum ilk yere atmıştım çünkü benden daha iriydi, taşırken ölmüştüm. O da pek yerini yadırgamamıştı hani. Şimdiye kadar uyuyordu.

"Rahatsız ettiğim için özür dilerim. Ben Minho."

Annem babamdan daha anlayışlı olarak gülümsemişti. Yavaşça Minho'nun yanına oturmuştu.

"Merhaba Minho. Aileni aramamızı ister miydin? Nerede yaşıyorsun?"

"Ah, aslında onu yapmanız biraz zor. Solaria peri ülkesini duydunuz mu hiç? Oradan Magix'e geçmek için yola çıkmıştım ki birden saldırıya uğradım. O ağaçlık alanda-"

"Tanrım, akıl hastalarıyla mı uğraşacağım bir de.."

Babam telefonunu eline aldığında Minho'nun elini öne uzattığını görmüştüm. Babamın elindeki telefon birden havuca dönüşünce hepimiz irkilmiştik.

"Yalan söylemiyordum. Oğlunuz beni kurtardı. Bir perinin ailesisiniz ama böyle şeylere inanmıyorsunuz ha? Senin adına üzüldüm."

Bana yönelik konuştuğunda ben önceki cümlesinde takılı kalmıştım.

"Ben mi, peri mi?"

"Şüphen mi vardı? Orada neler yaptığını hatırlamıyor olamazsın?"

Minho gülerek konuştuğunda ben de ona gülümsemiştim. Bu çocuğun yanında güneş gözlüğü takmam gerekiyor sanırım. Öyle parlıyor ki gözlerim zarar görecek.

Arkadaşlarım eşcinselsin derdi de inanmazdım.

"Delirmek üzereyim sanırım. Her şeyi düzgünce anlatın. Herşeyi bilmek istiyorum."

✨✨✨✨✨

Ailemin yanında durduğumuz ve Minho'nun uzunca konuştuğu dakikaların ardından odama çıkmıştık. Odama girdiğimizde Minho çekinmeden eşyalarıma bakmaya ve dokunmaya başlamıştı.

"Ondan şirinmiş. Bu çizimleri sen mi yaptın?"

Panomda duran çizimleri gösterdiğinde kafamla onaylamıştım. O da raflarımı karıştırmaya başlamıştı. Tanrım, Jessi böyle bir çocuğu odama aldığımı görse kudururdu. Keşke bunu görebilseydim.

"Üzgünüm, biraz meraklıyımdır."

Elini ensesine atıp gülümsediğinde içimden 'Pipeti boynuma tak, iliğimi kemiğimi sömür, ses çıkarırsam şerefsizim' demek gelse de çocuğu korkutmamak için kendimi susturmuştum.