stray club (minsung)

🌈4🌈

LÜTFEN OKUYUN.
ririsanbeam BEBEĞİMİN İLK KİTABINA LÜTFEN GÖZ ATIN BEN AŞIRI DÜŞTÜM KURGUYA! (Minsung)
Eminim çok beğeneceksiniz~~

"Minho, bize kızmayacaklarından eminsin değil mi? Yani okuldan çıkıp gitmekte bir sorun yok?"

"Tabiki..."

Nedense hiç inanmamıştım.

Minho bizi biraz kaynaşmak için yemeğe çıkarmayı önermişti. Okulun aracıyla birlikte Magix'e gelmiştik. Büyülü boyutun kalbi gerçekten inanılmazdı. Her şey kendi enerjisiyle hareket ediyordu, her şey uyum içinde hareket ediyordu.

"Burası çok güzel yemekler yapıyor, hadi burada yiyelim!"

Jeongin'in çekiştirmesiyle içeri girmiştik. İçerisi gerçekten harika kokuyordu. Boş bulduğumuz bir masaya oturmuş ve siparişimizi vermiştik.

"Eee Prens Jaehyun, Callisto'dan sonra burası hakkında neler düşünüyorsunuz?"

Bana yönelik soruyla yerimde rahatsızca kıpırdanmıştım. Bu yalan daha ilk anlardan beni rahatsız ediyordu.

"Şey, güzel... Sadece ailemi biraz özledim sanırım."

"Ara o halde. Yan tarafta bir telefon kutusu var, onu kullanabilirsin."

Hyunjin'in söyledikleriyle teşekkür edip masadan kalmıştım. Gerçekten bir telefon etsem iyi olacaktı.

Ev telefonunun numarasını çevirdiğimde telefona annem çıkmıştı. Sesini duyunca bile içim tuhaf olmuştu. Hayır Jisung, o salak gözlerin dolmuyor.

"Alo?"

"Anne....ben Jisung."

"Jisung! Nasılsın bebeğim? Ne yapıyorsun? İyi misin?"

Bir süre boyunca annemle konuşmuştuk, daha çok az zaman geçse de yine de onu meraklandırmış ve özlemiştim.

Konuşmaya devam ederken gözüm tam yanımdan geçen şeye takılmıştı. Uzun ve oldukça iri şeye.

Bu dev neden buradaydı?

"Şey, anne arkadaşların çağırıyor. Gitmem gerek."

Onunla vedalaşıp telefonu kapatmıştım. Kendimi gizleyerek devin arkasından gitmeye başladım. Ne işi var burada merak etmiştim.

Bir süre yürüyüp bir duvarın arkasına gizlenmişti. Baktığı yere bakmıştım. Bizim çocukları izliyordu.

Lanet.

İlk günden bu kadar aksiyon yaşamak zorunda mıydım?!

Ardından yönünü değiştirerek başka bir sokağa gitmişti. Bende peşinden ilerlemiştim. Ara ve karanlık bir sokağa gitmişti. Bulduğum ilk yere saklanmıştım.

"Oradalar efendim. Sarışın kız ve arkadaşları."

"O bir erkek seni aptal dev."

Duyduğum buz gibi sesle irkilmiştim. Yavaşça kafamı çıkarıp devin yanındaki bedenlere bakmıştım. Gördüğüm üç tane çocukla daha çok yerime sinmiştim. Bunlar beni çarpardı.

Dev görüş açım kapattığı için yeniden onları göremez olmuştum ve bu beni huzursuz ediyordu.

"Çekilsene şuradan kum torbası..."

Kendi kendime söylenmiştim. Tam o sırada ensemde bir ürperme hissetmiştim. Arkamı dönüp bakacakken darbeyi hissetmem bir olmuştu.

Bir güç beni arkamdan vurmuştu, ama o kadar hızlıydı ki görememiştim bile. Tam da düşmanlarımın önüne uçmuştum.