"ოხ ჩემო დაბდურავ"
"ჩიმ..."
"ვიცოდი რომ შორს ვერ გამექცეოდი" მის სიტყვებში ერთგვარი თვით კმაყოფილება იგრძნობოდა
"ჯიმინ გამიშვი!"
"არა"
"გამიშვი მეთქი"
ძლიერად ჩამეხუთა იმდენად ძლიერად რომ სუნთქვაც კი მიჭირდა
"შენი პატიმარი არ ვარ თუ როგორც ეძახი?,გამიშვი!"
"იცი როგორ ვეძახი?"
"არა არ მაინტერესებს"
"მონებს ვაძახი ანდაც პირად კახ..."
"გაჩუმდი!"
"რატომ?"
"არ მინდა რომ ბინძური სიტყვები მივისმინო და გამიშვი სუნთქვა მიჭირს!"
"კარგი მაგრამ დამპირდი რომ არ გაიქცევი"
"გპირდები"
ამის მერე როგორც იქნა დავაღწიე თავი მის ძლიერ ხელებს და ღრმად ჩავისუნთქე
"რას აპირებ?"
"რას გულისხმობ?"
"გოგოს რას უპირებ და საერთოდ იმ პრობლემებს როგორ მოაგვარებ რაშიც ხარ ახლა?"
"ჯერ არ ვიცი" უდარდელად მიპასუხა
"ჯერ არ იცი? ჯიმინ შენი არ მესმის რას ქვია არ იცი ან ვინ ხარ რეალურად?"
ჩემს კითხვაზე ჩაფიქრდა
"მისმინე მია ეხლა სახლში წავალთ კარგი?"
"არა არსად არ წავალ სანამ ყველაფერს არ მომიყვები"
"მია ყველაფერს მოგიყვები მაგრამ ახლა არა"
"აბა როდის?"
"როცა დრო მოვა"
გასასვლელისკენ წამიყვანა და მანქანაში ჩავჯექით,მთელი გზა სიტყვის დაუცდენელად მივდიოდით მაგრამ როგორც ყოველთვის ამ ატმოსფეროს გაფუჭება მომინდა
"რა მოუვა გოგოს?"
"ნუ ინერვიულებ მასზე"
"რას ქვია ნუ ვინერვიულებ ხელი გაარტყი და შეიძლება მოკლა კიდევაც"
"მკვლელი არ ვარ"
"აბა ვინ ხარ? მოძალადე? პატარა გოგოების გაუპატიურება გუყვარს?"
"ხომ გითხარი რომ თავის დროზე ყველაფერს გეტყვი თავიდან ნუ იწყებ"
"ჯიმინ"
"რა გჭირს?!" წამოიყვირა
"მე უნდა ვიკითხო ეგ რა ხდება შენს თავს?"
"კარგი გაჩუმდი,გზაზე კონცეტრირებას ვერ ვახდენ"
"კაგრი მაგრამ დიდი ხნით არ ვჩუმდები"
"ეხ მია საიდან გაჩნდი ჩემსდა საუბედუროდ?" თქვა და მძიმედ ამოიხრა
"არც მე ვიცი,იცი მაინც როგორ ვნერვიულობ შენზე? თავს როგორ ვიტეხავ რომ გავიგო შენზე მეტი თან არც ვიცი რატომ ვაკეთებ ამას მაგრამ მაინც თითქოს და შემცვალე არ ვიცი რა გრნობას განვიცდი იქნებ ის გრძნობაა რასაც ადამიანი შეყვარებულობის დროს განიცდის?" ნუ რათქმაუნდა ეს ყველაფერი მისთვის არ მითქვამს,რას ბვოდავ მეც არ ვიცი
ვერ შევამჩნიე სახლამდე როგორ მივედით.
"გთხოვ მშობლებთან არაფერი არ დაგცდეს"
"სწორია შენი აზრით? ადრე თუ გვიან მაინც გაიგებენ "
"ჯერ პატარახარ ამაზე რომ იჭორაო"
"პატარა? 18 წლის ვარ! და რომ იცოდე ტოლები ვართ"
"და მაინც ჩემი უმცროსი დაიკო ხარ"
"სიმართლე რომ გოთხრა დღევანდელის მერე ძმას ვეღარ გიწოდებ"
"რატომ?"
"მივხვდი რომ,უგულო არსება ხარ პაკ ჯიმინ!"
"თუ მიხვდი კარგია, ვსიო გადადი!"
"არ აპირებ სახლში შემოსვლას?"
"არა საქმეები მაქვს"
"ჯიმინ ისევ იქ აპირებ წასვლას? იმ გოგოს რამე რომ მოუვიდეს არ გაცოცხლებ"
"ნუ ნერვიულობ თითს არ დავაკარებ კარგი მეჩქარება კარგად"
მანქანა დაძრა და მოსახვევში გაუჩინრდა
"არც კი ვიცი ამ ყველაფრის მერე როგორ გენდო და როგორ დავიჯერო შენი სიტყვები მაგრამ,ესეც არ მანაღვლებს, ისიც არ მაინტერესებს რომ შეგიძლია ადამიანი მოკლა და ჩემს წინ დღეს რამის გოგო გაუპატიურე...რატომ არ მანაღვლებს?"
