Toprak, Deniz, Demir, Su ve Damla...
Onlar birbirini bırakamayan bir beşli...
Toprak, babasını kaybettikten sonra sosyal ortamlara daha az katılırdı. Kendini hep şanssız hissederdi...
O gelene kadar... Su, Toprak'ın hayatını değiştirdi.
Sabah uyandım ama alarmın lanet olası sesiyle değil art arta gelen mesaj sesleriyle. Berk'e numaramı verirken biraz endişeliydim. Bu saatte bu kadar mesaj... Ahh, değişik bir çocuk.
Günaydın. Umarım uyandırmamışımdır. Şey... Bugün Damla ile gitmesen. Birlikte gitsek. Yani sen istersen.
Tam "Maalesef" yazacaktım ki Damla odama baskın yapar gibi girdi.
-Su, canım arkadaşım. Şey... Sen bugün de tek gitsen olur mu? dedi
-Olur dedim.
Damla çıktı ve bende Berk'e "Tabii" yazdım. Hazırlanıp evden çıktım.
Berk ile buluştuk. Okula giderken hiç konuşmadık. Son günlerde herkes çok garip davranıyordu. Ve bu gerçekten canımı sıkmaya başlamıştı.
Okula geldim. Damla, Deniz ve Demir en arka sırada bir şey konuşuyorlardı. Geldiğimi fark etmediler.
-Selam! dedim. Az önceki asık suratlarının yerine şimdi sırıtıyorlardı.
Bende yanlarına gittim. Ve hiç sevmediğim saçma bir sohbet başladı. Ben onların konuşmalarını dinlemiyordum. Bir an da Deniz;
-Su! dedi.
-Efendim, dedim.
-Senin sevgilin var mı? diye sordu. Ben şaşkınlıktan konuşamıyordum.
-Anlamadım? dedim.
-Yani sevdiğin biri var mı? dedi. Saçma bir şekilde düşünüyordum.
-Sevdiğim mi?
Damla sert bir şekilde Deniz'e bakınca sustu.
Ben hâlâ düşünüyordum. Bir an da çok kötü oldum. Koşar adım lavaboya gittim. Damla arkamdan ismimi söyleyerek bağırıyordu.
Ağlamaya başladım. Damla hemen arkamdan geldi.
-Su, iyi misin? diye sordu. Ben hâlâ ağlıyordum.
-Şşş, tamam ağlama artık sakin ol, dedi.
Sakinleştim. Elimi yüzümü yıkadım. Birlikte çıktık. Sınıfa geldik ve herkes sınıftaydı. Deniz yanıma geldi.
-Su özür dilerim ben bu kadar üzüleceğini bilmiyordum dedi.
-Önemli değil senin bir suçun yok, dedim.
-Abi senin birini üzmekten başka yaptığın bir şey yok, dedi Demir.
-Abi ne yaptım ben ya? dedi Deniz.
-Sen hiç bir şey yapma zaten Deniz, dedi Damla.
-Yaa yeter ama, dedim. Hepsi bana baktı. Demir'in küçük tebessümünün ardından bana sarıldı.
-İyi ki varsın... İyi ki benim kankamsın... dedi.
-İyi ki... dedim.
Bu hayattaki en önemli şey sonsuza kadar sahip olduğunuz kankalarınızdır.
3. derse girmiştik Toprak bugün gelmemişti. Teneffüs zili çaldı. Biz yine birlikte otuyorduk. Toprak'ı gördüm sanki saatlerce ağlamış gibi gözlerinin içi kızarmıştı. Yanımıza geldi.
-Neredeydin sen bu saate kadar? diye sordu Deniz.
-Mezarlıktaydım, dedi sesi çok boğuk çıkmıştı.
-Anladım, dedi Deniz.
Dersler bittiğinde Damla ile birlikte eve doğru yürüyorduk. Bugün çok mutluydum çünkü en sevdiğim grubun konseri vardı. Ona gidecektim.
Eve geldik, hazırlandım hava çok güzeldi. Geldiğimde pek kalabalık değildi. Ve yanımdaki kişinin Toprak olduğunu anlamam uzun sürmedi.
-Toprak? dedim şaşkınlıkla.
-Su, sende mi burdaydın?
-Evet, en sevdiğim grup dedim.
-Benimde, en sevdiğin şarkı hangisi?
-"Ben sende yandım" dedim.
-"Sende söndüm" benimde en sevdiğim o.
Ve başlamıştı.
"Ben de yıkıldım yalnızlıkta" "Bende kırıldım paramparça" "Bu yolun sonu yok biliyorum" "Üzülsek de kırılsak da, darılsak da"
Çok güzel bir şarkıydı ve beni çok etkiliyordu.
"Sende kabul et ikimizde seviyoruz" "Sanki bir uçuruma yalınayak yürüyoruz" "Yine de bir yerlerde arıyoruz ruhumuzu ufkumuzu sevgimizi" "Yinede bir yerlerde buluyoruz geçmişe dair unutulmatmyan ne varsa"
Diye devam ediyordu şarkı.
"Ben sende yandım, sende söndüm" "Çıkar yol bulamadım bu sensizliğe" "Geceler doldu içime cevap veremedim" "Sadece göz yaşlarım kaldı sayfalarda"
Herkesin yanıp söndüğü biri vardı. Acaba benim ki kimdi?
"Ben sende yandım, sende söndüm..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_______________________________________
Selam! Bu sefer sadece yeni bölümle gelmedim "Mavi Gri - Ben sende yandım" şarkısıyla geldim. Bu güzel ve etkileyici şarkıyı dinlemeyi unutmayın! Canım arkadaşlarımın kitabını okuyup, takip ederseniz beni çok mutlu edersiniz!
