Uçurum

6.Bölüm | Yeşil Papatyam

Gökyüzüne baktım, acını hissettim dudaklarımda. Oysaki küçük bir papatyaydı. Senin papatyan benim acım olmuştu...
Sen gelene kadar bu acıyı taşıyacağıma söz veriyorum yeşilim...

Papatyan...

***
(Izmir'den dönerken, yol;)

"Ben o olmadan yaşayamam Damla..."

"S-Sen..."

"Evet..."

Hemen bulunduğum yerden uzaklaştım. Ve bizim yerimize geldim. Toprak ve benim. Kafam karmakarışıktı. Berk'i gördüm. Orada sessizce oturuyordu. Yanına gittim.

"Berk?"

"Benim artık sana söylemem gereken şeyler var"

"Tabii."

"Ben seni seviyorum..."

"Olmaz!"

"Neden yoksa başka birinden mi hoşlanıyorsun?"

"H-Hayır..."

"O zaman neden bana bir şans vermiyorsun?"

"Sen... Toprak'a..."

Telefonumun çalmasıyla yerimden doğruldum. Ve Berk'in yanından uzaklaştım.
Arayan Deniz'di.

"Efendim?"

"S-Su?" Sesi titriyordu.

"Noldu?

"Toprak'ın annesi kalp krizi geçirip ölmüş..."

"Ne?!"

Hemen telefonu kapattım. Ve hızlı adımlarla yürümeye başladım. Berk'in seslendiğini duydum.

"Su?"

"Ne? Yeter artık! Ne istiyorsun benden?" (Bunu yapmak zorundaydım ydhjshs)

"Sadece küçük bir şans."

"Sana asla şans vermiyeceğim."

"Neden?"

"Haketmiyorsun."

Hastaneye giderken Demir'i gördüm. Yanına gittim.

"Demir?!"

"Aa Su sende mi buradaydın?"

"Şey... Benim sanırım sana bir şey söylemem gerek."

Gülerek "Biliyorum." dedi.

"Damla mı söyledi?"

"Hayır."

"Nasıl öğrendin?"

"Sence?"

"Çok mu belli oluyor?"

"Ama... Bak seni nereye götüreceğim."

Uzun bir yol yürüdükten sonra daha önce hiç görmediğim bir yere geldik. Bana bir ağacı gösterdi.

"Bunları birlikte yazmıştık."
Gözlerim doldu. Su kalp Toprak yazıyordu. Ama kalbin içinde de BFF yazıyordu.