Charson University

Chapter 25: someone

Chapter 25: someone

Lizza's POV

"Fighters this year was another year to save one more life" paguumpisa ni Mike. Siyempre siya yung ginawang Leader.

"This is a Masquerade party. Last year we celebrate the party with the hollowen costumes right? Last last year we celebrate it with our super heroes costumes. Every year iba iba ang theme. And this is special dahil almost 5 years binalik ni Ms. P ang masquerade theme for this year party" okay. Boring.. Boring..

"Fighters kailangan meron tayong pagkakakilanlan sa isa't isa and so Ms. P and I decided na for this party. Lady Fighters, you need to wear black gowns and red maskara. For the Man, we need to wear red tuxedo and black maskara." Well it's my first time to attend parties. Actually kame. Kase we are contented na simple lang ang celebration.

"So for the key. Ilalagay natin ang susi sa isang champaign glass and magpapasa pasa na to. Actually wala ring alam ang fighters kung saan mapupunta ang susi. So be allert kung gusto niyo makalabas" okay. Medyo hindi ko na maintindihan. Okay lang sa kanila na magpalabas ng studyante. Gayong alam nila na pwede silang isumbong nito. Patuloy ko pa ring pinagiisipan ang lahat ng..

"Uhm. Mike take you're sit" biglang pumasok si Ms. P. Umupo naman si mike sa tabi ko. Well ito lang kase ang pinakamalapit na bakanteng upuan.

Paglabas ni Ms. P. May pumasok na lalaki. Nagulat namn kame ng nagtayuan lahat at..

"Mr. Supreme President" sabi nila sabay yuko. Tinapik naman ako ni mike na parang sinesenyasan na tumayo at yumuko din. Kami lang kase ang nakaupo.

Hindi ako mapakali sa tapik ni mike. Kanina pa kase sila nakayuko pero hindi parin naglalakad tong lalaki paharap kaya hindi sila tumatayo. Tumayo ako tinapik ang iba para tumayo. Pero hindi kame yumuko.

Naglakad na papunta sa harap ang lalaki at tumayo na sa pagkakayuko sila mike.

"Bakit hindi kayo yumuko" bulong ni mike sa gilid ko habang nakaharap sa harapan.

"Hindi naman namin alam" bulong ko pabalik.

"Edi sana ginaya nyo yung ginagawa namin" bulong ulit ni mike.

"Itigil niyo yang pagbubulungan niyo diyan" napatigil naman kaming dalawa ni mike.

"You,you,you,you" isa isa niyang turo sa grupo namin.

"50 push ups" luh. Teka ano to? Military training.

"Gawin niyo na.Madali pa lang yan" bulong nanaman ni mike.

"I said 50 push ups" hindi pa rin kami natinag sa kinauupuan namin.

"100 push ups" ng dahil sa tumataas ang lahat at isa isa kaming tinulak ng kasamahan namin. Napilitan kaming gawing tong lintek na 100 push ups.

Sino ba tong taong to. Well alam mo naman lizza na siya ang supreme president so siya ang leader leaderan sa students.

-after ng literally 100 push ups-

Binilangan ba naman kami ng mga lintek ng fighters na to.

Tumayo kami ng hingal na hingal.

Pag upo pasimple kong inirapan acrually lahat kami masama ang tingin sa kaniya pero alam niyo ako talaga yung gustong kalabanin nito eh.

"Umiirap ka pa ah" sabi niya sakin sabay hatak ng braso ko.

"Hoy" sigaw ni jay.

"Wag ka na mangialam" rinig kong sigaw ng nasa likod ni jay. Kasabay ng pagpigil nila sa iba ko pang kasama.

To naman kaseng mga kibigan ko masyadong caring. Kaya ko naman to eh. Lalaki lang to. Pero to be honest ang sakit na ng braso ko.

"You know me?" Tanong niya sakin.

"Yes, I actually admire you." Nakangisi kong sabi. Actually hindi. Yuck.

"Wag ako. Bago kayo diba?" Balik niyang sagot sakin and napairap nanaman ako ng palihim.

"Yes" tipid kong sagot.

"I want you to know na mamimili kayo ng kakalabanin" nakangisi niyang sabi habang dinidiinan ang kapit sa braso ko. Whattt. Ang sakit. Bigla niya naman akong binitawan.

Tinignan ko lang siya ng masama at akmang lalaban ako ng hatakin ako ni mike at pinaupo.

"Tumigil ka na zein. Please lang" bulong ni mike kasabay ng pagpaupo sakin. Tinawag niya nanamn akong zein. Napatingin lang ako sa kaniya tapos umiling siya.

Wala naman kaming nagawa at nakinig sa kung anong sasabihin niya.

"This party was about to start next week. I actually came back here to end up my obligation as you're supreme president. Aantayin ko lang na matapos tong party niyo and I will go out to lead another school" to lead another school? What the heck?!

"I prepared fun games na magugustuhan niyo" nakangiti niyang sabi. Ngiti ng isang demonyo.

"You may go" pagkasabi niya non lumabas na kaming lahat.

"Okay ka lang liz?" Tanong ni Jessie.

"Okay lang" ayoko naman na magalala sila.

"Kakaiba siya. Ginagalang siya ng lahat" tumingin kami kay jiro. Tama siya.

"Napakagulo!!!" Nagulat kami ng biglang sumigaw si jake. Alam ko na hindi na dapat kami magulat dahil napakagulo naman na talaga ng nangyayare pero isa si jake sa mga mahinahong lalaking nakilala ko,cool type lang siya. Pero bakit parang iba yung sigaw niya. Lumapit agad si jir sa kaniya.

"Jay okay ka lang?"tanong ni jir nagulat naman kami ng bigla niyang tinulak so jir at naunang naglakad.

" jay!!!" Sigaw ko at akala ko makikinig siya sakin pero nagpatuloy lang siya. Magtataka pa ba ako. Eh kung yung taong pinakaginagalang niya tinulak niya kanina. Ano bang nangyayare sayo?

"Is that jay?" Gulat na tanong Ni Jess.

"Hayaan niyo muna mapagisa stress gun" sagot namn Ni jiro.

Nagkibit balikat naman ako at bumalik na kami sa kwarto.

Jake POV

Bakit ba kase ako napunta dito? Bakit ba kase ako sumama sa kanila?

Nandito ako ngayon sa napakamapunong lugar dito ako dinala ng mga paa ko.

Gusto ko lang mapag isa  gun naman talaga gusto ko e tahimik lang Ganon naman kami noon pero nagbago ngayon.

Bakit ba to nangyayare?!

"Bakit ka malungkot?" Napatingala naman ako sa napakagandang babaeng nagsalita.

"Sino ka?" Tanong ko at umupo siya sa tabi ko.

"Kailangan mo ba ng tulong?" Hinawakan niya ako nakakailang pero bakit Parang ayaw ko siyang itaboy.

"Alam Kong napakagulo ng nangyayare? Hindi nakakaligtas dito ang fighters lang.

Nakita mo ba kung gaano ka pormal at gano ka kalma ang porma ng supreme student president. Gusto mo rin bang maging katulad niya. Hanggat nasa katungkulan ka walang pwedeng gumalaw sayo" patuloy parin niyang nagsasalita. Tama siya. Nakita ko kung gano ka kalma ang itsura ng president. Pero alam kong niloloko lang ako nito.

Pilit kong kinakawala ang kamay nya sa braso ko pero bakit hindi ko magawa.

"Maaari mo bang palitan ang supreme president para sakin?" Bigla siyang tumingin at napuno ng itim ang buong mata niya kasabay nun ang...

*blag*

Someone's POV

[Okay na ang lahat. Wala na siyang malay] sagot ko sa telepono.

"Magiging ikaw parin naman ang katauhan mo pero kapag dumating na ang panahon na kailangan mo ng palitan ang supreme president dun ka magbabago, at walang ibang pwedeng makabago nun kundi ang sarili mo. Yun ay kung kaya mo" Hindi ligtas sa lugar na to bata.