beyond us

1

Αργά τον χειμώνα του δεκάτου έβδομου χρόνου μου η μητέρα μου αποφάσισε ότι έπασχα από καταθλιψη,μάλλον γιατί έβγαινα ελάχιστα από το σπίτι,περνούσα πολύ χρόνο στο κρεβάτι διαβάζοντας το ίδιο βιβλίο ξανά και ξανά,έτρωγα σπάνια και γενικως παλεγορδομουσα.Η καταθλιψη δεν είναι η κλισέ καταρράκωση των εφήβων κοριτσιών. Είναι πραγματικά τα πρόθυρα μιας ασθένειας στην οποία μπορεί να μην πεθαίνεις, αλλά πραγματικά νιώθεις έντονα τον σταδιακό θάνατο.Ετσι ,λοιπόν επισκέφτηκα ένα ψυχίατρο αφού η μητέρα δεν θα μου άφηνε άλλη επιλογή.

Νοιαζεται για μένα ,το ξέρω ,είναι ομως μερικές φορές ο τρόπος που το δείχνουμε

-Ναντιν,για να μπορέσουμε να σε βοηθήσουμε,πρέπει να ξέρουμε πραγματικά πως αισθάνεσαι..πρέπει να μας μιλήσεις Ναντιν , είπε ο κύριος Μακαρθεν, ο ψυχίατρος μου και σταύρωσε τα χέρια του ξεφυσώντας.
Δεν μπορούσα να αρθωσω κουβέντα.Τι λες σε κάποιον που νομίζει ότι πάσχεις από αυτή την ασθένεια ;Δεν ξέρω εγώ γιατί νιώθω όπως νιώθω

Για την ακρίβεια,δεν ένιωθα και αυτό το καταλαβαίνω τώρα.Δεν είχα την αίσθηση του να νιώθω.Δεν ήξερα πως είναι βασικά να έχεις μια καρδιά ,μια ψυχή και ένα σώμα που να νιώθει ομορφα πράγματα.

-Κυρία Γιάνγκ μήπως θα μπορούσατε να με αφήσετε λιγο μόνο με την Ναντιν;
Προτού η μητέρα μου προσπαθήσει να αντιδράσει ,αν κι δείχνει να αδυνατεί να καταλαβει τι εννοεί ο κύριος Μακαρθεν ,συνεχίζει τον λόγο του.
-Θα ήθελα να συζητήσω μερικά πράγματα μαζί της .Ισως μπορεί να εκφραστεί πιο ελεύθερα στον γιατρό και να απελευθερώσει κάθε της σκέψη ,εφόσον ξέρει ότι εγώ δεν θα την κρίνω διότι προϋπόθεση της δουλειάς μου είναι να ακούω και να μένω αντικειμενικός ,αν με καταλαβαίνετε...
Στο τέλος της πρότασης ,πήρε μια βαθιά αναπνοή και σταμάτησε .Η μητέρα μου αν και ακόμα της φαινόταν όλο αυτό δυσνόητο , έγνεψε καταφατικά και σηκώθηκε από το κάθισμα της,προχώρησε και βγηκε από το μικρό δωμάτιο .
Εγώ πάλι δεν είχα προλάβει να σκεφτώ γιατί ο ψυχίατρος ήθελε να μου μιλήσει ατομικά.
Μόλις η πόρτα έκλεισε γύρισα και τον κοίταξα με βλεμμα απορίας.
-Λοιπόν,Ναντιν,οι γονείς σε αυτή την εφηβική ηλικία καταλαβαίνω πως πολλές φορές με την παρουσία τους επιβαρύνουν το παιδί ψυχολογικά και το αγχώνουν.Θελω να ξέρεις πως αν μου μιλήσεις για αυτό που σου συμβαίνει δεν θα μαι δίπλα σου ως αυστηρός γονιός αλλά απλά ως ένας αντικειμενικός σύμβουλος που επιθυμεί να σε βοηθήσει με την κατάσταση σου.
-Δεν καταλαβαίνω γιατί πιστεύετε ότι έχω καταθλιψη και σεις και η μητέρα μου.Ειμαι μια χαρά,και πραγματικά δεν νομίζω πως είναι σωστό να με αντιμετωπίζετε σαν να έχω κάποιο πρόβλημα ,επιτέλους μίλησα με θάρρος και τόλμη και όπως είπε και ο ίδιος ,δεν θα με κρίνει για αυτά που θα πω και θα ναι αντικειμενικός αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί με αντιμετωπίζουν λες και έχω κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας.Απο όσο ξέρω δεν είμαι διασωληνομενη ,ούτε τρελή ,ούτε κλαιω όλη μέρα.Δεν καταλαβαίνω γιατί το ότι επιλέγω έναν συγκεκρειμενο τρόπο ζωής αποτελεί πρόβλημα.Ετσι κιαλλιως ,δεν βλάπτω κανέναν με την παρουσία μου.Η μήπως τελικά η παρουσία μου, όντως βλάπτει;

Δεν μπορούσα πραγματικά τότε να αντιληφθώ τι πάει να πει ότι έχω πρόβλημα.Ειχα συνηθίσει εκείνη την ρουτίνα του σχολείου,του δωματίου μου και αυτής της γενικότερης κατάστασης.Οτι κανουμε συνήθεια ,δεν το ψάχνουμε σε βάθος .

Ο γιατρός είχε μεινει να με κοιτάει ,σαν να επεξεργάζεται τις πληροφορίες που μόλις του είπα και από ότι φαίνεται δεν είχε άμεση απάντηση,όποτε ήμουν προετοιμασμένη για τον μακροπεριοδο λόγο που θα ακολουθούσε και απλά δεν θα κατέληγε πουθενά.

-Εμ Ναντιν,τα κορίτσια στην ηλικία σου έχουν παρέες ,φίλους ,αγόρια ,επαφές γενικότερα ..καταλαβαίνεις ,με τον έξω κόσμο ...η μοναχικότητα και η απομόνωση δεν βοήθησε ποτέ κανέναν.Δεν μπορεί η ζωή σου να ναι σχολείο χωρίς κανέναν ,σπίτι χωρίς κανέναν και γενικως να βαδίζεις μόνη σου όλον αυτόν τον δρόμο.

Η αλήθεια είναι πως πράγματι δεν μιλώ με κανενα παιδί στο σχολείο .Μιλω για πολύ τυπικά πράγματα όπως τα μαθήματα .Τα αγόρια δεν νομίζω πως έχουν προσέξει την ύπαρξη μου αλλά ούτε και εγώ την δίκη τους .Δεν ήταν πάντα έτσι η κατάσταση ,για παραδείγμα πέρυσι είχα δυο φίλες ,την Μαριαν και την Κιαρα.Ομως βρήκαν νέους φίλους ,πραγμα που εγώ δεν έκανα.Καπως έτσι τελείωσε η παντοτινή φιλια μας.Δεν τους κράτησα κακια ποτέ γιατί ποτέ δεν με ένοιαξε ,να πω την αλήθεια .

Μέχρι την σημερινή ημέρα ποτέ δεν είχα ασχοληθεί με όλα αυτά τα ερωτήματα να περιτριγυρίζουν το κεφάλι μου.Ισως απλά είμαι ένα άτομο το οποίο αγαπάει την μοναξιά. Γιατι όχι ;είναι εναλλακτικό ,από το να έχω σαν όλους τους υπόλοιπους την ανάγκη να συγχρωτίζομαι και να ασχολούμαι με το τι θα φορέσω ,με το αν με κοίταξε αυτός που νομίζω πως είμαι ερωτευμένη αλλά πραγματικά δεν ξέρω καν τι θα πει ερωτας .

Ο ερωτας είναι μεγάλη κουβέντα ασχέτως που έχει γίνει η αγαπημένη καραμέλα όλων των κοριτσιών .Δεν ήξερα τι πάει να πει ερωτας,δεν τον είχα νιώσει μέχρι όταν είδα αυτόν που πραγματικά έψαχνα ...Ομως ο ερωτας είναι ένα νόμισμα δυο όψεων ...ένα παιχνίδι με κάρτες που εσυ είσαι η ντάμα και έχεις να επιλέξεις ανάμεσα στο Ρήγα ,τον ασσο,και τον κακό τζόκερ.

Η ώρα είχε περάσει βασανιστικά αργά με τους ακαταπαυστους μονολόγους του κύριου Μαρκαθεν και εμένα να σκέφτομαι την ώρα που θα φύγουμε.

Η αλήθεια είναι πως πηρα πολλά από εκείνη την συνάντηση και ας μην το καταλάβαινα τότε .Το μόνο σίγουρο είναι πως η ζωή μου δεν συνέχιζε να είναι ρουτίνα ομως είχε το τέλος που περίμενα.