beyond us

4

Η ώρα έχει πάει έξι και δέκα και δεν έχω φυγει από το σπίτι.Ετοιμασα την τσάντα μου ,βάζοντας μέσα κάθε βιβλίο ποίησης που υπήρχε στα ράφια της βιβλιοθήκης μου.Charles Dickens,William Shakespeare,Virginia Woolf. Ποιητες πολύ ψαγμένοι και μοναδικοί.Δεν έχω σκοπό να αντιγράψω αλλά μια εργασία ποίησης απαιτεί έμπνευση και η μόνη πηγή έμπνευσης μου βρίσκεται στα βιβλία.

[...]

Είμαι έξω από την πόρτα του σπιτιού του Ιβαν.Το σπίτι του εξωτερικά είναι εντυπωσιακό,μοιάζει με παλάτι.Ειναι  ολόλευκο  και ψηλό.Ο κήπος του θα μπορούσε να παρομοιαστεί με μια μικρή Εδέμ.
Καμια σχέση με το δικό μου σπίτι ,την παλιά σκουριασμένη πολυκατοικία της γειτονιάς.Χτυπησα το κουδούνι ,στο οποίο ήταν καταγεγραμμένο το δικό του όνομα ,Ιβαν Γουόκερ.Η πόρτα ανοίγει σιγά και ξεπροβάλλει ένας χαμογελαστός Ιβαν μπροστά μου.Χαμογελασα αχνα, πραγμα που όπως φαίνεται έχει γίνει πλέον συνήθεια.

Με το χέρι του τείνει να μου δείξει να περάσω μέσα στο μεγάλο σπίτι του.Εξυσα με τα νύχια μου το μπράτσο μου καθώς μια ανατριχίλα διαπέρασε όλο μου το σώμα. Αγχος. Προφανως άγχος που θα μπαινα σε ξένο σπίτι,είχα τόσο καιρό να επισκεφτώ ξένο σπίτι.

-«Θέλεις να σου φέρω καφέ,τσαι η κάτι;»είπε και μου ξανά χαμογέλασε βάζοντας αμήχανα τα χέρια του στις τσέπες του.

-«Λιγο νερό»είπα μιας και το άγχος που ένιωθα με έκανε να διψώ για ηρεμία .

Μου έδειξε με το χέρι του τον καναπέ και μου έκανε νόημα να κατσω.Εγω πλησίασα και έκατσα στον βελουδένιο κόκκινο καναπέ , μενοντας μόνη μου στον χώρο .

Πως να φερθώ;τι να κάνω;να τον ευχαριστήσω που με κάλεσε ;
Όχι ...όχι , δεν θα σε καλούσε ποτέ του αν μπορούσε , η επίσκεψη σου είναι μόνο η αιτία αυτής της εργασίας . Αλλωστε γιατί να σε καλέσει ,τα ενδιαφέροντα σου είναι ανύπαρκτα και τα κοινά σου με οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο αυτού του πλανήτη είναι μηδενικά .Στις σκέψεις μου ,πήγα να δακρύσω ,δεν πιστευω  πως υπάρχει άτομο που αγαπάει λιγότερο τον εαυτό του από εμένα .Δεν υπάρχει.Νιωθω τα μάτια μου θολά ,δεν μπορούν να ανοίξουν αν δεν αφήσω το δάκρυ να πέσει .Το αφησα να κυλήσει στο μάγουλο μου και αμέσως το δεύτερο έκανε την εμφάνιση του.

Αυτό το έχω ξαναπεί ..ότι μπορω να φέρω την καταστροφή..ήταν  από τα πιο μοναδικά μου προσόντα.Τιποτα δεν σε στοιχειώνει περισσότερο από τα περίπλοκα ταμπού που διπλαθει το μυαλό,τίποτα δεν σε καταστρέφει περισσότερο από τις ίδιες σου τις σκέψεις.