beyond us

10

-«ποιο είναι το μέσαιο σου όνομα ;»είπα.
Θεωρησα ότι θα ταν καλή επιλογή να ξεκινήσω από κάτι απλο και μετά να περάσω στις ερωτήσεις που ήθελα πραγματικά να κάνω.

-«Μαρκους»είπε και χαμογέλασε αφήνοντας για λγ μια φορά το χαμόγελο του σε κοινή θέα.
Εγώ έγνεψα απλα.Μα γιατί χαμογελάει συνέχεια;
Όχι ότι αυτό δεν μου αρέσει ,όπως έχω πει έχει υπέροχο χαμόγελο .

-«Τι σου αρέσει να κανεις;...ξέρεις στον ελεύθερο χρόνο σου;»ρώτησε αφήνοντας με να σκεφτώ τι πραγματικά μου αρεσε να κάνω και τι έκανα..»

Ποτέ κανείς δεν με ρώτησε να μάθει ποια είναι τα ενδιαφέροντα μου,τι θέλω να κάνω στην ζωή μου,ποια είναι τα ονειρα μου...κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να με γνωρισει...βέβαια και ο Ιβαν είναι μόνο λόγω της εργασίας.... αλλιώς δεν νομίζω να ήθελε να έρθουμε σε επαφή.

-«Χμ ..ωραία ερώτηση...μαρεσει να τραγουδάω,να διαβάζω βιβλία και να ακούω ροκ..νομίζω αυτά»είπα και ανασήκωσα τους  ώμους μου.Εκεινος για άλλη μια φορά με κοιτούσε έκπληκτος ,με γουρλωμένα μάτια.Εχω την εντύπωση ότι ομως ήταν για καλο.Ηταν ευχάριστη έκπληξη.Ειμαι  σίγουρη πως πλέον ήξερε ότι δεν θα λάβει από μένα τις συνηθισμένες απαντήσεις που λαμβάνει από κάθε άλλη κοπέλα.

-«Λοιπόν .. εκπλήσσομαι και θέλω να μου τραγουδήσεις» είπε και σταύρωσε τα χέρια του μεταξύ τους ,καθώς έγειρε ολόκληρο τον κορμό του να κοιτάει προς το μέρος μου.Οι λέξεις έβγαιναν από το στομα του και ακούστηκε περισσότερο σαν απαίτηση,μια ευχάριστη απαίτηση που δεν μπορούσα να εκπληρώσω.

-«Δ-δεν  γίνε-ται  αυτ-ο» είπα τραυλίζοντας ,πραγμα που εκδήλωνε ακόμα περισσότερο την ντροπη μου ενώ είμαι σίγουρη πως τα μάγουλα μου είχαν αποκτήσει αυτό το πολύ έντονο ροδουλι τους χρωμα που παίρνουν αρκετά συχνά και ανεξέλεγκτα.

-«και γιατί;»είπε και σούφρωσε τα φρύδια του.

-«επειδή..»χτύπησα τα χέρια μου στους μηρούς μου.
«Ύποτιθεται πως για να κάνουμε αυτή την εργασία ,θα γνωριζόμασταν ,δεν θα έλεγχες ποσό καλες είναι οι φωνητικές μου ικανότητες»ακούστηκα πολύ υστερική καθώς τα νευρα φαίνονταν στο πρόσωπο και στην φωνή μου.Εκεινος έκανε ένα μορφασμό και με το δίκιο του.

Πάντα ήμουν πολύ ντροπαλή.Ηξερα ότι είχα ωραία φωνή.Ηθελα ομως να το κρατήσω για μένα.Ντρεπομουν τόσο πολύ να τραγουδήσω μπροστά σε άλλους και ποσό μάλλον σε κεινον..δεν θα μπορούσα να αντέξω να με κοιτάει και να τραγουδώ παραληλλα.

-«Χαχα εντάξει τιγράκι ,δεν σε απείλησα»γέλασε και έβαλε τα χέρια του μπροστά από το σώμα του δείχνοντας πως και καλά προσπαθεί να αμυνθεί.

Τιγράκι;Σοβαρά τώρα;

Τελικά ομως γέλασα και γω με την χαλαρή στάση του.Γελασαμε και οι δυο λοιπόν μαζί,και ενιωθα ότι περνούσα καλά,για την ακρίβεια δεν με  θυμαμαι να περνώ καλά.

Η μοναξιά διαφέρει τελικά πολύ από την πραγματική χαρά .Η συναναστροφή με κάποιον ιδιαιτερο ,  θεραπεύει κάθε λύπη.

-«Απλά ...ντρέπομαι»κατάφερα να του εξομολογηθώ .Απλα έτσι μου βγηκε.

-«δεν έχεις λόγο να ντρέπεσαι για κάτι που κανείς και σαρεσει»το ύφος του είχε μετατραπεί σε σοβαρό και ώριμο από την μια στιγμή στην άλλη ,πραγμα που δείχνει ότι είχε καταλαβει την σοβαρότητα αυτού που του λέω.

Γυρισα και τον κοίταξα ,χωρίς να πω τίποτα .Το ίδιο και εκείνος .Δεν είπε τίποτα.Το χέρι του πλησίασε το πρόσωπο μου ,στην κίνηση του ταράχτηκα..κοίταξα το δάχτυλο του που συνέχιζε να προχωράει προς το πρόσωπο μου,χωρίς να διστάσει την πορεία του από την αποτρεπτική μου αντίδραση .Εβαλε στα χέρια του μια ξανθιά τούφα μου και την πέρασε γύρω από το αυτί μου ,κάνοντας με να παρατηρώ προσεκτικά την κάθε του κίνηση.

-«Δεν έχεις λόγο να ντρέπεσαι.Εγω δεν θα σε κοροϊδέψω ακόμα και να μην είσαι καλή..»συνέχισε και γέλασε ελαφρά , χαμογέλασα ασυναίσθητα στα λόγια του,αλλά ακόμα η σκέψη μου είχε μείνει στον τρόπο με το οποίο με άγγιξε ,σαν να μαι εύθραυστη....

-«και όποτε νιώσεις ετοιμη ...να μου τραγουδήσεις.Θα θελα να σε ακούσω...παρεπιπτόντως μαρεσει και μένα η ροκ ,παρά πολύ»είπε και τα μάτια του έλαμπαν.

-«Αληθειααα;;τι ακούς ;»ρώτησα γεμάτη ενθουσιασμό χτυπώντας παλαμάκια σαν μικρό παιδί.

-«Nirvana,Led Zeppelin,Pearl Jam" είπε και είχα βάλει τα χέρια μου στα μάγουλα μου ακούγοντας με προσοχή τα συγκροτήματα που μου έλεγε και σκεφτόμουν όσα τραγούδια τους αγαπαω,αν και η λατρεία μου ήταν στους Aerosmith  μαρεσαν πολύ αυτά τα τρία και τα άκουγα,τα άκουγα πολύ.

-«εσένα;»μου απεύθυνε τον λόγο.

-«Και τα τρία που είπες είναι υπεροχα.Εμενα μαρεσουν πολύ οι Queen,oι  Aerosmith και οι Beatles"είπα και εκείνος έγνεψε αρεσκομενος

Πέρασε αρκετή ώρα κατά την οποία μιλάγαμε για τραγούδια ,ταινίες ,γενικότερα τέχνη.Πραγματικα η ώρα πέρναγε ευχάριστα και ανακάλυψα ότι είχαμε κάποια κοινά,όχι όλα αλλά μου αρεσε γενικως το γούστο του.

Δεν ήταν ότι πάντα μιλούσαμε χωρίς σταματημό.Πολλες φορές υπήρχε αυτή η αμήχανη σιωπή που δυσκολευόμουν τότε να ερμηνεύσω.Τωρα ομως καταλαβαίνω την πραγματική της μαγεία.Πολλες φορές επικοινωνούσαμε με τα μάτια ,και λέγαμε όσα δεν μπορούσαμε να πουμε ποτέ με λόγια .Ποσα πράγματα μπορείς να πεις με τα μάτια;Και ποσό όμορφη είναι αυτή η επαφή