Romeo & Juliet: Only a bit wilder

《7. The New Guy 》

Ik haat maandag.  Ik denk oprecht dat er niets is dat meer gehaat kan worden dan een maandag. Zelfs school is niet zo erg en dat zegt al veel.

Ondertussen is iedereen helemaal klaar om te vertrekken terwijl ik nog moet ontbijten. Mijn ochtend kan niet beter! Alsof mijn awkward moment met Noeh vanmorgen niet erg genoeg was.

'Myriam, je gaat toch onderweg moeten ontbijten, want anders ga je echt te laat zijn! De bus gaat echt niet speciaal op jou wachten.' zegt mijn moeder droog.

Perfect. Ik kan niet eens in alle rust ontbijten. Ik neem dan maar een appel en een ontbijtkoek en prop die in mijn tas. 

'Ik moet nu echt eens mijn brommerexamen doen. En slagen natuurlijk', mompel ik tegen mezelf.

Half springend trek ik mijn laarsjes aan en vertrek. Aan de voordeur staat Noeh te wachten. Op mij neem ik aan. 

God, ik weet niet of ik het mentaal aankan om iemand geduldig rond te leiden op een maandagochtend. Ook al is hij vrij knap.

'Goeiemorgen! Klaar om te gaan?'

Oké, minpunten omdat hij s'ochtends vrolijk is. You really can't be like that.

'Ja, de bushalte is hier om de hoek.'

We stappen, of beter gezegd slenteren, naar de bushalte waar Roux zoals elke schooldag een sigaret staat te roken. Ik bedoel, mij boeit het niet dat hij zijn longen naar de klote helpt, maar daarom moet je omstaanders niet gaan vergiftigen.

Het enige dat Roux en ik gemeen hebben is onze haat tegen maandagen. Hij fronst diep als hij ons ziet en zegt met zware stem, want hij doet zich graag stoer voor: 'Tahiri, ik zie dat je een vervanger gevonden hebt voor mij. Nu ben ik je busmaatje niet meer.'

'Het leven is nu eenmaal hard.' antwoord ik bot.

'Ik kan wel ergens anders gaan zitten hoor.' stelt Noeh aarzelend voor.

'Noeh, tip één als je hier wil overleven: laat je niet doen door elke sukkel die je tegenkomt. Kom voor jezelf op! Je zit naast mij, punt uit. Als dat Samuel zo hard kwetst, moet hij misschien eens overwegen om volwassen  te worden.'

Nog geen seconde later komt de bus aangereden en stap ik net voor Roux op zodat ik mijn plekje zeker heb. Zijn vuile blik naar mij was goud waard!

'Ik heb zo het gevoel dat jij en Samuel elkaar niet mogen.' merkt Noeh bedachtzaam op.

'Sherlock'

We schieten beiden in de lach en beginnen een luchtig gesprek tot we op school zijn. 

'Dussss, in welke klas zat je nu weer?'

'Uhm, zes Latijn-wiskunde'

'Oké, wel ten eerste hoe kan jij een jaar hoger zitten? En ten tweede, nerd!'

Ik was eigenlijk echt wel confused, want ik dacht echt dat hij zei dat hij even oud was.

'Ten eerste, wijsneus, heb ik een jaar overgeslagen in de kleuterschool. En ten tweede, jij zit in Latijn-Wetenschappen dus dat is even nerdy!' lacht hij.

Ik rol dramatisch mijn ogen, iets wat ik altijd doe als ik geen deftige comeback heb. 

'Wel dan vrees ik dat ik je naar het onthaal zal moeten brengen en dan zal je rondgeleid worden door één van je medestudenten.' 

Eerlijk gezegd vind ik dat wel jammer: hij was leuk gezelschap. Ik denk oprecht dat we nog goede vrienden zullen worden. 

Zo gezegd, zo gedaan. Ik wacht nog even tot iemand hem komt halen voor ik zelf naar mijn klas vertrek.