Romeo & Juliet: Only a bit wilder

《2. De wijk 》

♡ Anna Of The North - Lovers ♡

Slaperig open ik mijn ogen en kijk recht in de ogen van Selma. 'Opstaan! Vandaag is de big day!' gilt ze recht in mijn oor.

Uiteraard, dat buurtfeest.

Ik stap uit mijn bed en slenter traag naar de badkamer waar ik een douche neem en me omkleed. Veel tijd om te onbijten heb ik niet: de laatste die opstaat, meestal ben ik dat, heeft de minste tijd om te onbijten. Een belachelijke regel, maar zeg dat even tegen mijn ouders. En vooral tegen Selma, die deze idiote regel bedacht heeft.

Mijn ouders zijn al op pad om inkopen te doen en tafels en stoelen op te halen bij zo'n huurwinkel. Selma en ik moeten zien dat alles glinstert als ze terug zijn. Ook moet de tent opgezet zijn in de tuin, want het is februari en dan kan je niet zomaar even in de tuin gaan zitten.

We hebben het werk zo verdeeld dat ik zorg dat alles binnen proper is en Selma de tuin regelt. We hebben als thema 'Valentijn' gekozen omdat het gisteren 14 februari was. Daarom zijn de tafellakens en de bedankjes rood,  moeten we rond alle servetten een rode strik plaatsen en hangt  er een reuzegroot hart rond in de tent.

Er komen ongeveer 40 personen, de familie Roux inbegrepen. Ondanks dat we elkaar niet mogen, nodigen we elkaar uit op feestjes. Puur uit beleefdheid en een goed imago voor de buitenwereld.

Ondertussen ben ik al helemaal klaar en kijk ik even of Selma nog hulp nodig heeft. Gelukkig voor mij is dat niet zo en kan ik misschien snel nog wat slapen. Net wanneer ik naar boven wil, komt mijn moeder binnen en schreeuwt dat zij en ik moeten beginnen met het klaarmaken van het buffet.

Dit snap ik niet: je hebt verdomme een restaurant, kan je gewoon niet vragen of de werknemers koken? Ik bedoel: ze zijn toch bezig.

Helaas helpt klagen niet en moet ik toch gewoon aan het werk. Ik moet het voorgerecht, toastjes met zalm en basilicum, klaarmaken terwijl mijn moeder bezig is met onbekende vissen schoon te maken. Het dessert is heerlijk aardbeienijs met speculaas dat mijn vader vers bij de boer is gaan halen.

We zijn moslims en serveren dus geen alcohol. Onze vervanger is een rooskleurige mojito die heerlijk smaakt (omdat ik hem gemaakt heb).

Macarons, taartjes,... zijn onze hapjes van de avond.

Gewoon heerlijk dus.

Ondertussen is het al 17u en moeten we ons al beginnen klaarmaken. Als gastgezin moet je er natuurlijk perfect uitzien: anders gaan mensen over je beginnen roddelen en daar gaat je reputatie dan. Mijn familie is zeer trots op hun reputatie

Dat willen mijn ouders koste wat het kost behouden en daar moet ook aan gewerkt worden. Het is niet voor niets dat we vaak zulke feesten geven en omgaan met bijna heel de wijk. Of je die mensen nu mag of niet.

De buren beginnen binnen te stromen en nemen plaats aan hun eigen tafel. Nog geen enkel spoor van Samuel en zijn familie, wat alleen maar goed nieuws is.

Als iedereen aanwezig is, buiten de Roux' dan, staat mijn vader op en verwelkomt iedereen. Vooral dan de nieuwe buren. Een gezin van 5 personen: mevrouw El Yacoubi, meneer El Yacoubi, Jasmin die ook Selmas klasgenote is, Noeh de oudste zoon en ten slotte baby Ayoub.

Ik wil niet veel zeggen, maar het zijn echt wel knappe mensen. Nadat mijn vader klaar is met zijn speech, kan het feest beginnen. Iedereen maakt een praatje met de kersverse buren, terwijl de kinderen droog in een hoekje staan toe te kijken.

Wanneer de hapjes geserveerd zijn, komt plots de Ongewenste familie binnen.

'Mijn excuses, ik moest dringend nog wat regelen met het kabinet van financiën.' zegt Martine met haar bekakt Frans accent. Niets tegen die taal of het land, alleen tegen haar.

Samuel kijkt al vijandig naar Noeh wat mij de perfecte reden lijkt om vriendschap de sluiten met hem.

Ik check even of mijn jurk en mijn haar nog goed zitten en stap dan op hem af. Hij oogt een beetje verveeld op het eerste zicht tot hij mij ziet aankomen.

'Hoi, ik ben Myriam! Aangenaam.'

Ik steek mijn hand uit en hij schudt hem ook.

'Ik ben Noeh. Jij bent toch de dochter van het gastgezin?'

'Yup. En jij het broertje van Jasmin?'

Hij knikt bevestigend en biedt me mijn zelfgemaakte mojito aan.

'Nee dankje, ik heb er al genoeg van gedronken tijdens het maken ervan.' grinnik ik.

Verrast kijkt hij van de mojito naar mij. Volgens mij dacht hij dat ik de mojito gewoon ergens had gekocht.

'Oh. Waaw, het is echt lekker!' complimenteert hij me.

Ik voel blosjes op mijn wangen ontstaan waardoor in een mum van tijd onze ouders bij ons komen staan.

'Mijn God, jullie zoon is echt een gentleman!' zegt mijn moeder glimlachend tegen Noehs moeder die dan weer over mij begint.

'Ach en jouw dochter dan: de perfecte gastvrouw!'

Nogal ongemakkelijk staan Noeh en ik daar en het wordt alleen ongemakkelijker als Martine en Samuel erbij komen staan. Ze stelt zichzelf en haar zoon voor, alleen zie ik aan het gezicht van mevrouw El Yacoubi dat ze haar niet zo mag. Dit betekent dus dat de El Yacoubis lid worden van onze partij.

Omdat het damesgesprek weer saai begint te worden, excuseer ik me vriendelijk om naar het toilet te gaan.

'Hey, Tahiri wacht!'

Jammer genoeg is het niet toevallig Prince Charming die mij zo bruut met mijn achternaam aanspreekt, maar mij best friend Sam.

'Wat.' reageer ik zo bot als ik kan.

'Leuke jongen hé, die Noeh?'

'In ieder geval een paar honderde keren leuker dan jij.' antwoord ik droog.

Eigenlijk moet ik erg dringend plassen, maar dan komt Noeh er ook bijstaan.

'Hey, jongens. Ik wil me niet echt opdringen, maar mag ik misschien bij jullie komen staan?'

'Tuurlijk'

'Nee'

zeggen Samuel en ik tegelijk.

'Dan ga jij toch weg?' bijt ik hem toe.

Na zijn middelvinger te hebben opgestoken, verdwijnt hij weer in de menigte.

'Zo, ik denk dat dit een heel interessante buurt is.' merkt Noeh dan op.

'Dat is best nog zacht uitgedrukt...'

Wat vinden jullie er tot nu toe van?

Xoxoxo DawSatie