Romeo & Juliet: Only a bit wilder

《9. It's a dilemma 》

'Wat doe jij hier?' sis ik boos naar hem.

Als mijn moeder hem ziet, gaat ze hem echt aanvallen met een bezemsteel ofzo.

'Ik dacht gewoon dat je me misschien zou willen bedanken voor mijn topwerk.'

'Oké, BEDANKT.'

Hij slaat zijn armen over elkaar en kijkt me afwachtend aan. 

'Wat wil je nog meer? Snel een beetje, want mijn eten staat te wachten.' 

'Hier.' Hij reikt me een pakje sigaretten aan inclusief aansteker. Deze jongen is oprecht gestoord.

'Samuel, luister: dat jij jezelf kapotmaakt is je eigen probleem, maar daarom moet je mij niet mee neerhalen. Val alleen.'

'JIJ STUK ONKRUID! BIED JIJ MIJN DOCHTER SIGARETTEN AAN? MAAK DAT JE WEGKOMT VOOR IK JE VERMOORD'

Ja, dat is mijn moeder. Nu weet ik tenminste waar mijn dramatische karakter vandaan komt.

'Mevrouw, ik...' probeert hij zichzelf te verdedigen, maar natuurlijk is hij geen partij voor mijn moeder.

Om een handje te helpen sla ik de deur dicht en probeer ik mijn moeder te kalmeren voor ze dat arme kind de hele straat achterna rent. Nee, wacht, eigenlijk heb ik geen medelijden met hem. Ik heb gewoon nog een greintje menselijkheid.

In de eetkamer zat ondertussen iedereen afwachtend naar ons te kijken. Ik gebaar naar de rest dat ze best even niets zeggen voor we nog een aanval krijgen van mijn moeder. Hoewel zo'n uitval tegen Noeh me eigenlijk zou bevallen. 

We eten in doodse stilte verder met af en toe oogcontact tussen Noeh en mij. Verschrikkelijk ongemakkelijk, maar dat is het eigenlijk al sinds hij hier is. 

'Ik ga studeren.' deel ik even mee voor ik de tafel verlaat. Mijn moeder knikt als teken van goedkeuring en ik ren zo snel als ik kan de trap op.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tik tik tik tik

Natuurlijk, waarom niet? Hij stoort me nu toch al heel de dag.

Ik doe mijn raam open en ik zie Samuel daar staan. Met zijn handen vol kiezelsteentjes.

'Stoere jongen, hoor.'

Hij rolt met zijn ogen en doet alsof hij een steentje naar mij wil gooien. 

'Mag ik naar boven komen?'

'Nee.'

'Best. Ik wacht wel op je op het dak. Om 00.00 precies.' grijnst hij.

'We hebben les morgen, weet je. En hoe stom het ook mag klinken, tegen die tijd slaap ik al. Ik haat je trouwens, voor het geval dat niet duidelijk was, dus ik zou sowieso niet met jou afspreken.'

Hij haalt zijn schouders op en loopt gewoon weg. Met de kiezelsteentjes. 

Als hij uit het zicht is, sluit ik mijn raam weer en schrik me dood als ik Selma achter mij zie staan.

'Geen verkeerde indruk krijgen, alsjeblieft.' 

'Ik zou niet durven. Maar je moet me echt bijpraten, want ik volg niet meer hoor: stiekeme afspraakjes met Samuel, awkward blikken tussen jou en Noeh. Spill the tea, want ik heb even afleiding nodig.' zucht ze.

Geklop op de mijn deur. Als het Noeh is, mag je ervan overtuigd zijn dat ik hem ga behandelen zoals mijn moeder Roux net behandelde.

'Binnen!' roept Selma in mijn plaats.