Κολλημένοι στο 'Φίλοι'

~...αλλά σε εμάς!~

Σας έλειψα!?

20/3/20🖤

Από τον χωρισμό μου, συγγνώμη από τους χωρισμούς μου με τον Άλεξ και τον Κώστα, δεν έχω βγει καθόλου από το σπίτι...
Κάθομαι, μαραζώνω και βλέπω φωτογραφίες μου με τον Άλεξ.

Κατάλαβα κάτι... Δεν είμαι εθισμένη σε αυτόν...αλλά σε εμάς! 
Ξέρω πολύ γλυκανάλατο για να το λέω εγώ, αλλά έτσι νιώθω... Πως αν μείνω πολύ καιρό μακρυά του θα πάθω κακό. Καλά... Όχι εγώ, η ψυχή μου. Αυτή η μαύρη η διαβολεμένη ανύπαρκτη ψυχή μου. Η οποία πονάει...

Μίλησα με τα κορίτσια -αφού μου σπάσανε την πόρτα του σπιτιού (μην σχολιάσω)-!. Λένε πως δεν με έχουν ξαναδεί έτσι και ούτε θέλουν. Επίσης πετάνε κάτι μαλακίες πως είναι απλά ένας ενθουσιασμός και πως θα μου περάσει. Δεν νομίζω μα περάσει!

Δηλαδή...Εννοώ... Έχετε νιώσει ποτέ έτσι; Για κάποιον; Για κάτι; Για μία, δύο, δέκα αναμνήσεις που δεν καταλάβατε ότι ήταν σημαντικές; Για οτιδήποτε!;

Η απάντηση μου;! Όχι!

Θυμάμαι...όταν τον πρωτογνώρισα! Που ήταν ένας μαλάκας, τον φοβόμουν μέχρι που μου ζήτησε την βοήθεια μου... του την έδωσα νομίζω. Κι κατέληξα να θέλω να μην τον είχα βοηθήσει ποτέ! Απλά να του έλεγα 'φύγε από δω γαμώτο σου!' απλά να συνέχιζα κανονικά την ημέρα μου.

Όλα αυτά δεν έγιναν γιατί το κάρμα είναι μια πουτάνα που παίζει με τα συναισθήματα των ανθρώπων. Πρώτα τα δημιουργεί , μετά τα 'ξυπνάει', ύστερα τα κάνει να μοιάζουν όμορφα και να μην μπορείς να αντισταθείς (όπως τα τριαντάφυλλα), κατόπιν...κατόπιν κάνει τους ανθρώπους να τα διαλύουν όλα και να πονάς, να πονάς γιατί κάποια στιγμή απλά βαρέθηκε, το κάρμα, να σε βλέπει χαρούμενο/η.  

Σε βυθίζει στα συναισθήματα και στις σκέψεις, τις οποίες δεν μπορείς να αποφύγεις! Ακόμα και αν κάνεις το 'κόλπο' -που βασικά σκατά κόλπο είναι- να πέσεις για ύπνο στο κάνει ακόμα χειρότερο! Σου φέρνει όνειρα! Που στην αρχή είναι καλά. Σου θυμίζουν τις καλές στιγμές και δημιουργούν ένα μικρό χαμόγελο -όλοι το έχουμε δει στο πρόσωπο μας-, μετά λένε τα άσχημα και το χαμογελάκι χάνετε! Στο τέλος καταλήγουν σε εφιάλτες... 

Ή ξυπνάς από τον τρόμο, ή από τον ιδρώτα ή από το κλάμα ή απλά για να αποφύγεις τις ποιο ζωντανές εικόνες που έχεις δει ποτέ. Καμία εναλλακτική! Κανένα 'παραθυράκι' για απόδραση. Τίποτα. Απλά κάθεσαι και πλημμυρίζεις από τον πόνο. Τον πόνο που σου δημιουργεί τον άτομο που αγαπάς. Το σκέφτηκες! Σκέφτηκες αυτό το άτομο!