𝐓𝐡𝐞 𝐅𝐚𝐧𝐝𝐨𝐦 𝐒𝐜𝐡𝐨𝐨𝐥 || 𝐍𝐋

Moord, Paniek en Cornflakes

" Wat als ik koffie in mijn cornflakes doe inverplaats melk ? " Vroeg Scorpius tegen niemand in het speciaal, hij hing afgemat over zijn lege kom en staarde alsof hij de dieptes van Tartarus erin kon zien.
" Wat als je dat is niet doet ? " Vroeg Albus droogjes, die maar half aandacht besteedde aan zijn vriend en zijn idiote idee. Albus sloeg de ochtendprofeet open en bladerde meteen door naar de kruiswoordpuzzels aan het einde van de krant. " Alles om de dag maar door te komen. " Mompelde Scorpius die onbekommerd zijn schouders op hief, de koffiepot optilde en een kwart liter van het
bitter-ruikkende goedje in zijn kom goot.
Albus keek op met branderige, moeie ogen en zag hoe Scorpius wat cornflakes uit een kartonnen doos het dampende zwarte spul in schudde. Albus schudde zijn hoofd zonder ook maar enigs zins onder de indruk te zijn van Scorpius's handeling.
" Weet je " Begon hij, " Beslissingen nemen terwijl je moe bent, is eigenlijk een soort van autorijden terwel je dronken bent. Dus slaap, rust en maak geen beslissingen totdat je je goed voelt, anders wordt 't je dood nog "
" Ik ga heus niet dood van een beetje koffie, Al. " Zei Scorpius.
Wel van dat monsterlijke goedje dat je daar gebrouwen hebt, maat, dacht Albus, maar hij was te uitgeput om gevatte opmerkingen te maken.
" Dat is echt het beste advies dat ik je kan geven. " Mompelde hij, voor dat hij zich weer tot het kruiswoord puzzel richtte.
De twee jongens en hun vriendin; Rose, hadden de hele nacht in de verboden bibliotheek doorgebracht, het was pas dat Albus had opgemerkt dat hij geen zaklamp meer nodig had omdat er al zwak zonlicht door de ramen scheen, dat de drie besloten hadden om er een eind aan de breien en te vertrekken naar hun slaapkamers.
Alles was echter voor niets geweest, want geen van hun drie had ook maar iets van bruikbare informatie gevonden. In feit, ze hadden helemaal niets gevonden over het onderwerp wat ze zochten. De hele nacht lang.
Teleurgesteld en moe en prikkelbaar waren Albus, Rose en Scorpius gaan slapen, in de hoop dat morgen een frisse nieuwe dag met nieuwe dag was met nieuwe kansen. Maar niets bleek minder waar, ze waren ook moe en prikkelbaar opgestaan nadat iedere leerling het bericht kreeg dat Professor Anderling belangerijke informatie had mee te delen en iedereen om half tien klaar in de grote zaal moest zitten om de medeling te horen.
Albus kon zichzelf, na een pittige drie uur slaap haast niet uit bed tillen, toen de Zwadderich Klassenoudste; Blaine DeBeers, met zijn vuist op willekeurige deuren had gebonkt en de medeling rond riep als een groenteboer in de uitverkoop.
Albus had zich kreunend omgedraaid en na vier keer overwogen te hebben om zich ziek af te melden had hij zichzelf dan toch opgehezen uit bed en was als een zombie naar de wastafel gestrompeld.
Hij had wat ijskoud water in zijn gezicht gespettert in de hoop dat de nevel van slaap die nog steeds in zijn ogen hing weg vaagde en hem ruimte gaf om helder na te denken. Het hielp niet veel.
Daarna had Albus een versleten blauwe hoodie, (die zijn moeder al drie keer geprobeerd heeft weg te gooien) en een simpele spijkerbroek aangetrokken en was de slaapkamer geeuwend uitgestrompeld. Nu zat Albus hier; in de grote zaal met de capuchon van zijn hoodie ver over zijn hoofd getrokken om zijn warrige zwarte haar te verbergen, tegenover zijn beste vriend Scorpius die ook getroffen was door moeheid, zonder ook maar een enig idee te hebben wat hem op een zaterdag gedwongen had om op te staan, terwel het nu feitelijk tijd was om uit te slapen.
De woorden die op de kruiswoord puzzel stonden leken te dansen voor zijn ogen, Albus wist niet zeker of dat kwam door vermoeidheid, omdat de ochtendprofeet vol zat met spreuken wat de plaatjes liet bewegen of omdat hij een bril nodig begon te hebben.
Met een zucht liet Albus de ochtendprofeet op tafel zakken.
En tot zijn schrik werd hij begroet met een warme douchè koffie over zijn gezicht heen.
Scorpius had het cornflakes-koffie drapje uitgespuugt en had er klaarblijkelijk niet aan gedacht om het levende persoon dat voor hem zat te ontwijken.
" S-scorpius ! " Riep Albus stamelend,
" Stomme idioot die je bent ! " Hij veegde met zijn hand de koffiespetters en maisvezels uit zijn gezicht en probeerde niet aan het feit te denken dat Scorpius het in zijn mond had gehad.
Hij keek scorpius vol afkeer aan.
" Je had gelijk, dat was om te kotsen. " Zei Scorpius nochalant, hij veegde zijn mond af alsof er niets gebeurd was.
Albus schonk hem een giftige blik en greep een servet uit de metalen houder om zijn gezicht mee af te vegen.
" Soms, kan ik je wel wurgen. " Mompelde Albus onder zijn adem.
Scorpius glimlachte sarcatisch naar hem, over de rand van ziin mok heen en spoelde de vieze snaak weg met een slok normale koffie.
Toen Albus er zeker van was dat zijn gezicht niet langer onder de koffie resten zat maakte hij een prop van het servet en propte het in zijn lege beker.
Hij haalde zijn hoofd op om Scorpius een preek te geven, maar gedachten werden meteen over hoop gegooit het moment dat hij een vrouwlijk figuur zijn kant op zag lopen.
Albus's hart zonk in zijn schoenen toen hij besefte dat ze het meisje van de boekenwinkel was, waarvan hij er later achter gekomen was het de de zus van Scorpius was.
Shit, dacht Albus, hij zag er niet uit op dit moment, hij kon zich niet zo vertonen aan een mooi meisje. De wallen onder zijn ogen waren zo donker en diep dat het uitgeveegde oogschaduw in de kleur van blauwe plekken had kunnen zijn.
Zijn haar was als een dweil van futloze zwarte slierten, en zijn kleding was gekreukt en afgeragd.
Albus voelde een walm van paniek door zich heen trekken, hij overwoog om onder de tafel te glijden, zich op te rollen als een kat en net alsof te doen hij niet bestond.
Maar hij had zijn tijd om weg te glippen al verspild met paniekerig na te denken, want Star Malfidus leunde met èèn hand op de tafel en boog voorover om tegen haar broertje; Scorpius te praten.
Star's donkere haar drapeerde als een gordijn van zwart zijde over haar schouders. " Scorpius, ik moet met je praten straks. " Begon Star, ze keek hem zo serieus aan dat Scorpius alleen maar knikte. " Ashley weet het al. " Voegde ze toe.
Zo vlak naast elkaar, viel Albus het op hoeveel Star en Scorpius eigenlijk op elkaar leken. Beide hadden ze spitsige vormen in hun gezicht en ze deelde dezelfde heldergroene ogen en veilloze lichte huid.
Ze waren heel aantrekkelijk.
" Waarover ? " Vroeg Scorpius die zijn zus zijwaards aankeek.
Star speelde met een amulet tussen haar lange slanke vingers, die ze om haar hals droeg. Het was dezelfde amulet die ze had gedragen in de Klieder & Vlek.
" Dat vertel ik je dan. " Antwoorde ze. stilletjes. " Twaalf uur, Zwadderich Leerlingenkamer. "
Plots sprong èèn van haar zwarte wenkbrauwen omhoog en ze kantelde haar hoofd richting Albus. Ze had door dat hij staarde. . .
" Alles oke verder ? " Vroeg ze op een sardonische toon.
Albus voelde zich door de grond heen zakken.
" Prima hoor, " Flapte hij er lukraak uit " Helemaal z'n gangetje. "
Albus voelde zijn wangen rood worden, waarom moest hij nou zo'n kluns zijn ? Waarom kon hij niet wat meer charisma en charme hebben ? Hij glimlachte schichtig naar Star, ontwetend waar hij mee bezig was.
Star staarde hem aan, het wat onmogelijk om haar blik te lezen, om te raden wat er in haar omging.
Ze deed haar verfijnde mond open en zei,
" Je hebt wat op je- "  Ze wees naar haar eigen neus en keek Albus staag aan.
Albus voelde zijn wangen nog warmer worden, hij wist niet of het mogelijk was om nog heviger te blozen, maar als het zo was, voelde hij zijn gezicht de kleur van een brandweerauto aannemen
" Oh hAh, " Zei hij iets luider dan hij gewild had. Hij veegde met de mouw van zijn hoodie langs zijn neus
" Dat was koffie, Scorpius's fout. " Hij lachte nerveus, hij wenste zo sterk dat Star nu ergens anders heen keek, maar haar blik bleef gefocust op Albus.
Metterdaad, krulde haar mondhoek om tot een grijns en ze lachte, kort maar krachtig. Zonder ook maar een spoor van spot of pesterij, haar lach klonk haast geamuseerd.
Een driftige stem sneed dwars door het moment heen en liet verbrijzelde het in honderden stukken.
" JONGENS ! "
Het was Rose die naar hun toe kwam rennen. Haar rode zat in een losse knot en sprong alle kanten op, ze droeg een rode oversized trui en een wijde broek met bloemenprint dat leek op het onderste deel van een pyjama.
" Jongens ! " Riep ze weer.
Ze bereikte de tafel buitenadem, ze oogde nogal gestrest en verfomfaaid.
In haar hand droeg ze een stapel papieren, waarvan Albus er niet veel later achter kwam het een paar uitgaves van de ochtendprofeet waren.
" Hebben jullie de krant van vandaag gelezen ? " Vroeg Rose haar stem trilde een klein beetje.
Albus en Scorpius schudde hun hoofd in perfect spiegelbeeld.
Rose smeet een ochtendprofeet met de hoofdpagina omhoog op de tafel. De grootste titel luidde; Moordenaar loopt los in Zweinstein.
Scorpius fronste en pakte de krant op en las het. Niet veel later zoog hij zijn adem naar binnen en mompelde wat onverstaanbaars.
" Wat ? Laat mij ook zien " Drong Albus aan die een poging deed om de krant uit Scorpius's hand te gritsten. Maar hij faalde en kreeg een andere uitgave van Rose.
" Er is een dood lichaam gevonden, vanochtend vroeg hier op het schoolterrein. " Vermelde Rose.
" En weten jullie wie ? "
" Ik lees. " Mompelde Scorpius.
" Laat me je tijd besparen, " Zei Rose,
" Het is Jan. "
Scorpius spuugde zijn koffie uit, waarbij weer een aantal spetters op Albus terrecht kwamen.
" Scorpius ! " Riep Albus geïriteerd.
" Jan ? " Vroeg Scorpius Stom verbaasd, er droop wat koffie uit zijn mondhoek, wat hij niet wegveegde.
" Ja. " Antwoorde Rose, die even verschrikt als Scorpius keek
" Jan van de zuidereilanden ? " Vroeg Scorpius weer.
" Ja. "
" Jan met de bakkenbaarden ? "
" Ja die Jan ja, hij is degene die dood is aangetroffen " Zei Rose die een stuk aanwees in de krant.
Albus voelde een vreemd gevoel door zich heen trekken, hij kon niet plaatsen wat voor emotie het wat, en hij kon het ook niet in woorden omzetten. Het voelde in elk geval ongemakkelijk.
" Hoe ? En waarom ? " Vroeg Albus.
" Geen idee, " Antwoorde Rose, " Ik denk dat Anderling dat straks met ons gaat delen. Dat was die belangerijke informatie waarom we ons hier moesten verzamelen. "
Albus probeerde het ongemakkelijke gevoel van hem af te schudden, maar dat ging niet moeiteloos. Een moordenaar op Zweinstein ?
Daarom gedroeg iedereen zich zo achterdochtig en gehaast vandaag. Niemand vertrouwde elkaar meer. Voor je het weet was je beste vriend een moordenaar.
Albus ging snel met zijn blik de zaal door, Star was nergens meer te bekennen, hij had niet eens doorgehad dat ze Scorpius verlaten had en wegliep.

" Geachte leerlingen, " Begon opeens de schelle, ietwat trillerige stem van Minerva Anderling; het Schoolhoofd van Zweinstein. " Kan het wat stiller, alsjeblief ? "
De onrust nam af en het geluid in de zaal dempte meteen, honderden nieuwschierige ogen keerde zich tot Anderling die achter de gouden lessenaar stond, en luisterde aandachtig.
" Geachte leerlingen. " Zei Anderling weer. " Ik denk dat vele van jullie het nieuws inmiddels gehoord hebben, maar er is iets tragisch gebeurd, vanochtend vroeg is het levenloze lichaam van Jan westergaard gevonden onderaan de astronomie toren. " Er gingen een golf van wat geschockeerde geluiden de zaal door, en Albus hoorde zelfs wat mensen happen naar adem.
Anderling's stem sneed opnieuw door het geroezemoes heen als een ijzeren speer.
" De omstandigheden rond Jan's dood zijn onbekend maar we kunnen bevestigen dat het niet gaat om een zelfmoord. We hebben al jullie ouders een brief gestuurd om ze te informeren, en we vragen jullie allen om kalm te blijven. "
Het geroezemoes in de zaal werdt weer wat luider en Albus ving zinnen van verschillense gesprekken op, zinnen als; Is hij vermoord ? Ik weet wie het gedaan heeft. Wat erg, hij was zo'n knap stuk. Ik hoop dat ze de dader gauw vinden.
" We weten nog niet zeker of het gaat om moord, dus we vragen jullie ook om zelf geen conclusies te trekken, zijn dood wordt nu onderzocht door de beste Schouwers en Rechercheurs.
Blijf sterk en kalm iedereen, we hebben voor hetere vuren gestaan. "
Albus ving de blik van Scorpius en Rose die beide even geschrokken keken als hoe Albus zich voelde.
Terwel Anderling vroeg of iedereen twee minuten stil wou zijn voor Jan, dacht Albus na.
Anderling kon wel zeggen dat ze niet zeker wisten of het ging om een moord, de leerlingen wisten het al lang zeker, en Albus voelde diep in zijn botten dat dit schooljaar anders zou worden dan de vier jaar ervoor.