𝐓𝐡𝐞 𝐅𝐚𝐧𝐝𝐨𝐦 𝐒𝐜𝐡𝐨𝐨𝐥 || 𝐍𝐋

Liefde en Radijsjes

" Maar waar maak je zo druk om dan ? " Vroeg Alice Scamander aan Rose die tegenover haar zat.
De twee vriendinnen waren al meer dan een uur in gesprek.
Ze kenden elkaar al sinds de brugklas, en trokken altijd samen op, al vijf jaar lang.
Alice pakte haar bruin leren schoudertas van de stoel naast haar weg, legde die op haar schoot neer en begon erin te rommelen, opzoek naar iets maar Rose wist niet wat.
" Waar ik me druk om maak is dat ik verliefd wordt op het verkeerde persoon, en dat wil ik niet ! " Antwoorde Rose iets harder dan dat haar bedoelling was geweest.
Alice stopte met haar tas door te zoeken en keek Rose moederlijk aan, ze had grote hazelgroene ogen en lang zijdeachig bruin haar dat langs de zijkanten van haar gezicht viel.
Ze droeg een mosterdgele trui.
" Wie heeft ooit gezegt dat Scorpius een 'verkeerd persoon is' ? " Zei Alice en ze maakte aanhalingstekens met haar vingers, voordat ze weer met haar neus in haar tas dook.
" Nou, je weet hoe Malfidussen bekend staan " Mompelde Rose, ze wist niet eens zeker of zij dat zelf wel wist.
Alice haalde een lunchtrommel uit haar tas en legde die op het kleine tafeltje neer die tussen hen in stond, vervolgens haalde ze de deksel er van af en schoof de lunchbox iets meer Rose haar kant op. Er zaten stukjes wortels, radijsen en plakjes komkommer in, Rose wist niet zeker of dat nou voor Alice haar Niffler was die in een kooitje op de zitplaats naast Alice zat, of voor de twee meiden was.
" Hun ouders hebben slechte dingen gedaan vroeger, maar Scorpius en zijn broer en zussen niet "
Zei Alice die op een stukje wortel knabbelde.
" Hun kunnen er niets aan doen dat ze in een familie zijn geboren waar vroeger wat slechte dingen zijn gebeurt " Ging Alice Verder.
" Ik bedoel ook niet dat ik denk dat Scorpius slecht is, Hij zou nooit een vlieg kwaad doen " Zei Rose die een radijs in haar mond stopte.
" Wat dan "
" Ik was nog niet uitgepraat.
Maar stel dat Scorpius en ik een relatie hadden, dan zouden mijn ouders, of Scorpius zijn ouders het nooit goed keuren, omdat we allebei totaal verschillende afkomsten hebben "
Alice knikte aanmoedigend en luisterde aandachtig naar Rose haar verhaal.
En Scorpius' ouders zouden nooit hun zoon laten daten met een Wemel !
Ze haten Wemels, ze haten Halfbloeden, ze haten zelfs rood haar.
En mìjn vader zou zeggen dat ik schande aan onze familie breng door met een Malfidus te daten omdat Malfidussen een duister verleden hebben, en dooddoeners waren "
" Ten eerste : Het maakt niet uit wat je ouders zeggen, het is jou leven, jou hart en jou liefde dus hun mening kan de vuilnisbak in " Begon Alice, die Rose streng maar begripvol aan keek.
Ze telde met haar vingers de getelde redenen bij.
Ten tweede : Scorpius is niet zoals zijn ouders, wat jij zei, hij zal nooit een vlieg kwaad doen.
Ten derde : Weet je uberhaupt wel of deze gevoelens van twee kanten komen ? "
" Ik weet het niet, Alice " Antwoorde Rose bitter.
" Waarom vertel je hem dan niet dat je hem leuk vindt ? "
" Nou, wat als hij niet hetzelfde voelt voor mij ? "
Rose had die mogelijkheid nu al dagen vermeden in haar hoofd, telkens wanneer die specifieke gedachte langs kwam, sloeg ze het weg alsof het een tennisbal was.
Maar Rose wist maar al te goed dat dat het een optie was, dat Scorpius haar zag als ' gewoon een vriendin'
En dat hij totaal geen interesse had in een relatie.
Misschien als hij er achter kwam dat Rose hem leuk vondt, knapte hij er wel zo van af dat hij niet eens meer vrienden wou blijven met haar.
Rose vondt deze gedachten verschrikkelijk.
Alice kauwde op een radijs en gaf ook een halve aan de Niffler die enthousiast zijn kooi door huppelde.
" Dan weet je de waarheid tenminste " Zei Alice kalm.
En wat als de waarheid lelijk en pijnlijk is ? "
" De waarheid is altijd beter dan in een leugen te leven, en misschien vindt hij jou ook wel stiekem leuk "
Rose legde haar hoofd tegen haar rugleuning aan en haalde diep adem, ze had niet eens door gehad, dat al die tijd dat ze het over Scorpius hadden gehad ze amper adem had gehaalt.
" Maar leugens zijn meestal veel mooier " Mompelde Rose
" En misschien als ik het blijf verzwijgen, gaat het op den duur wel weg, ik bedoel heb hier ook niet om gevraagd "
Alice boog wat naar voren om Rose beter te kunnen bekijken.
" Kijk me is aan Rose " Zei Alice.
Rose ging kreunend rechtop zitten en keek Alice recht in haar hazelgroene ogen aan.
" Liefde is niet een simpele verkoudheid, het gaat niet weg na een tijdje, liefde is veel sterker, het is meer een ziekte, en als je het niet behandelt dan ga je er kapot aan "
" Nou, Daar wordt ik vrolijk van " Mopperde Rose, maar diep van binnen wist ze dat Alice gelijk had.
Alice pakte Rose haar handen vast en kneep er lichtjes in.
" Maar als het op de juiste manier behandeldt wordt, dan is liefde het mooiste en meest genezende iets dat er maar bestaat.
Je moet het niet laten vallen, vertel je gevoelens aan hem, wie weet bloeit er wel iets heel moois op tussen jullie "
Rose staarde naar hun verstrengelde handen, ze was bang dat als ze nu wat zou zeggen dat ze zou beginnen te huilen, en ze wou niet huilen om een jongen. Zeker niet om Scorpius.
" Dankje, Alice " Wist Rose toch te zeggen zonder dat er tranen over haar wangen rolden.
" Ik zou er wat mee doen, je bent een goede vriendin "
Alice glimlachte naar Rose en liet haar handen los " Alsjeblieft, Rosabella " Zei ze en de glimlach veranderde in een scheve grijns.
" Noem me geen Rosabella, ik haat die naam " Zei Rose half lachend.
" Maar het is je èchte naam toch ? "
" Ja maar, niemand noemt me zo nog, alleen mijn vader als hij heel erg boos op me is, en geloof me zelfs dat is heel bijzonder "
De twee meiden lachten tot dat er wat geschuivel op het dak boven hun klonk, Alice gooide haar hoofd in haar nek een keek naar het plafond van de trein " Hoorde je dat ook ? " Vroeg ze, half aan zichzelf, half aan Rose.
" ja dat is een groepje stompzinnige waaghalzen, die als ze zo doorgaan de twintig niet eens gaan halen "
" Lopen ze op het dak ?! " Vroeg Alice stomverbaasd, haar ogen werden heel even nog groter dan dat ze al waren.
" Ja "
" Dat ze er niet van af pleuren, zeg "
Mompelde Alice die haar blik op het raam wende, haar ogen werden weer even twee keer zo groot dan dat ze al waren " Rose, kijk, " Ze drukte haar vinger tegen het lichtelijk beslagen raam aan en wees naar iets in de verte.
Ergens in de verte, verstopt tussen de groene schotse hooglanden doemde een heel groot stenen kasteel op.
Ze waren er nu bijna; Zweinstein de school voor Hekserij en Hocus Pocus.
Rose keek samen met Alice verwonderd door het raam naar het kasteel, de twee meiden keken elkaar even aan en konden een opgewonden lach niet onderdrukken.
" Ik moet snel weer terug naar de andere coupè, " Zei Rose " Daar liggen m'n spullen nog, zie ik je op school "
" Ja, tuurlijk, " Zei Alice die haar blik niet van de school af nam " Laat me waar weten wanneer je weer advies nodig hebt of wilt samen wilt hangen, oke ? "
" Doe ik, ik zie je later Allie " Zei Rose, ze stapte de coupè uit draaide zich nog even om en blies een kusje naar Alice, voordat ze weer terug liep naar de coupè waar haar spullen lagen, en natuurlijk waar Scorpius zat, Scorpius haar mooiste droom en ergste nachtmerrie tegerlijker tijd...

De trein begon al af te remmen, wat nog een teken was dat ze bijna gearriveerd waren.
En Rose had hierdoor moeite om haar evenwicht te behouden, omdat de trein wild heen en weer schokte, gelukkig kon ze zichzelf vasthouden aan het raamkozijn van de ramen in de gang cannde trein.
Opeens werd een van de coupèdeuren recht voor Rose haar pad open geschoven en een nogal lang en lijvige jongen met kastanje kleurig haar kwam naar buiten getreden, hij liep recht op Rose af met een lonkende glimlach, waarbij zijn spierwitte gebleekte gebit zichtbaar was.
Oh god nee, dacht Rose, die er heel erg van baalde dat hij haar al gezien had, anders had ze nu snel weg kunnen glippen en het onbenullige gesprek dat dadelijk zou komen vermeden zou kunnen hebben.
Maar hij liep recht op Rose af met zijn blik op haar geklemd.
Rose was niet het type persoon om hem grof te negeren en gewoon recht door te lopen, dus ze besloot maar terug te glimlachen naar hem, of het gene wat het dichtste bij een glimlach kwam dan, bovendien ze kon niet eens doorlopen want Meneer Spierbundel was zo groot dat hij de weg voor Rose verspert had.
Hij droeg een blauw gestreept overhemd en zijn borst was zo gespierd dat de knoopjes bijna los kwamen.
" Hey Rose, " Zei de jongen genaamd Jan die recht voor haar stond als een muur van vlees en botten
" Ik moet eerlijk bekennen dat je er heerlijk uit ziet vandaag " Zei hij op een mismakelijke toon.
Rose kreeg een spontaane neiging om te kotsen maar hield het in.
" Dankje... Jan " Ze probeerde zich lang hem heen te wurmen om weer terug naar haar eigen coupè te komen, maar Jan maakte geen centimeter ruimte voor haar en verroerde zich niet.
" Dus, heb heb morgen wat leuks te doen ? " Zei Jan met opgetrokken wenkbrauwen
" Morgen zijn er lessen, dus ja dat heb ik " Zei Rose zo kortaf mogelijk, ze had al wel twintig keer duidelijk gemaakt aan Jan dat ze geen relatie met hem wou en dat ook nooit zou willen, maar hij geen nooit tot hem door te dringen, hij pleef het proberen en Rose vondt het verschrikkelijk.
" Ach, er zijn toch veel leukere dingen dan Lessen Rose " Zei Jan terwel hij met zijn duim Rose haar onderlip aanraakte, Rose deed meteen een stap naar achter en sloeg zijn hand zo hard mogelijk weg.
" Blijf van me af ! " Zei Rose bijterig.
" Vanwaar die vijandigheid, Lief ? "
" Ik zei dat ik al dingen te doen heb morgen "
Rose draaide zich om en besloot weer terug naar Alice te lopen, zij zou haar wel kunnen helpen om Jan weg te jagen, alleen hij pakte haar onderarm vast " Ah kom op Rose "
" IK ZEI BLIJF VAN ME AF ! " Schreeuwde Rose die het nu opgegeven had om aardig te doen, hij moest met zijn vieze worsten vingers van haar afblijven.
" Alles oke Rose ? " Ze een stem die van achter Jan vandaan kwam, Rose voelde zich onmiddelijk opgelucht en haar schouders ontspande zich weer.
Jan draaide zich om maar de gene die achter hem stond, het was Scorpius.
" Ja, nu wel weer " Zei Rose die zich snel langs Jan wurmde en naast Scorpius ging staan.
Scorpius keek met een boze frons naar Jan en zei " Jij laat haar met rust begrepen Jan ? " Het verbaasde Rose dat Scorpius deze pit in zich had
" Pff, of anders wat ? " Vroeg Jan op een lacherig toontje maar Rose kon een enkele twijfel in zijn ogen vinden.
Er speelde een klein grijnsje op Scorpius' mond " Mijn ouders zijn opzoek naar een slachtoffer voor een ritueel die de volgende volle maan gaan uitvoeren, Als je niet bij Rose uit de buurt blijft denk ik dat ik wel iemand gevonden heb "
Jan vernouwde zijn ogen naar Scorpius zijn ogen maar zei niks terug, hij keek ook niet meer naar Rose, en enkel een paat seconden later liep hij weer terug zijn eigen coupè in.
Rose en Scorpius bleven staan.
" Dankje Scorp, die gast is echt een vervelende hufter "
" Weet ik " Zei Scorpius.
Ze draaide zich beide om en liepen naar hun coupè een paar meter verder op
" Hebben je ouders echt een offer voor een ritueel nodig ? " Vroeg Rose giechelend.
" Tuurlijk niet, " Scorpius lachte
" Maar het klonk wel angstaanjagend niet ? "
" Volgens mij vondt Jan van wel, "
Rose vondt het gek genoeg wel amuserend.
" Hoe kan iemand die zo groot is nou zou makkelijk bang worden ? " Zei Rose terwel ze zwaaide naar Albus en Jonny die nog steeds in de zelfde coupè zaten, door het glas van de deur heen.
" Jan ziet er misschien intimiderend uit, van binnen is hij een watje " Grinikte Scorpius " En een eikel " Voegde Hij toe.
Rose opende de deur en pakte meteen haar rugzak van onder de plaats waar ze ongeveer een uur geleden had gezeten.
De trein was nu bijna aangekomen op het perron waar alle leerlingen zouden uitstappen en vervolgens met koetsen naar Zweinstein gebracht zouden worden, hun bagage zou met behulp van wat magische trucjes zo in hun slaapzaal verschijnen nog voor dat ze op school aangekomen waren.
De trein kwam schokkend tot stilstand en dadelijk zou iedereen tegen elkaar aan duwen om maar zo snel mogelijk naar buiten te komen.
Rose wist uit ervaring dat het het beste was om te blijven zitten op je zitplaats tot de meeste mensen de express al uit gestapt waren, zo kon je stikken door de drukte en aangestoten worden, vermijden.
Rose nam diep adem, nog heel even en het nieuwe schooljaar was dan eindelijk begonnen.
Nieuwe lessen, nieuwe vrienden, nieuwe avondturen, en heel misschien met veel geluk, zelfs nieuwe liefdes ?