Close as strangers

Part 13

Vanuit Owen

Invisible Girl is afgelopen en ik loop snel naar Kyra om te zeggen dat ze na de show even moet wachten. Ze knikt en wil me een kus geven want de rest is al weg maar ik draai m'n hoofd snel weg zodat het een wang kus is. Ze kijkt me raar aan, maar ik doe alsof er niks is. 'Succes met de rest van de show schatje' zegt ze. 'Tot straks' zeg ik nors en loop terug het podium op.

Owen wat doe je? Vraag ik aan mezelf. Ik probeer er niet aan te denken en ren weer het podium op.

Als het laatste liedje is afgelopen rennen we langs de fan-massa en geven we ze handjes. Ik ren helemaal door tot de rechter kant en blijf staan als ik Kyra en haar vriendin, die zei dat ze Marit heet, zie staan. Ik loop naar haar toe en geef haar een knuffel. 'Tot zo' zeg ik in haar oor waarna de meisjes om haar heen beginnen te gillen. Ik ren weer terug het podium op, de jongens en ik zwaaien nog een laatste keer en dan is het concert afgelopen.

Vanuit Kyra

Waarom gaf hij me net een knuffel? Waarom keek hij ineens zo serieus? Waarom wil ik geloven dat hij echt van me houdt, terwijl ik weet dat het niet zo is?...

Na een kwartier is iedereen de zaal uit. Samen met Marit loop ik naar een bewaker en zeg dat Owen had gevraagd of ik na de show backstage kwam. Hij knikt en neemt ons allebei mee door een lange gang die de weg wijst naar de kleedkamers.

Ik klop op de deur, die open wordt gemaakt door Rein. 'Hey meiden! Kom verder.' zegt hij vrolijk en geeft ons een knuffel. Niets vermoedend loop ik naar Owen toe en weer probeer ik hem een kus te geven, maar hij doet precies hetzelfde als na Invisible Girl en draait z'n hoofd weer weg. Ik voel ze tranen opkomen en ga zitten.

'Waarom had je gevraagd of ik wilde komen?' vraag ik teleurgesteld.

'Nou...' begint hij