Close as strangers

part 17

Vanuit Kyra

Ik knuffel Owen nog steeds en hij legt zijn hoofd tegen de mijne. Als ik mijn neus ophaal, ruik ik zijn parfum. Zachtjes wiegt Owen een beetje van links naar rechts. Dit gevoel is zo fijn, kon ik dit maar dag en nacht voelen. Ik laat hem een beetje los en kijk omhoog. Zijn prachtige bruine ogen kijken me schuldig aan, en die van mij hem. 'Sorry Owen. Ik had het niet moeten doen, maar...' ik laat een korte pauze om te zien hoe hij reageert. Hij kijkt me nog steeds aan. 'Ik kon het gewoon niet geloven dat je het uitmaakte en ik weet dat het waarschijnlijk raar voor je is, maar geloof me als ik zeg dat ik echt van je hou om wie je bent, en niet omdat je in MainStreet zit.' maak ik af.

Vanuit Owen

'Om wie je bent, en niet omdat je in MainStreet zit.' Wow. Die kwam binnen. Normaal wil iedereen alleen maar vrienden zijn omdat ik 'Owen van MainStreet' ben, en als ze zeggen dat ze me leuk vinden om wie ik ben wimpel ik het altijd een beetje af, waarna ik nooit meer iets van die mensen hoor. Maar nu is het anders. Bij Kyra voel ik dat ze het meent. 'Kyra, het spijt mij ook, ik-' ik kan mijn zin niet afmaken want ze duwt haar lippen op de mijne. We zoenen eventjes, waarna ze zegt 'zeg maar niks meer. Ik denk dat ik weet wat je bedoeld' Ik kijk haar vragend aan. 'Je ziet dat ik het meen, in tegenstelling tot zoveel fakers. En dat is ook zo, Owen. Geloof me, ik meen het echt.' zegt ze waarna ik een traan over haar wang zie rollen. Als ik hem wegveeg met mijn duim komt Nils aangelopen. 'Hey mensen, hebben jullie rein en Marit gezien? Ze zijn al een kwartier weg, terwijl ze zeiden dat ze jullie zouden halen?' verteld hij, wachtend op onze reactie. Dan pas ziet hij dat Kyra huilt. 'Oh sorry ehm .. Ik laat jullie wel even alleen.' 'oh hoeft niet hoor, het is weer goed' zegt Kyra tegen hem. Ik knik. 'Okee, maar ik ga ze toch even zoeken. Zeg maar tegen Rein dat ie me belt! Oh en Owen, ga je zo mee naar de KFC? We gaan daar eten als je het goed vind.' ik knik blij, 'maar dan gaan Kyra en Marit ook mee!' zeg ik. Nils knikt waarna hij weer verder gaat met zoeken naar Rein en Marit.

'Rein en Marit... Jaaa ja' zeg ik. Kyra schiet in de lach en ik ook. We lopen naar de kleedkamer en doen de deur open, waar we Daan zien liggen. Maar wat is dat in z'n hand? Kyra slaakt een gil en ik ren naar Daan toe. Naast hem kniel ik neer. 'KYRA BEL 112!' roep ik in paniek. Ze knikt en rent huilend de gang op. 'NILS' schreeuwt ze. 'NIIIIIILS'

Ik trek me er zo min mogelijk van aan, haal voorzichtig een paar glasscherven uit zijn hand en een scherf uit zijn voorhoofd en fluister 'hou vol maatje' waarna ik rond kijk wat het heeft kunnen zijn.