choices ✔️

hoofdstuk 3 - de keuze

Het is donderdag, zon ijskoude maar kurkdroge donderdag. Vandaag is de dag, de dag dat we voor het eerst een draak gaan doden, of toch proberen. ik heb afgesproken met Lina om 21uur aan de ingang van het bos. Ik ben er klaar voor. Ik heb mijn gevechtskleren aan, een kaki jumpsuit en een kaki regenjas, allemaal vuurbestendig en met logo van de school (je weet wel die draak die zijn eigen staart probeert op te eten). Op mijn rug heb ik een rugzak met eten, drinken en een eerste hulp kit, mijn zwaard heb ik in de ene hand, mijn zaklamp in de andere. Daar komt Lina al lachend aangelopen. Ze heeft haar haren samengebonden in een strakke staart en dezelfde kleren aan als mij. Samen gaan we op pad. We praten en lachen tot we een spoor zien. Een spoor van immense poten met 3 tenen. Terwijl we het spoor volgen laat ik Lina al lachend beloven dat als ik zou sterven ze Liam moet vertellen wie ik was en hoe leuk ik hem vond. Niet dat dat iets zou uitmaken want hij kent mij niet but who cares.

We volgen de sporen diep het bos in. Ik denk niet dat iemand van ons nog weet waar we zijn.

Daar waar het spoor stopt, in het hart van het bos, is een open plek.

Ik had niet eens de tijd om mijn zwaard te pakken want voor ik het wist, werd Lina als een lappenpop opzij geworpen en stond ik daar, oog in oog met het grootste, en engste maar tegelijk ook meest fascinerende wezen dat ik ook gezien heb. Het was immens met zijn meters lange vleugels en zijn drie gigantische angstaanjagende klauwen.

Ik had geen tijd om na te denken voor ik het wist kwam hij op mij af. Ik voel de warmte, het vuur branden op mijn huid.

...stilte...

Nene, zo snel kom je niet van mij af. Ik ben nog niet dood.

Het veranderde van meest fascinerende naar lelijkste wezen dat ik ooit gezien heb. De vleugels verdwenen in de plaats kwamen er 2 armen vol pukkels. De drie klauwen veranderden in tien kromme vingers aan elke hand vijf. Het kreeg benen vol uitslag en de immense poten veranderden in voeten met telkens 5 tenen. Het kreeg een lelijk driehoekig gezicht met een kromneus en gifgroene ogen. Op het hoofd verschenen uitgedunde grijze haren. Het kreeg het postuur van een mens maar dat was het beslist niet. Daar was het te lelijk voor.

Lina was nog steeds bewusteloos, ik stond er alleen voor.

En dat gebeurde allemaal in een fractie van een seconde. Alles wat ik ooit geleerd had was ik vergeten. Alles waar ik voor getraind had, was weg. Ik verstijfde van angst. Ik stond aan de grond genageld. Ik voelde het bonzen in mijn hoofd. Dat, was het moment dat het sprak : "mijn liefste kind, het is een nachtmerrie en je kan niet wakker worden voor je een keuze hebt gemaakt. Je kunt kiezen voor dat normale leventje dat je zo graag wil of voor je familie. Het is jouw keuze maar als je eenmaal beslist hebt kan je niet meer terug. Je bent vrij om te kiezen maar je bent niet vrij van de consequenties van je keuze Het is vreemd maar ik wist precies wat het probeerde te zeggen, ik heb een keuze.

Ik kan kiezen voor Liam maar dan kan ik nooit terug naar dit leven of ik kan kiezen voor dit leven maar dan kan ik nooit meer naar Liam. Iets in me zei dat ik tot het einde van de week heb om te kiezen en om Liam verliefd op met te laten worden. Als ik voor hem kies en hij is voor zondag 12 uur nog niet verliefd op me, dan is het over. Wat de consequenties zijn weet ik niet, maar ik betwijfel dat het veel goeds zal inhouden. Dat is het addertje onder het gras.

De keuze is hartverscheurend.

Mijn oogleden voelen zwaar. Langzaamaan doe ik mijn ogen open, ik moet even wennen aan het felle licht. Waar ben ik? Ben ik dood? Een vrouw, een verpleegster komt naar me toe: "Je bent niet dood. Je bent in de ziekenzaal. We troffen jou en Lina bewusteloos aan in het bos. Je hebt 2 dagen in coma gelegen. Het had niet veel gescheeld of je leefde niet meer. Gelukkig dat ze jullie op tijd gevonden hebben" "Is Lina oké? Wacht, 2 dagen!", roep ik in paniek, "welke dag is het? Ik moet hier weg nu!" "kalmeer even, Lina is oké, jij was er veel erger aan toe. Het is zaterdag. Je moet nog een paar dagen hier blijven voor onderzoek"

Maar ik voel me prima, ik ben klaarwakker.

Die avond sluip ik uit bed, op mijn tenen loop ik naar de deur. Ik heb mijn keuze gemaakt en de tijd dringt.

Ik kies voor Liam.