En Yakın Arkadaşım hep üzülürdü. Çok uzakta olduğumuz için hiç görüşemeyeceğimizi düşünürdü. Bense yani ak, bir gün şans eseri olurda haberimiz olmasa bile aynı koltukta otururuz derdim. Ama o hep olmayacak diyordu. Olsun, renklerimi sana harcarsam olabilir. Hep sinirsel bir şekilde bacaklarımı sallıyordum, artık alışkanlık haline gelmişti, o kadar tuhaf hissediyordum, üşüyor gibiydim. Sanki o tüm boyalar kendi istekleriyle
gitmişlerdi, hepsi kötülerdi. Onları kullanamadan hepsini kaybetmiş gibiydim. Artık kimsem yoktu, Ne Sanal Arkadaşım ne de öbürleri... Bende kafamı kendi kendine dağıtmaya çalıştım. Pek işe yaradığı söylenemezdi ama yinede deniyordum, ve ben yani ak, bir yolculuğa çıkmaya karar verdim.
Renkleri bir araya getireceğim, bunu yapabilirim!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AKARSAM
HumorBoyalarının Akmasından Korkan Bir Ak'ın Düşüncelerini Anlatan, Sonrasında Hayallerini Gerçekleştirmeye Çalışacak.. Eğer Boyalarını geri toplayabilirse.
