PİKNİK

13.BÖLÜM:SOĞUK ZEMİN..

İnsanların büyük büyük hayalleri vardır . Benimde vardı Atalay ile ama işte onun yüzünden mi? oluyor bir türlü anlayamıyorum . Belkide bizim sınavımız budur , belkide bunların hepsi bir rüyadır kim bilir ?....

burnumdan ve ağzımdan kanlar akıyordu , Canım çok yanıyordu.

Furkan Bey beni ve Atalay'ı bu boş odada bırakıp gitti . Yerden kalkıp Burak'ın yanına gitmeye çalıştım ama nafile canım çok yanıyordu . Burak gerçekten çok kötü gözüküyordu . Arkası bana dönük olduğu için yüzünü göremiyordum ama büyük ihtimalle baygındı çünkü yerde iki seksen hiç kımıldamadan yatıyordu . Yerden kalkmadan ona seslendim..

"Burak,Burak bak sevgilim ben buradayım ne olur aç gözlerini "   dedim.                                                  

 ama ondan ses çıkmıyordu . Zar zor yerden kalkıp onun yanına gittim . Yüzünde ciddi yaralar vardı ve çok kanıyorlardı. Bende kazağımın alt tarafından yırtıp onun yüzündeki kanı temizlemeye başladım . Ben yavaş yavaş kumaşı onun yüzüne değdirirken bir anda bir inleme sesi geldi sanırım gerçekten çok canı yanıyordu .

" şşş tamam tamam geçecek " dedim . gözlerini yavaş yavaş açmaya başladı .

"Açelya.."

"Atalay tamam tamam buradayım her şey geçecek sana söz veriyorum" dedim . 

Evet ona halen Atalay diyorum çünkü gerçek adının bana bu olduğunu söylemişti ve ben babasına değil ona güvenmek istiyordum. Atalayın yüzünü temizledikten sonra onu yerde bırakıp odanın köşesine gittim. Elime damlayan sıcak bir sıvıyla irkildim . Sanırım burnumdaki kanama durmamıştı. Bende kazağımdan biraz daha yırtıp burnumdan akan kanı temizlemeye başladım.Ben kanı durduktan sonra Atalay ile göz göze geldik. olduğu yerden kalkıp karnını tutarak yanıma geldi . 

 "iyi misin Açelya?"

   " nasıl iyi olabilirim ki şu halimize bak! arkadaşlarım kardeşim ailem nerede kim bilir " dedim ve hıçkırıklarıma engel olamadım çünkü bu son yaşadıklarımız bana çok ağır gelmişti. 

   " Açelya hepsi benim suçum biliyorum ama beni de anla annem o adamın elinde ben annemi bir yıldır göremiyorum babam senden hatta sizden intikam almak için beni kullandı ama ben sana oyun oynarken sana aşık oldum lütfen beni affet Açelya lütfen"                                                                                                                                                                                                                                                     biliyorum onun bir suçu yoktu bunların hepsi benim lanet olası babamın suçu ama ben bir daha ona nasıl güvenirim hiçbir fikrim yok o yüzden onun söylediklerine hiçbir cevap vermeden zar zor onun boynuna sarıldım ve ikimizde ağlamaya başladık  . Bir süre kıpırdamadan öylece ağlayarak birbirimize sarıldık . birbirimizden ayrıldık ve ben onu soru yağmuruna tuttum. 

"nasıl oldu siz nasıl geldiniz buraya ve burası neresi?"

"ilk olarak biz şu anda Fransadayız  sana mektup yazmıştım hatırladın mı?"

"evet... ama arkadaşlarım ve Ebru nerede?"

"onlar aslında buradalardı ama babam sana yazdığım mektubu duyunca onları İzmir'e gönderdi ama merak etme gayet iyidirler ben en son gördüğümde sadece kızlar biraz korkmuşlardı"

"anladım ama ya baban onlara bir şey yaparsa Atalay!"

"1.'si onlara hiç bir şey olmayacak sana söz veriyorum. 2.'si benim gerçek adım Burak bu konuda da sana yalan söylediğim için özür dilerim ." dedi ve anlıma yumuşak bir öpücük bıraktı.

"Burak..."

"Açelya..."

"benim çok canım yanıyor .."

"benimde sevgilim benimde ..."

"içeri çok soğuk değil mi sence de ben çok üşüyorum"

"bekle bir dakika " dedi ve elini anlıma götürdü.

"AÇELYA YANIYORSUN  çabuk çıkar montunu "

" Burak saçmalama lütfen çok üşüyorum , hem benim çok uykum geldi izin ver biraz uyuyayım lütfen" dedim ve gözlerim yavaş yavaş kapandı.

 BURAK'DAN

 "Açelya aç gözünü lütfen bak çok ateşin var hadi güzelim aç gözlerini"

olmuyor bir türlü uyanmadı ve bende onu soğuk zemine yatırıp kapıya yöneldim. 

"açın kapıyı , bakın Açelya bayıldı çok ateşi var onun hastaneye gitmesi gerek"

dedim ve görevlilerden biri kapıdan bana seslendi

"Burak Bey babanızın kesin talimatı var lütfen zorluk çıkarmayın" dedi ne sanıyordum ki insaf edip yardım mı edeceklerdi ...

şu halime bak sevdiğim kadının yüzü yara içinde canı çok yanıyor , ben ise hiç bir şey yapamadan onun başında bekliyorum . 

eğilip tekrar ateşine baktım ama halen ateşi vardı . ayağa kalkıp tekrar görevlilere yalvardım ama ne yazık ki yine olumsuz cevap aldım . Kendimden ilk defa bu kadar nefret ettim çünkü sevdiğim kadın benim yüzümden  hasta ve yine benim yüzümden o buz gibi soğuk zeminde baygın bir şekilde yatıyor...