" 21 December " [Complete]

❞ پارت 05 ❝

شرایط بکهیون ازنظرآدمایی مثل سهون که همیشه تورفاه زندگی کرده بودن سخت و طاقت فرسا بود

اما همیشه حرفی که بکهیون میزد این بود که شاید درآینده سختی های بیشتری پیش رو داشته باشه که آرزوی برگشتن به این روزا رو داشته باشه به خاطرهمین از زمان ومکانی که توش بود خوب استفاده میکرد....

وقتی تازه میخواست غذاشو شروع کنه ، متوجه بی حرکت بودن بکهیون شد.بهش که خیره شد میتونست لرزش چونشو ببینه و همچنین میتونست شاهد تلاش زیادی که برای گریه نکردن به کار میبست،باشه.

درک این چیزا برای سهون سخت بود !

درک اینکه چرا بکهیون سرمیزغذا ، به کیمچی ها زل میزنه و بغض میکنه،

اینکه چرا بیش از اندازه مودب میشه و تغییرمیکنه سخت بود.

اشخاصی که باهاش دورمیزن مهم نیستن !! انگار اونارو نمیبینه وتو حال

خودش بایه شخص خیالی داره لذت میبره ، یا اینکه داره ازاون لذت خیالی عذاب میکشه!

نگاه معنی داری به مادربزرگ کرد اما چهره ای که باهاش روبرو شد بهت و تعجب سهون و بیشترکرد.غم توی نگاه مادربزرگ خودش حکایت داستان غم انگیزی پشت این بغض های کودکانه بکهیون بود.

غمی که توی اشکهای بی صدای مادربزرگ موج میزد ، قلب هر انسانی رو

میسوزوند.

بدون اینکه چیزی بگه وفضای بین اونا رو بهم بزنه بعد ازشروع کردن بکهیون ،اون هم به خوردن مشغول شد

اولین طعم خوشمزه ای که روی زبونش بود و تموم دهنشو پرکرده بود

اولین باربود غذایی میخورد که گرم بود ، تازه بود ، مزش خیلی متفاوت با غذاهای بیرون بود ، خیلی متفاوت با اون غذاهایی که توی خونه میخورد.

چشماشو بست وسعی کرد توهوای خودش ازطعم ترد کیمچی لذت ببره.

سعی کرد برای یکبارهم که شده مثل بکهیون ازمکان و زمانی که توش بود استفاده کنه از اون مزهای که تموم دهنشو پرکرده بود کاملا استفاده کنه.

"بکهیون !من دیگه باید برم.باید اطلاعیه های دانشگاه وبخونم وکلی اطلاعات برای ثبت نام لازم دارم"

"+اهوم درست میگی...ازاین به بعد بیشتر بهم سربزن"

لبخند زد:"میتونی بیای اینجا پیدام کنی"

"+حتما"

نگاهی به مادربزرگ که تو سکوت بهشون خیره شده بود کرد:"خصوصا الان که دیگه با مادربزرگت آشنا شدم بیشترمزاحم میشم"

سمت مادربزرگ برگشت و سرشو پایین انداخت:

"مادربزگ...میتونم از اون کیمچی ها باخودم ببرم؟خیلی خوشمزه بود"