Kore'nin en ünlü çöpçatanı Kim Jennie, modern zamanın Afrodit'i olarak anılıyordu.
Ancak Bayan Kim'in kimselerin tahmin edemeyeceği bir sırrı vardı. Aslında o, kendi kalp ağrısına derman bulamayan aciz bir çöpçatandan başkası değildi.
"İşin aslı, y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elime aldığım makyaj aynasına bakarak kırmızı rujumu tazeledim. Bugün 2 tane çift gelmişti ve aralarından biri evlenmeye karar vermişti. Şimdi de düğün davetiyelerini vermeye gelmişlerdi. Yani keyfime diyecek yoktu.
"Medyadaki manşetleri hayal edebiliyorum. 'Afrodit yine başardı, O bir çöpçatan, Aşk doktoru J...' Kai, bunun şerefine bir yemeğe mi çıksak?" diyerek sevinçle sandalyemde döndüm. Kai ise o kadar mutlu durmuyordu.
"Bir sorun mu var?" diye sordum kaşlarımı çatarak. "Hayır Jennie. Sadece fazla işkolik olduğunu düşünüyorum. Seni tek gülerken gördüğüm zamanın bu tarz durumlar olması çok can sıkıcı. Daha sık gülmelisin."diye bana yaklaşan Kai'den geri adımlayarak uzaklaştım.
"Bir sonraki hastası geliyor ve aşk doktoru bir sigara molası vermeli." Onu kırmamak adına, yanak kaslarımı zorlayarak tebessüm ettim ve hızlıca balkona doğru ilerledim.
Kai, bana karşı duygular beslediğini itiraf etmişti uzun zaman önce. Ancak o, en zor zamanlarımda yanımda olan dostum ve iş ortağım olsa da daha fazlası değildi.
Olamazdı da.
Ben aşka kapılarımı kapatalı çok olmuştu. Zamanında yediğim darbe öldürmemişti belki beni ama içimden tanımlayamadığım bir şeyleri eksiltmişti.
Ciğerlerime çektiğim sigara dumanını dışarı doğru üfledim. O böyle yaptıkça kendimi daha kötü hissediyordum. Benim olmasa da onun duyguları vardı sonuçta.
Biten sigaramın ardından masa başındaki yerimi aldım. Akşamüzeri olmuştu ve günü yeni bir talihliyle kapatacaktım.
"Lalisa Manoban.." adı dudaklarımdan dökülürken bir an duraksadım. Daha önceden tanıdık gelen bir isimdi. Gelince görürüz nasılsa diyerek beklemeye koyuldum.
♡
Tıklanan kapıyla kendime gelmiştim. Uzandığım sandalyemde, alt tarafı iki dakika içimin geçtiğini düşünürken müşterinin gelmesiyle yanıldığımı anladım.
"Gelebilirsin."
İçeriye uzun sarı saçları ve tatlı gülüşüyle adeta ışıldayan güzel bir kız girdi. Ancak onu incelerken kafama dank eden tanıdık simasıyla bir anda dona kalmıştım.
Bana onu hatırlatacak birini görmeyi beklemiyordum. Kısa zamanlı oluşan sessizlikle birlikte hemen sandalyemden ayağa kalktım.
"Merhaba ben Lalisa." diyerek selam verdi ve elini sıktıktan sonra yönlendirmem ile koltuğa oturdu.
Bana birini çağrıştıran bu yüz, kısa zamanlı geçmişe götürmüştü beni. Eğer tahmin ettiğim kişiyse bile, beni hatırlayıp hatırlamadığını bilmediğimden normalde müşterilerime nasılsam öyle olmalıydım.
Hem belki de ben yanılıyordum ve sadece benzerlikten ibaretti. Yani umarım.
"Öncelikle hoşgeldin tatlım. Resmiyeti kaldırıyorum çünkü artık çok sık görüşeceğiz." diyerek gülümsedim.
