Boşluk

4.bölüm

Mesajın etkisinden çıkamadan annem odama daldı ve garip garip bana bakmaya başladı. Sonra yatağıma gelip beni kaldırdı ve gözlerimin içine baktı. "Efra, bana anlatmadığın bişey mi var kızım?"
dedi. Gel de tırsma bu gözlerden. Ama hiç de öyle kendimi koyverecek biri değilim. "Yok anne,ne olabilir ki?"dedim. Şu an oscarlık performans sergilediğimin herkes farkında değil mi?

"Bilmem. Biraz dalgın gibisin?"dedi gönlümün kraliçesi. Anladım bırakmayacak ama bende bırakmayacağım. " Yok annem ya sınavlar falan stres oluyorum." Üff bu nasıl bi yalan atmak. Cehennemde loca ayırtıyorum. Gelmek isteyen olursa bolca yer var. Ama annem yedi galiba bakışları yumuşadı. "Ona mı Efra ya? Sen yapardın benim güzel kızım. Sen çok başarılı bi kızsın. Biz sana güveniyoruz" Ah ben de bi bana güvenebilsem kraliçem ya. "Ben de annem ben de."dedim.
Bir anda sarıldı. Alıştım artık. Neys alnımdan öptü,iyi geceler diyip odamdan çıkmak için arkasını döndü. Arkasını dönünce alnımda olmayan teri silip bi 'hüüüh' çekecektim ki annem baktı. Ve kaçlarımı çattı. Aferin Efra kocaman alkış.
"Hiiihhi, çok sıcak oldu da"dedim. Aralıktayız ve sıcak. Evet yalan kotamı doldurmuşum. Annem sabır diler gibi bakıp kapıyı kapattı ve gitti. Hafif bş kahkaha atıp müzik dinlemeye başladım.

Saat şu an 03.27. Ne yaparsam yapayım. Uyuyamadım. Mesajı açıp salak salak sırıtıyordum.
Mesajda;
'Kızlar yanında andırırken sen neden duvar gibi duruyorsun?'yazıyordu.
Neden bana böyle bi mesaj atmıştı ki? Neden bana mesaj atmıştı ki? Neden?
Hadi hepsini geçtim...

Telefon numaramı nereden buldu?
Ya Efra sen ciddi misin? Çocuk okulda tanınmış biri demiyor musun sen? İstediği zaman seni bulmuş olabilir.
Çok mantıklı.
En son saate baktığımda dört buçuğa geliyordu. Kafamdaki sesleri susturup uyudum.
*************
Kızlara söylesem de beni uyutmuyorlardı. Hoca oturma düzenine karışmadığı için kızlar benim yanıma gelmişti. Yani Selin yanımda Elif'le önümüzde tek oturuyor.
Sabah geç kalktığım için geç kalmıştım okula. Evim biraz uzak olduğu için.
Ben ne bileyim Rüzgar'ın evinin okulun yakınları da olacağını.
Kapıda aynı anda girdik. Yani daha doğrusu giremedik. İkimizde aynı anda girmeye çalışınca sıkıştık kapıda. Daha sonra ben geri çekildim ve Rüzgar'a yol verdim. O da bana bakıp güldü ve gitti.
Kızlar da bunu sorup duruyorlar ha bi de mesaj var.
"Ya bir şey konuşmadık ve bir şey yazmadım diyorum. Nerenizle dinliyorsunuz? Beni bi salın ya?"diye bağırdım.
Tabi sınıf alışık değil konuşmama çoğu şaşırdı ama umursamadan kafamı sıraya geri koydum.
"Ne uykusu be? Okulda uyunur mu?"
"Bakın, uyuyamadım diyorum amına koyim siktirin gidin lan"
"Efraaa!" diye tısladı ikiside. Onları takmayıp kafamı sıraya koydum ve uyumaya devam ettim demek o kadar çok isterdim ki ama diyemiyorum neden? Çünkü ben Efrayım.
Müdür olacak o beyfendi beni çağırmış. BENİ?!
Adam beni tanımıyordur ki. Gerçi adam müdür tanıyordur da ne işi var ki benle?
Ayaklanıp siyah ceketimin kapşonunu taktım ve önümdeki fermuarı çekip ellerim cebimde ilerlemeye başladım kızın arkasından.
Beni çağıran kız arka bahçesine getirdiğinde "Burada bekle, gelir birazdan"dedi ve gitti.
Noluyo ya? Kim geliyor?
Banane ya! Geldiğim yoldan geri dönerken beni kolumdan biri tuttu ve durdum ama tutan kişiye bakmadım.
Kolumu çekiştirdim ama bırakmaya niyeti yok gibiydi.
Sinirle dönüp "Bıraksana lan oksijen isra-" derken beni tutan çocuğu görmemle dilim konuşmamaya yemşn etmiş gibi sustu. Resmen vücudum yaptığı bütün işleri bırakmıştı. Sadece kalbim çalışıyordu.

Zira sesi buradan duyuluyordu.

Nbr:)
Sizce kim? 

:))))