Boşluk

7. Bölüm

Şoktan çıkıp yavaşça ayağa kalktım ve yanlarına doğru ilerlemeye başladım. Hemen Can'ın kolunu cimcikledim. Yüzünü buruşturup gülümseyerek beni kolunun altına aldı.
"Rüzgar kanka sen tanıyorsun. Naz bu Efra benim en yakınım." Dedi. Bu muydu sevgilisi? Ehhğğk
Yüzüme sahte bir gülümse yerleştirip elimi uzattım. "Merhaba, tanıştığıma sevindim"dedim. Zerresi doğru değil. Sonra da Rüzgar'a dönüp başımla selam verdim ve hafifçe gülümsedim. Ve yerime geçtim. Can'da karşımda yerini aldı. Rüzgar benim yanıma, Naz'da onun karşısında yerini aldı. Bir 10 dk sonra benim kurtarıcı meleklerim ve onların yanında tanımadığım iki erkek geldi. Elif ve Selin kısaca tanıştırdılar. Ata ve Ateş. Dışarıdan çok iyi görünüyorlar ama bununla sonradan ilgileneceğim çünkü şu an kızların bana kaş gözlerini anlamaya çalışıyorum.
En son onlarda benim anlamayacağımı anlayıp vazgeçtiler.
Kahvaltımı yaparken çok zorlanıyordum çünkü yanımda Rüzgar vardı. Vaoov ne kadar ilginç di mi?
Hayır bu gerizekalı niye benim yanıma oturdu ki? Kafamı kaldırıp karşıma baktığımda o sırada sadece Can'ın erkek olduğunu gördüm. Benim olduğum sırada da bir tek ben kızdım.
"Can?" dedim çekinerek. Herkes bana döndü. İlk defa konuşmuştum kahvaltı boyunca. "Efendim güzelim." dedi. Rüzgarın çenesinin kasıldığını hissettim ama fazla umursamayarak devam ettim
"Yer değiştirelim mi kızlar orada kaldı." dedim ve ayağa kalktım. Can'da ayağa kalktı. Tam çıkacaktım ki Rüzgar bileğimden tutup "Gitme" dedi. Kalbim dört nala koşarken anlamayan gözlerle Rüzgar'a baktım. Bir kez daha gitme dedi. Can'a dönüp "Hadi" dedim. Rüzgar yavaşça elini serbest bırakırken yerimden çıktım ve Naz'ın yanına oturdum.
Biraz daha geçince Naz'ın öldürücü bakışlarına dayanamayarak Can'ın ayağına vurup bana bakmasını sağladım ve kafamla dışarıyı işaret ettim. Beyinsiz anlamadığı için dudağımı hafifçe oynatarak dışarı çıkmasını söyledim. İlk önce Can sonra ben dışarıya çıktık.
"Ya Can sen mal mısın?" dedim arkamı dönerek. "Senden hallice be." dedi umursamazca. "Lütfen bana bunlarla bir de paintballa gideceğimizi söyleme" dedim. Tabi ki beyinsizliğine yakışır bir şekilde cevap verdi. "Tamam, söylemem". Elimi alnıma götürüp sabır diledim. "Can ciddi olamazsın. Ben sana çocuktan hoşlandığını söylüyorum. Sen bana sevgilisiyle kahvaltı yaptırıp oyun oynatacaksın." dedim. Beni çok takmazsan " Sevgilisi değil o kuzeni" dedi. İçimde böyle lavların üzerine su dökmüş gibi oldu bir an. " olm öyle desene ya içerde ben neler yaşadım biliyon mu sen?" dedim rahatlamış bir şekilde. Can sinirle " Üzüleceksin kızım. Çok salaksın. Bu kadar salak olma yerler." dedi. İstemsizce tokat atarken " Düzgün konuş benimle. Karşında erkek arkadaşın yok" dedim. Can'ın bakışları anında kırmızı şey görmüş boğaya dönerken bağırmaya başladı " Gerçekten beyinsizin önde gidenisin. Gözünün önündekini görmüyorsun." dedi. Sinirle soluyup cümlesini anlamaya çalıştım ama anlamayınca hızla omzuna çarpıp yanından geçtim.
Masaya doğru koşar adım gidiyordum. Sinirden ağlama huyumdan nefret ediyorum. Ahğhh. Sandalyenin kenarındaki çantamı alıp hızla dışarı çıktım. Tam o sırada birinin kolumdan tutmasıyla durdum. Yavaşça kolumdan tutan kişiye baktım. Rüzgar'dı "Ne var?" dedim. Neden bu kadar sert çıktığımı bilmiyorum. "Şey merak ettim. Kötü görünüyorsun." "Yok iyiyim, işim çıktı"dedim. Kolumu bırakıp hafifçe güldü ve " Bırakayım ben seni" dedi. Tam cevap verecekti ki Can yanımıza gelip " Gerek yok kardeşim. Ben bırakacağım." dedi. Niye ben bilmiyorum? "Hayır, ikinizde bırakmıyorsunuz ben kendim gidiyorum." dedim ve telefonumu çıkardım taksi çağırmak için. Ama telefonun elimden alınmasıyla çağıramadım. Can kolumdan tutup arabaya sürükledi beni. Rüzgar'da arkamızdan öyle bakıyordu.
Arabaya binince Can'a dönüp bağırmaya başladım. "Napıyon ya? Ben senin yüzünden gidiyorum. Bir de sen mi bırakacaksın. Yok ya. Şuraya kadar çıkar taksi geçiyor zaten. Taksiyle gidocoğom bon." ağzımın kapanmasıyla kelimeler garip çıkmıştı ağzımdan.
Can "Çok konuşuyorsun güzelim." dedi ve arabayı sürmeye başladı.

•••••••••
Nasiiii????